Immortal King Pendant จี้ราชาอมตะ ตอนที่ 3

Immortal King Pendant จี้ราชาอมตะ ตอนที่ 3

นามปากกา SOHAN SH

 

     หยางเค่อวิ่งกลับเข้ามาในบ้านพร้อมตรงดิ่งเข้าไปหาแม่แล้วขอเงินจากแม่เพื่อไปซื้อสมุนไพรอาหวงก็ไม่ได้เอะใจอะไรแล้วเดินไปยังหน้าตู้เก็บของ

 

อาหวงได้นำเงินเก็บทั้งหมดของตนให้ลูกชายไปพร้อมกับบอกว่าในนี้มีเงินทั้งหมด1000เหรียญเงินเจ้านำไปซื้อสิ่งของที่เจ้าต้องการได้เลย

 

หยางเค่อ : ขอบพระคุณมากครับท่านแม่ข้าจะนำมันไปใช้อย่างคุ้มค่าท่านแม่รอฟังข่าวดีจากข้าได้เลย หยางเค่อวิ่งจากไปอย่างเร่งรีบ

 

อาหวง : แม่ทำเพื่อเจ้าได้เท่านี้แหละที่ผ่านมาแม่ช่วงอะไรลูกไม่ได้เลย พร้อมกับมองหยางเค่อวิ่งจากไป

 

เมื่อหยางเค่อได้เงินมาแล้วจึงมุ่งหน้าไปยังตลาดค้าขายสมุนไพรหยางเค่อได้ ไปเห็นร้านขายสมุนไพรร้านใหญ่ร้านหนึ่งจึงเดินเข้าไปพร้อมยื่นกระดาษให้เจ้าของร้าน

 

หยางเค่อ : เฒ่าแก่!!ท่านมีสมุนไพรเหล่านี้หรือไม่และข้าขอเตาปรุงโอสถด้วยนะ

เจ้าของร้านหยิบการดาษมาดูและนำสมุนไพรทั้งหมดมาวางไว้พร้อมเตาปรุงโอสถ

 

เจ้าของร้าน : สมุนไพรนี่เป็นชุดสุดท้ายของร้านแล้วทั้งหมด 800เหรียญเงิน 

 

หยางเค่อ : ลดให้ข้าหน่อยนะเฒ่าแก่ข้ามีเงินมาจำนวนจำกัด

เจ้าของร้าน : อะ..อะ..อะข้าให้เจ้า700เหรียญเงิน

หยางเค่อ : ขอบพระคุณมากครับและยื่นเงินให้เจ้าของร้าน

 

       มีเสียงพูดขึ้นมาว่าข้าจะซื้อสมุรไพรนั่น1000เหรียญเอามันมาให้ข้า

 

หยางเค่อหันไปก็พบว่าหงส์ยวี่อดีตคู่หมั้นของตนเดินควงแขนจ้างผิงเข้ามาในร้านด้วยกัน

 

 จ้างผิง : แหม่ๆ คุณชายขยะจะมาซื้อสมุนไพรไปรักษาตัวเองหรอกหรือมันไม่มีประโยชน์หรอก ข้าให้ราคามากกว่าเลยเฒ่าแก่ขายให้ข้าดีกว่า

 

หยางเค่อ : ข้าจ่ายเงินซื้อมันมาแล้วเจ้าไม่มีสิทธิ์ซื้อมันหรอก

เจ้าของร้าน : ใช่แล้วขอรับเมื่อทางร้านรับเงินแล้วจะไม่สามารถเรียกคืนได้ขอรับ

จ้างผิง: เช๊อะ ฝากไว้ก่อนเถอะแกไอ้ขยะ

หงส์ยวี่ : อย่าไปสนใจมันเลยค่ะท่านพี่มันก็แค่ขยะไรค่าไม่มีค่าอะไรให้เราสนใจหรอก

จ้างผิง: เจ้าพูดถูกข้าจะเลิกสนใจแกก็แล้วกันไอ้ขยะ ไปกันเถอะหงส์ยวี่ แล้วทั้งสองคนก็เดินจากไปทั้งอย่างนั้น

 

หยางเค่อไม่ได้สนใจอะไรและเดินออกจากร้านไป กลับเข้าไปในป่าสัตว์อสูรขึ้นไปบนหน้าผ้า

 

หยางเค่อ : ท่าน...ท่าน...ท่าน..ข้าซื้อของมาครบแล้ว

โม่จื่อ : หลังจากนี้เจ้าเรียกข้าว่าอาจารย์ พร้อมกับปรากฏตัวออกว่าจากจี้ของหยางเค่อ

โม่จื่อ : ไหนเอาของที่ข้าสั่งมาให้ข้า

 

หยางเค่อวางเตาปรุงโอสถที่ตนถือมาลงแล้วยื่นของที่ตนซื้อมาให้กับโมจื่อ 

โม่จื่อ : เจ้ารอข้าอยู่นี่แหละ เดี๋ยวข้าปรุงโอสถให้ พร้อมกับโยนตำราวิชาการบ่มเพราะให้กับหยางเค่อสามเล่ม

