ตอน...ผู้หญิงห้องสุดท้าย

 

        ดาราเป็นหญิงสาวขายบริการในสถานบันเทิงมีชื่อแถวรัชดา เธอเป็นสาวสวยในวัยเพียงยี่สิบกว่าปี

        เธอเรียนหนังสือจบเพียงแค่ชั้นปอ.6 พ่อก็ให้เธอออกมาหางานทำ ช่วยแบ่งเบาภาระทางบ้าน ดาราเองก็ไม่ใช่เด็กชอบการเรียน เธอจึงชอบใจ เพราะไม่ต้องตื่นนอนแต่เช้า

        ดาราเป็นพี่สาวคนโต เธอมีน้องชายอีกสองคน ซึ่งก็ยังเล็กนัก แม่ของดาราตายไปตั้งแต่สองปีก่อนด้วยโรคมะเร็ง 

       งานแรกที่ดาราทำคืองานรับจ้างทั่วไป ได้ค่าจ้างน้อยนิด ดาราไม่พอใจหรอก แต่ดาราต้องยอมก้มหน้าก้มตารับมา เพราะว่าดารายังเด็กเหลือเกิน ดาราไม่มีอิทธิฤทธิ์พอจะสู้กับใครได้ ถ้าดาราโตกว่านี้ เชื่อเถอะดาราจะอาละวาดให้แหลกกันไปข้าง

        ดาราเป็นเด็กสาวผิวขาว รูปร่างหน้าตาค่อนข้างดี เธอจึงถูกหมายตาจากผู้ชายรอบตัว แต่ดาราก็เลือก ไม่ยอมปล่อยตัวง่ายให้กับใคร 

        ตอนนี้ดาราอายุยี่สิบปีแล้ว พ่อส่งให้ดาราเข้ามาทำในกรุงเทพฯ เด็กสาวอย่างดาราอดจะตื่นเต้นไม่ไหว คนรู้จักของพ่อช่วยหางานให้ดาราทำ คืองานเด็กเสริฟ ในร้านก๊วยเตี๋ยวย่านดังแถวเยาวราช 

        นายจ้างของดารา เป็นชายวัยกลางคน รูปร่างค่อนข้างอ้วนถ้วน หัวเถิก เขาให้ดาราพักอยู่ชั้นบนของร้าน ไม่ต้องเสียเงินหาที่อยู่ ดาราดีใจเพราะจะได้ประหยัดเงิน มีส่งไปให้ทางบ้านเยอะๆ แต่หารู้ไม่ นายจ้างของดารามีแผนการไม่ดีซ่อนไว้ในใจ

       ตกดึกคืนหนึ่ง ดาราได้ยินเสียงประตูห้องเปิดเข้ามา ดาราตกใจ เพราะเป็นเจ้านายของดารา เขาเดินตรงเข้ามาหาดารานั่งตัวสั่นอยู่บนฟูก เขาส่งเสียงข่มขู่ไม่ให้ดาราร้อง ดารากลัวเพราะในมือเขามีมีด คืนนั้นดาราจึงตกเป็นของเจ้านายตัวเอง

       ดาราไม่มีความสุข เพราะนอกจากงานเด็กเสริฟในร้านก๊วยเตี๋ยว ตกดึก ดาราต้องกลายเป็นอีตัวคอยบำบัดความสุขให้เจ้านายได้ผ่อนคลาย ดาราใช้ชีวิตราวกับตกนรกทั้งเป็นอยู่ครึ่งปี ดาราก็ได้เจอกับลูกค้าแต่งตัวดีคนหนึ่ง เขายื่นกระดาษให้ดารา พร้อมเบอร์โทรติดต่อกลับ

       ดาราไม่ต้องเสียเวลาคิด ดารากลับไปเบอร์นั้นทันที ดาราหาช่วงจังหวะเจ้านายของดาราเดินทางไปต่างจังหวัด รอบหนีออกมา ดาราคิดว่าไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า ดาราไม่อยากใช้ชีวิตราวกับตกนรกทั้งเป็น

       ลูกค้าคนนั้นเป็นหญิงสาว มีชื่อว่าอรุณฤทัย เป็นหญิงสาวหน้าตาดีจัด ดารายังแอบนึกว่าเจ้าหล่อนอาจเป็นนางเอกจากละครสักเรื่อง 

