ชีวิตที่เลือกไม่ได้ของมนุษย์ไซค์ไลน์
บนโลกใบนี้มีหลายหลากอาชีพ แต่มีอาชีพหนึ่งที่ คนตราหน้าว่า ต่ำโลกีย์ แต่มีคนจำนวนมากวิ่งเข้ามาบนถนนสายนี้
ได้ยินหลายคนบอกว่า คนที่ทำอาชีพนี้เพราะมันได้เงินง่าย และคนทั้งหลายก็มักจะบอกว่าอาชีพมันสบาย
วันนี้จะมาเล่าถึงสาวอาชีพนี้ ว่า คนที่ทำอาชีพนี้ต้องสูญเสียอะไรบ้าง ที่ว่าง่ายที่ว่าสบาย น่ะ มันไม่จริง เพียงแต่คนที่ทำอาชีพนี้ แม้แต่ตัวเขาเองก็สับสน ยากที่จะยอมรับ
สิ่งที่สูญเสียของ มนุษย์ไซไลน์ อย่างแรกเลยคือ คุณค่าของความเป็นมนุษย์ เรียกง่ายๆว่าศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ ที่ทุกชีวิตต่างพกมาตั้งแต่เกิด เราจึงเรียกของสำคัญนั้นว่าของสงวน แม้มนุษย์ยุคหิน ที่ว่ายังไม่มีผ้าคลุมตัว ยังต้องหาอะไรมาปิดตรงนั้น ...
ไม่ว่าหญิงหรือชาย ก็จะรู้สึกห่วงจุดพิเศษนี้ โดยสัญชาตญาณ
พอมายุคที่ คนเราสามารถใช้ร่างกาย ของสงวน แลกเปลี่ยนเป็น มูลค่าที่เรียกว่าเงิน ทรัพย์สิน ได้
คนที่ทำแบบนี้ จึงสูญเสีย คุณค่าแห่งความเป็นมนุษย์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ และพวกเขาสูญเสียความเป็นมนุษย์อย่าง ไม่รู้ตัว เสียด้วยซ้ำ
คนที่ทำอาชีพนี้ทั้งทางตรงและทางอ้อม จึงไม่เคยสนใจหรือใส่ใจ ถึงผลกระทบของมัน
คนที่ทำแบบนี้ แรกๆ พวกเขาจะตกอยู่ในห้วงแห่งความสะดวก ที่แลกมาด้วยความรู้สึกหมองใจลึกๆ ก็ตาม แต่พอได้จับเงิน ความรู้สึกเล็กๆนั้นก็มะลายหายไป เป็นความพอใจมาแทนที่
เงินสามารถได้มา ทั้งความสะดวกสะบาย อิ่มท้อง สามารถเปลี่ยนฐานะความเป็นอยู่ของตนเองได้ และครอบครัวได้
หลายคนจึงแลกมา ไม่ได้เพราะว่ามักง่าย เงินสบาย แค่ถอดผ้า คำพูดเหล่านี้ตื้นเขินเกินไป
มนุษย์ไซค์ไลน์ ไม่ใช่ท่อนกายที่เดินได้ ทุกคนมีความรู้สึก เฉกเช่นคนทุกอาชีพ
ถามว่าเลือกได้ใหม???
เลือกได้ซิ ขึ้นอยู่กับเขาและเธอ เท่านั้น ว่าจะเลือกให้ ตนเอง ทำอาชีพอะไร
สำหรับคนที่เดินเส้นทางนี้ ทุกคนล้วนมีกลยุทธและยุทธวิธี
อาชีพนี้ไม่ใช่ใครๆ ก็ทำได้
บางคนอยากทำ ยังทำไม่ได้
ด้วยที่ว่า อาชีพนี้แลกมาด้วยศักดิ์ศรีความเป็นคน คนที่ทำอาชีพนี้ จะมีช่วงหนึ่งของชีวิตทำงาน ที่จะรู้สึกดาวน์ รู้สึกหม่นๆในใจ
อันตรายมาก น่ะ เป็นสิ่งที่น่าเห็นใจ เพราะความรู้สึกหม่นๆนี้ นำมาให้ เขาและเธอต้องทุกข์ทน หากรู้สึกหมอง หม่นๆ บอกไม่ถูก ให้หันหน้าอยู่กับตัวเอง ให้เวลาตัวเอง ถามตัวเองว่า ลึกๆแล้วเรารู้สึกอย่างไร ต่อการกระทำ
ถ้าคำตอบคือไม่ดี ให้ถามต่อว่า ถ้าเราไม่ทำแล้วเราจะเอาเงินที่ใหนมากินมาใช้ เราพร้อมจะเปลี่ยนเส้นทางอาชีพ ใหม?
ค่อยๆเป็นค่อยไป หาอาชีพ หาลู่ทาง พยายามเปลี่ยนเงินที่ได้มา เป็นทรัพย์สิน
แบ่งบางส่วนช่วยเหลือคนที่ ต้องการความช่วยเหลือ คือบริจาค
และท้ายที่สุดต่อให้ใครดูถูกดูหมิ่นคุณ ก็อย่าดูถูกตัวเอง หากคิดว่าอาชีพนี้ไม่มีผลกระทบทางใจทางชีวิต ก็ขึ้นอยู่กับตัวเราแล้ว ว่าจะเอาอย่างไร
สวัสดี
Chinadall