โม่จื่อ : เจ้าเอาไปอ่านแล้วทำความเข้าใจซะระหว่างรอข้าปรุงโอสถ ถ้าหากเจ้าใช้ลมปราณได้แล้วเจ้าต้องฝึกฝนมัน 

หยางเค่อ : ครับท่านอาจารย์

โม่จื่อ : ข้าจะปรุงยาให้เจ้า2เม็ดซึ่งมันเป็นยาระดับสูงเจ้าต้องกินมันพร้อมกัน มันจะทำให้เจ้าทรมานยิ่งกว่าตายเลยล่ะเจ้าเตรียมใจไว้ได้เลย

หยางเค่อ : มันแค่ทรมานข้าไม่ได้ตายสักหน่อยถ้าแลกกับการที่ข้าสามารถบ่มเพาะได้ล่ะก็..ข้ายอม หรือต่อให้ข้าต้องตายข้าก็ยอม

โม่จื่อ : เยี่ยม! สมกับเป็นลูกศิษย์ข้า หลังจากข้าปรุงโอสถเสร็จแล้วร่างวิญญาณของข้าจะหายกลับเข้าไปเพราะข้าต้องใช้พลังวิญญาณไปเยอะเนื่องจากมันเป็นยาที่ระดับสูงเกินกว่าคนทั่วไปจะปรุงได้และมันผลาญพลังวิญญาณข้าเป็นอย่างมาก เจ้าจงนำยาไปกินแล้วรอข้าฟื้นพลังกลับมา

หยางเค่อ : ครับ ท่านอาจารย์

โม่จื่อ : ไปอ่านตำราที่ข้าให้ซะจงทำความเข้าใจกับมันให้ดีข้าจะปรุงยาแล้ว

 

หยางเค่อเดินออกไปนั่งบนโขดหินห่างจากอาจารย์ของตนพร้อมกับที่โมจื่อเริ่มปรุงยา

 

หยางเค่อมองดูตำราทั้ง3เล่นพบว่าทั้ง3เล่มนั้นเป็นวิชาระดับตำนานหรือมากกว่าที่ตนนั้นจะเข้าใจได้และชื่อของตำราทั้ง3เล่นคือ ย่างก้าวลวงตา ดวงตาเทพพระเจ้า พื้นฐานการบ่มเพาะ

 

หยางเค่อสับสนว่าทำไมวิชาการบ่มเพาะที่อาจารย์ของตนให้นั้นมีทั้งระดับตำนานทั้ง2เล่มที่เป็นวิชายุทธแต่วิชาบ่มเพาะกับเป็นระดับพื้นฐาน

 

ถึงอย่างนั้นหยางเค่อก็ยังอ่านตำราทั้ง3เล่มเริ่มจากการบ่มเพาะพื้นฐานก่อน ไม่นานท้องฟ้าปั่นป่วนเกิดเสียงฟ้าร้องดังสนั่นไปทั่วภูเขา เป็นเพราะอาจารย์ของหยางเค่อปรุงยาจะเสร็จสิ้นแล้วทั้งที่หยางเค่ออ่านตำรายังไม่จบ

 

โมจื่อ : หยางเค่อมารอรับยาจากข้า

 

ทันใดนั้นเกิดฟ้าผ่ารูปมังกรลงมาภัยพิบัติสายฟ้าเกิดขึ้นเนื่องจากยาที่ปรุงขัดต่อกฏสวรรค์

 

โม่จื่อลอยขึ้นไปต่อยเข้าใส่ภัยพิบัติสายฟ้าเกิดเสียงสนั่นสั่นไหวไปทั่วทุกสารทิศไม่นานท้องฟ้าก็โปร่งใสและโม่จื่อก็ถูกดูดกลับเข้าไปในจี้เนื่องจากไม่เหลือพลังวิญญาณแล้ว

 

หยางเค่อเห็นอาจารย์ของตนหายไปจึงเรียกหาอาจารย์อยู่พักหนึ่งแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับจึงไปนำยาที่อาจารย์ปรุงมากิน

 

จากนั้นยาเริ่มออกฤทธิ์ทำให้หยางเค่อร้องด้วยความเจ็บปวดทรมานแสนสาหัสจนตนล้มลงไปนอนกับพื้นดิ้นทุรนทุรายเจ็บปวดราวกับถูกละลายกล้ามเนื้อกระดูกและอวัยวะภายในพร้อมกับฟื้นฟูรักษาให้หายไปพร้อมๆกัน

 

หยางเค่อทนความเจ็บปวดไม่ไหวกำลังจะสลบไปตนได้นึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาของตนที่ลำบากยากเข็ญโดนดูถูกเหยียดหยามมานักต่อนัก

หยางเค่อ : ข้าจะไม่ให้ใครมาดูถูกข้าอีกแล้วอ้าาาาาาาา!!!

 

หลังจากหยางเค่อตะโกนจนสุดเสียงสุดท้ายทนความเจ็บปวดไม่ไหวแล้วสลบไป