       "มาทำงานกับพี่ รับรองดาราจะสบาย" อรุณฤทัยพูดโอ้ว่าอย่างนั้น ดาราไม่ทันคนก็ได้แต่ยิ้มดีใจ

       "ดาราอยากสบาย ไม่อยากตกนรกอีกแล้ว พี่ฤทัยต้องช่วยดารานะจ๊ะ"   อรุณฤทัยยิ้มร่า เข้าทางพอดี

       แล้วดาราก็ถูกจับขัดสีฉวีวรรณ แต่งตัวสวยเข้ามายังร้านอาหารกึ่งผับแห่งหนึ่ง ดารายังไม่รู้ชะตากรรมได้แต่รู้ตื่นตาตื่นใจ สถานที่แบบนี้ดาราไม่เคยเห็น มันดูหรู แล้วก็ดูวุ่นวายพิกล

       ดาราถูกพาให้เข้ามานั่งในห้องหนึ่ง เป็นห้องหรูหราเชียวแหละ ตรงกลางห้องมีผู้่ชายหน้าตาเหี่ยมนั่งอยู่หลังโต๊ะตัวขนาดใหญ่ ดารากลัวหลบไปอยู่หลังของพี่อรุณฤทัย

       "เสี่ยฤทัยพาเด็กมาให้ดูตัวคะ" 

       เสี่ยหลังโต๊ะทำงาน เงยหน้าขึ้นมอง ริมฝีปากคลี่ยิ้มกว้าง กวาดสายตามองเด็กสาวอายุยี่สิบหน่อยด้วยดวงตาแพรวพราว

       "คนนี้สวยดีนี่ ยังซิงหรือเปล่า" 

      "น่าเสียดายค่ะ เสร็จไอ้หัวเถิกเรียบร้อยโรงเรียนจีนไปแล้ว" 

       ดารามองคนทั้งสองพูดกันด้วยความงุนงง พอพี่ฤทัยหันมา บอกให้ดาราฝากเนื้อฝากตัวกับผู้ชายหลังโต๊ะตัวใหญ่ซะ ดาราก็รีบทำตามอย่างเด็กสาวว่าง่าย 

       "ดาราไหว้จ้ะ..." 

       "ไหนมานั่งตรงนี้มา ให้ฉันดูดาราชัดๆสักหน่อย" ดาราหันไปขอความคิดเห็นจากพี่ฤทัย ฝ่ายนั้นพยักหน้า ก่อนจะเอ่ยปากขอตัวไปเข้าห้องน้ำ 

     พอลับหลังพี่ฤทัย  ดาราถูกมือใหญ่ดึงมานั่งบนตักเขา ดาราตกใจดิ้นรน หากดาราก็ถูกข่มขู่ด้วยแววตาน่ากลัว ดาราเข้าใจสถานการณ์ทุกอย่างขึ้นมาได้ทันที พี่ฤทัยพาดารามาขายตัวนี่เอง

       ดาราฝืนใจทำอยู่เพียงสองวัน ลูกค้าของดาราล้วนเป็นคนมีเงิน ดาราได้เงินเยอะ แต่ดาราไม่รู้หรอกว่าเงินจำนวนนั้นถูกหักเปอร์เซ็นต์ไปตั้งเกินครึ่ง ดาราทำงานขายตัวมาได้อีกสองปี ดาราก็ได้เจอกับพี่ดนัย เขาไม่ใช่ลูกค้าของดารา แต่พี่ดนัยทำงานเป็นเซลล์ขายรถ

       ดาราตกหลุมรักเขาทันทีที่สบตา ประทับใจตรงที่เขาไม่นึกรังเกลียดอาชีพของดารา

        และดารากับพี่ดนัยก็ตกลงเป็นสามีภรรยากันในเวลาอันรวดเร็ว ดาราย้ายจากคอนโดหรูมาอยู่เพียงห้องเช่าเล็กๆของพี่ดนัย เขาดูแลดาราดีทุกอย่าง ไม่มีขาดตกบกพร่อง

        แรกๆทุกอย่างราวกับปูพรมไว้ด้วยกลีบกุหลาบ ดารามีความสุข ได้รับการเอาใจใส่จากพี่ดนัยดุจกับเจ้าหญิง 

