คดีฆาตกรรมและทิ้งศพภรรยาที่อิวาเตะ
" ยูสุเกะ ชิบะ " รัดคอภรรยา " เมกุมิ " ในอพาร์ตเมนต์ของเขาในเมืองอิจิโนะเซกิ จังหวัดอิวาเตะ เขาซ่อนร่างของเธอไว้ในตู้เสื้อผ้า แต่กลิ่นแห่งความตายก็ลอยอบอวลไปทั่วห้อง และประมาณหนึ่งเดือนต่อมาร่างของเธอก็ถูกทิ้งให้อยู่ในป่าในเมืองโอชู โครงกระดูกของเมกุมิถูกค้นพบเมื่อเดือนเมษายนปีที่แล้ว และในเดือนตุลาคมของปีเดียวกัน ยูสุเกะ สามีของเธอก็ถูกจับ
ทันทีหลังจากการจับกุม พ่อของ ยูสุเกะ พูดต่อหน้าสื่อจำนวนมากที่อัดแน่นอยู่ในบ้านของเขา ไม่มีใครในครอบครัวสงสัยว่าจำเลยก่อคดีฆ่าภรรยาจริง ๆ ทั้งคนในบริษัท หรือแม้แต่เพื่อน ๆ รวมถึงเพื่อนบ้าน แต่สิ่งที่ทำให้ทุกคนที่เชื่อใจเขาต้องช็อกก็คือ
ยูสุเกะยอมรับว่าเขาได้ลงมือฆ่า เมกุมิ ด้วยมือของเขาจริง ๆ !
ยูสุเกะเกิดในครอบครัวธรรมดา ๆ ฐานะกลาง ๆ เขาเติบโตมาอย่างคนที่อ่อนโยนและจิตใจดี เป็นคนอบอุ่น พูดน้อย และชอบช่วยเหลือทุกคน หากจะหาชายในฝันละก็ ยูสุเกะมีให้ครบแทบทุกอย่าง เขาไม่เคยทำเรื่องไม่ดี ไม่ก่ออาชญากรรม แม้แต่แมลงตัวเล็ก ๆ เขายังไม่ฆ่าเลย หลังเรียนจบ ยูสุเกะทำงานอย่างขยันขันแข็ง ก่อนที่จะแต่งงานกับ เมกุมิ หญิงสาวรุ่นน้อง ไม่กี่ปี เมกุมิก็คลอดลูกชายให้เขา ตอนนี้ลูกของเขาอายุ 3 ขวบ วัยกำลังน่ารัก ฉลาด และจิตใจดีเหมือนพ่อ แต่หน้าตาถอดแบบแม่มาเปี้ยบ
2 ปี ก่อนเกิดเหตุ จู่ ๆ ยูสุเกะ ก็ล้มป่วยลงจนแทบทำอะไรไม่ได้ ตั้งแต่นั้นมาความสำคัญของเขาในครอบครัวก็ค่อย ๆ ถูกลดลงโดยภรรยา เธอรู้สึกเบื่อหน่ายที่เขาเจ็บออก ๆ แอด ๆ อยู่ตลอดเวลา แม้เขาจะพยายามเร่งฟื้นฟูตัวเองแค่ไหน แต่กระบวนการก็เป็นไปอย่างเชื้องช้าจนภรรยาไม่อาจข่มใจเก็บอาการไว้ได้ เธอมักบ่นเรื่องสามีให้คนที่ทำงานฟังอยู่บ่อย ๆ
เหตุผลนึงที่ทั้งคู่ต้องทนอยู่ด้วยกันก็เพราะ พ่อแม่ของทั้งคู่เป็นเพื่อนกัน ดังนั้นเวลาที่บ่นว่ามีปัญหาหรืออะไร ส่วนใหญ่แล้วพวกพ่อแม่จึงบอกให้อนทนและปรับตัว โดยไม่เปิดโอกาสให้คิดถึงเรื่องหย่าร้างเลย ยิ่งนานไป เมกุมิ ก็ยิ่งเย็นชาใส่ ยูสุเกะ ไม่แค่นั้น พอกลับถึงบ้านเธอจะไม่ทำอะไร แม้รู้ว่าเขาป่วยแต่เขาก็ยังต้องคอยจัดแจงเรื่องทุกอย่างในบ้าน