ต้นกำเนิด "น้ำบ่อน้อย"

จากเรื่องราวตอนหนึ่งของเรื่องรามเกียรติ์​ เหตุแห่งการแปลงกาย เพื่ออกอุบาย เผากรุงลงกา ของหนุมานจนวอดวาย แต่อนิจจา ทำการใหญ่ แต่กลับแก้ไขปัญหา​ ไฟจุดเล็กๆ ที่ไหม้หางตนเองมิได้

ร้อนถึงพระนารทฤาษี หนุมานหมดปัญญาหาทางดับไฟที่ปลายหางตัวเอง พระนารทฤาษีเห็นเช่นนั้นก็หัวเราะ และกล่าวว่า “หนุมานกล้าทำการใหญ่ แต่ไม่รู้จักใช้น้ำบ่อน้อย”

เมื่อหนุมานได้สติ ดังคำพระนารถฤาษีกล่าว หนุมานจึง ใช้ปากอมหางของตนเองทันที และไฟก็ดับลง

จึงเป็นที่มาของคำว่า "น้ำบ่อน้อย" ซึ่งคือน้ำลายตนเองนั่นเอง