ชีวิตนี้กับกาลเวลา

    คนเรา ใช้ชีวิตผ่านไปนานเข้า และหันมาสำรวจตัวเราเองจะมีความรู้สึกคล้ายกันอยู่ อย่างหนึ่ง ก็คือ เสียดายเวลาที่ผ่านไป ยิ่งเมื่อเราย่างเข้าสู่วัยปลายของชีวิตก็ยิ่งคิดถึงอดีต ถ้าหากเป็นอดีตที่น่าภาคภูมิใจ ก็จะเกิดความปิติอิ่มเอิบ แต่หากเป็นอดีตที่เสียหายผิดพลาด หรือบางคนแม้ชีวิตที่ผ่านมาจะไม่มีเวลาเสียหายร้ายแรง อันเป็นมลทินแก่ตัวเลย เมื่อคำนึงถึงอดีตก็ยังเกิดความเสียดายว่า

   ●เราฉลาดกว่านี้ถ้าเวลาที่ผ่านมาได้สนใจศึกษาแสวงหาความรู้ให้มาก

   ●เราจะมีเกียรติมากกว่านี้ แล้วเรามาตั้งใจทำงานฝากฝีมือและผลงานไว้มากกว่านี้

   ●เราจะมีฐานะสูงกว่านี้ ถ้าหากเราเร่งประกอบอาชีพ และ เก็บหอมรอมริบไว้เสียแต่แรก

        แต่เป็นสมบัติอย่างหนึ่งที่ต้องใช้สอยให้คุ้มค่าที่สุด และเกิดประโยชน์ที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะเมื่อสูญเสียเวลาไปแล้วก็ไม่สามารถเอาคืนมาได้อีก