เพราะเรื่องที่เขาเจ็บออด ๆ แอด ๆ ทำให้ไม่สามารถทำงานได้อย่างเต็มที่ ค่าใช้จ่ายส่วนนึงจึงเป็นเมกุมิที่รับผิดชอบ เมกุมิเป็นคนที่ค่อนข้างเอาแต่ใจมาแต่ไหนแต่รัย ข้อนี้ทุกคนรู้ดี แต่ช่วงหลังที่ยูสุเกะเป็นแบบนั้นเธอก็ยิ่งเพิ่มความเกรี้ยวกราดและเอาแต่ใจ ในบางครั้งเวลาที่ไม่พอใจก็จะอาละวาด
มีอยู่วันหนึ่ง ยูสุเกะบังเอิญเห็นไดอารี่ของ เมกุมิ รู้ว่าไม่สมควร แต่เขาอดใจเปิดอ่านไม่ได้จริง ๆ เขาแค่อยากจะรู้ความรู้สึกนึกคิดของเมกุมิบ้าง แต่เนื้อหาในนั้นเขียนว่า " ฉันหวังว่าฉันจะแต่งงานกับผู้ชายที่ดีกว่านี้ มีเงินเดือนสูงกว่านี้ " และ "เป็นการแต่งงานที่ล้มเหลวจริง ๆ "
ยูสุเกะที่อ่านจบแล้วถึงกับไร้เรี่ยวแรง เขารู้สึกผิดจริง ๆ ที่ทำให้เมกุมิทุกข์ใจขนาดนี้ ในตอนนั้นในหัวคิดเพียงแต่ว่า จะทำยังไงเพื่อชดเชยให้เธอได้ คงเพราะอาการป่วยและหลายๆ อย่างทำให้ความคิดของเขาช่วงนั้นมีความสับสน เขาตัดสินใจกู้เงินมาก้อนนึงเพื่อพาเมกุมิไปเที่ยว หวังให้การได้เดินทางด้วยกันครั้งนี้จะช่วยกระชับความสัมพันธ์ของครอบครัวและดึงความรู้สึกเก่า ๆ ที่เคยมีให้กันกลับมา
ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เมกุมิดีใจและผ่อนคลายกับการเดินทางครั้งนี้มาก ยูสุเกะรู้สึกคุ้มค่าจริง ๆ ต่อให้ต้องทำงานหนักอีกเป็นปี ๆ เพื่อใช้หนี้ แต่ถ้าสามารถทำให้ครับครัวกลับมา ก็ถือว่าคุ้มค่าแล้ว
แต่เรื่องดี ๆ มักอยู่ได้ไม่นาน ทุกอย่างเลวร้ายลงเมื่อ เมกุมิ รู้ว่า เงินที่ยูสุเกะพาเธอมาเที่ยว เป็นเงินที่กู้มา เธออาละวาดจนทริปล่มและจบก่อนเวลา เธอด่าทออาละวาดใส่ยูสุเกะ ใช้ถ้อยคำดูถูกบั่นทอนเขาต่าง ๆ นา ๆ เขาทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่อดทน และอดทน หลังกลับมาสักพักเธอพบว่าตั้งท้องลูกของเขา อาจจะเป็นเพราะช่วงบรรยากาศระหว่างการเดินทางที่ค่อนข้างดีในตอนแรก เธออารมณ์เสียมาก ด่าและโทษว่าเป็นความผิดของเขา เธอไม่ต้องการลูกคนนี้ ยูสุเกะรู้สึกผิดเหลือเกิน ลูกในท้องของเธอเป็นสิ่งที่เธอไม่ต้องการและอยากกำจัด เขาไม่น่าแตะต้องเธออีกเลย ทั้ง ๆ ที่ไม่มีเรื่องแบบนี้มาเป็นปี ถ้าเป็นอย่างนั้นเด็กคนนี้ก็คงไม่มาอยู่ในท้องของเมกุมิ ทำให้ยูสุเกะพยายามฆ่าตัวตาย แต่ก็ไม่ตาย เมกุมิที่รู้เรื่องด่าเขาซ้ำอย่างไม่มีความสงสารและเห็นใจ เธอด่าเขาอย่างเก็บอารมณ์ไม่อยู่ คำพูดมากมายหลั่งไหลออกมา เหมือนน้ำแข็งทิ่งลงกลางใจ ยูสุเกะ ทั้ง ๆ ที่เขาอ่อนแอเหลือเกินแต่เธอกลับกระทืบซ้ำอย่างไม่มีความเห็นใจ