          หลังจากผ่านความสุขมาช่วงเวลาไม่นาน ดาราก็ต้องมาพบเจอกับขุมนรกอีกครั้งจนได้

          มันคงเป็นกรรมเก่าของดารา ที่ต้องมาเจอแมงดาตัวเป็นๆ

       "พี่ดนัยจะเอาเงินไปทำอะไรมากมาย ดาราไม่มีจะให้แล้วนะ" 

       "ไม่ต้องเสือกถาม กูบอกให้เอาเงินมา ก็เอามาเหอะ"

        พี่ดนัยของดาราเปลี่ยนนิสัยจากหน้ามือเป็นหลังเท้า เขาเมากลับห้องทุกวัน ด่าทอดารา มาพักหลังๆก็ถึงขั้นลงไม้ลงมือ

       ดาราลุกไปทำงานไม่ไหว ร่างกายทรุดโทรมจนตอนนี้ลูกค้าดีๆแทบจะหายหมด ดาราต้องฝืนนอนกับลูกค้าอีกระดับ ทั้งกักขฬะ ท้ังสกปรก และรุนแรง 

       เจ้านายเรียกดารามาคุย ถ้าดารายังเป็นอยู่อย่างนี้เขาจะให้ดาราออก ตอนนี้ดาราแทบจะไม่เหลือเงินติดบัญชี เพราะหยุดงานบ่อยและถูกขูดรีดจากพี่ดนัย

       วันนี้ดาราไม่มีเงินให้เขาอีก พี่ดนัยที่เมามาลากดารามาซ้อม แล้วก็ปล่อยให้ดารานอนทรมานอยู่ในห้องเพียงลำพัง...

 

       คืนนี้เป็นคืนฝนตกหนัก ดนุจัดการจ่ายเงินค่าที่พัก รับกุญแจเดินขึ้นมาถึงหน้าห้องพักห้องสุดท้าย

        ในมือเขาหิ้วกระเป๋าใส่เสื้อผ้าใบขนาดย่อม เพราะเขาเพิ่งเดินทางมาจากต่างจังหวัด พอไขกุญแจแล้วผลักบานประตูห้องนั้นเข้าไป ดนุต้องรีบเบือนหน้าหนี กับกลิ่นเหม็นอับชื้น แต่ในช่วงเวลาดึกแถมยังฝนตก เขาจะเรื่องมากเรื่องที่พักได้ยังไง

      ดนุทำใจพร้อมเดินมาเปิดสวิชต์ไฟ แต่หลอดไฟบนเพดานห้องสีหม่น มันดันติดเพียงแค่หลอดเดียวเท่านั้น ความสว่างจึงมีแค่สลัวๆ ดนุถอนหายใจทิ้ง กล้ำกลืนพาตัวเองมาหย่อนก้นนั่งบนเตียง เขาลองใช้มือตบบนฟูก ดีหน่อยตรงไม่มีฝุ่น

        ดนุอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืน เขาเอนตัวลงนอนและด้วยความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง พอหัวถึงหมอน ดนุจึงหลับสนิททันที

       "พี่จ๊ะ...ซื้อเวลาหนูไหม หนูขายให้ถูกๆ" 

       ดนุนิ่วหน้า หูเขายังได้ยินประโยคเดิมซ้ำมาอีกรอบ เขาพยายามขยับเปลือกตาเพื่อลืม แต่มันก็ลืมไม่ขึ้น

       "ฮือ...ฮือ...พี่จ๋า พี่จะซื้อเวลาหนูไหม หนูเจ็บ หนูทรมาน"

       ขนในตัวดนุพากันลุกเกลียว เขาตั้งนะโมพุทโธในใจ พร้อมกับสวนชินบัญชร ให้กับสรรพเวสีหรือเจ้ากรรมนายเวรในใจ

        "พี่จ๋า...พี่ช่วยหนูด้วย" 

       ดนุนอนได้ยินเสียงคร่ำควรญแบบนั้นทั้งคืน จนกระทั่งถึงตอนเช้า เสียงนั้นก็หายไป ตาเขาก็ลืมขึ้นทันที...

 

-----------------------------------

*แล้วพบกับเรื่องหลอนๆใหม่ในตอนหน้านะคะ ฝากติดตามด้วยนะคะ*