ศิลปะยุคBaroque
ศิลปะยุคบาโรก (Baroque) เป็นสมัยที่เกิดขึ้นระหว่างศตวรรษที่ 17 และ 18 ที่เน้นการแสดงความสวยงามและอำลาได้ทั้งในศิลปะ, วรรณกรรม, ดนตรี, และสถาปัตยกรรม ชื่อ "บาโรก" มาจากคำว่า "barocco" ในภาษาอิตาลีที่หมายถึงสิ่งที่เป็นรูปร่างที่ซับซ้อนและลูกโลก เวลาในยุคนี้เสนอผลงานที่เป็นความเป็นอยู่และความเป็นมาตรฐานในทุกรูปแบบของศิลปะที่สร้างความรู้สึกทางอารมณ์และเชื่อมโยงกับความเชื่อในศาสนาและอำนาจของบรรพบุรุษ
ผลงานศิลปะในยุคบาโรกมักเน้นความเฉลียวฉลาดและรายละเอียดที่ดึงดูดสายตา บรรเลงด้วยการใช้แสงและเงา, และการใช้สีที่สะดุดตา นอกจากนี้ยังมีการใช้เทคนิคใหม่ๆ เช่น การสร้างภาพในมุมมองที่เบ้หน้าที่และการใช้มุมมองเฉพาะกล้อง
ศิลปินที่สำคัญในยุคบาโรกรวมถึงชื่อเสียงเช่น Gian Lorenzo Bernini ที่สร้างสรรค์ศิลปะประเภทสถาปัตยกรรมและประติมากรรม, Michelangelo Merisi da Caravaggio ที่เป็นประธานาธิบดีของการภาพเหมือนและภาพนิ่งที่มีสีเข้ม, และ Johann Sebastian Bach ที่เป็นนักประพันธ์ดนตรีบาร์โอกที่มีผลงานสำคัญเช่น "ส่วนรวมทิพย์" (Brandenburg Concertos) และ "โมเท็ตในรีดอบ" (Mass in B minor)
สรุป ยุคบาโรกเป็นสมัยที่เน้นความรู้สึกและความเชื่อในศาสนา มีผลงานศิลปะที่อวดอ้างความลึกลับและสวยงาม สร้างความเป็นที่รู้สึกและความทรงจำอันยิ่งใหญ่ในโลกศิลปะโลกแห่งนั้น