ในที่สุดความอดทนของเขาก็ขาดผลึง มันไร้ประโยชน์ ต่อให้พยายามแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์ ... ช่วงไม่มีสติ เขาคิดว่า ถ้าไม่มีเมกุมิ เขาอาจไม่เป็นแบบนี้ เขาตรงเข้าไปบีบคอเธออย่างคนไม่มีสติ เธอดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอด ทั้งทุบตี ข่วนมือของเขา แต่ทำอะไรไม่ได้เลย ยูสุเกะในตอนนั้นไม่มีสติหลงเหลืออยู่แล้วกว่าจะรู้ตัวอีกที เธอก็หมดลมหายใจไปเสียแล้ว ยูสุเกะ นำร่างของเมกุมิ ที่ไร้ลมหายใจไปซ่อนไว้ในตู้เสื้อผ้า ในตอนนั้นเขาทำอะไรไม่ถูก ได้แต่นั่งร้องไห้และตกใจว่าตัวเองทำอะไรลงไป เขาได้แต่เก็บตัวอยู่ในห้องเพียงลำพังกับลูกชาย เมกุมิไม่ได้ไปทำงานหลายวัน
เพื่อนที่ทำงานจึงโทรมาถามกับยูสุเกะ ยูสุเกะโกหกทุกคนว่า หลังจากทะเลาะกัน เมกุมิก็ออกไปจากบ้าน แล้วก็หายไปเลยเขาเองก็ไม่รู้ว่าเธอไปไหน ติดต่อไม่ได้ ช่วงนั้นยูสุเกะดูเศร้าโศกและทุกข์ใจ ทุกคนต่างเห็นใจและสงสารคิดว่าเขาคงคิดมากเรื่องที่เมกุมิหนีไป ยูสุเกะเอาลูกชายไปทิ้งไว้กับทางบ้าน และบอกที่บ้านว่าจะออกตามหา เมกุมิ เขาไม่ไปทำงาน ด้วยข้ออ้างเดียวกัน ทุกคนต่างเห็นใจและอวยพรให้เขาตามเมกุมิกลับมาบ้านให้ได้ ไม่มีใครรู้เลย ไม่มีใครรู้จริง ๆ ว่าอันที่จริงแล้ว ศพของเมกุมิก็อยู่ในบ้านนั่นแหละ อยู่ในตู้เสื้อผ้าภายในบ้าน และค่อย ๆ ย่อยสลายเน่าเปื่อย จนกลิ่นโชยออกมา
ผ่านไปเดือนนึง ยูสุเกะ ตัดสินใจนำร่างที่เน่าจนเหม็นของ เมกุมิไปทิ้งในป่า และนั่นเองที่เป็นสาเหตุทำให้เขาถูกจับ ร่างของเธอถูกพบโดยชาวบ้านคนในพื้นที่ที่เขาป่าไปเก็บผัก นั่นคือที่มาที่ทำให้ยูสุเกะถูกจับกุมได้ในที่สุด ยูสุเกะ ถูกจับหนึ่งวันหลังวันเกิด ก่อนหน้านั้นในวันเกิดของเขา ทุกคนมาจัดงานให้ เพื่อเป็นกำลังใจให้เขาหลังจากถูกเมียทิ้ง ทุก ๆ คนอยู่เคียงข้างเขาจนกละทั่งวันที่ถูกจับ