พรางอารมณ์ นิยายสนุกชวนมาอ่านเล่นๆกัน โดย...มาศอุไร
นิยายเรื่อง พรางอารมณ์ (นามปากกา มาศอุไร)
วางจำหน่าย ในรูปแบบนิยายออนไลน์ (ebook)
แพลตฟอร์มที่วางจำหน่าย : Meb ธัญวลัย นายอินทร์ Ookbee
สามารถ เข้าอ่านเนื้อหา ฉบับเต็มได้ตาม แพลตฟอร์มนิยายชั้นนำทั่วไป อาทิเช่น...
( Dek-d , readAwrite , ธัญวลัย , Hongsamut , fictionlog )
ลิงค์เข้าโหลดซื้อ อีบุ๊ก พรางอารมณ์ (meb) - https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMTA5NTcwOSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjE4MDIxMSI7fQ
ตอน...เครื่องระบายอารมณ์ที่มีลมหายใจ
รุ้งแก้วเหวี่ยงกระเป๋าสะพายบนบ่าลงกับพื้นตามอารมณ์พลุกพล่าน วันนี้เธอมีเรื่องวุ่นวายพาทำให้รู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจมาตั้งแต่เช้า อารมณ์ซึ่งโดยปกติมักขึ้นลงตามแต่ใจตัวเองกำหนดเป็นอาจิณ ทว่าวันนี้กลับทวีความเดือดดาลหนักขึ้นกว่าเดิมหลายร้อยหลายพันเท่า...
โธ่โว้ย!...บ้าบอแท้ๆ ทำไมต้องลงเอยแบบนี้เสียทุกครั้งเวลาเธอลุกขึ้นลงมือทำอะไรดีๆ สักอย่างด้วยนะ...แม่กลับมองไม่เห็นคุณค่า ไม่เคยเห็นลูกคนนี้อยู่ในสายตา
หญิงสาวคิดฉุนเชียวในใจ... ทังที่โปรเจ็คต์งานสำคัญตัวนี้ เธอเป็นคนริเริ่ม เป็นตัวตั้งตัวตีลงมือหาข้อมูลมาให้แม่เสนอต่อหน้าคณะกรรมการบริษัทคนแรกแท้ๆ แต่พอถึงขั้นตอนสุดท้ายเธอกลับถูกผลักให้หล่นทางเดิน โดยแม่เสนอให้ธิดารัตน์ได้เป็นผู้เสนอโปรเจ็คต์ตัวนี้แทน...เธอทั้งเจ็บปวด ทั้งเจ็บแค้นใจ
เหอะ...ถ้ารู้ว่าสุดท้ายจะลงเอยด้วยการที่แม่ยกความดีความชอบ ผลงานทั้งหมดให้เป็นฝีมือของธิดารัตน์เพียงคนเดียว จ้างให้เธอก็ไม่ทำให้เสียความรู้สึก...
พอนึกถึงตรงนี้ หัวใจคนเป็นลูกที่ถูกมองข้ามเสมอมา ก็ยิ่งทำให้ปวดใจ...
งานนี้เธอกะพิสูจน์ตัวเองให้แม่เห็นถึงความพยายาม ให้เห็นถึงความสามารถในตัวลูกคนนี้บ้าง ถึงขั้นลงทุนอดตาหลับขับตานอน สละเวลาพักผ่อน ตั้งใจค้นหาข้อมูลอยู่ราวสองสามสัปดาห์ คิดแล้วเสียดายเวลาชะมัด รู้แบบนี้บินไปเที่ยวสิงคโปร์กับพวกของเจตน์เสียยังจะสบายใจกว่าเป็นกอง...
“แม่นะแม่...ทำไมถึงได้ชอบเห็นขี้ดีกว่าไส้อยู่เรื่อยเลยก็ไม่รู้...”
คนอารมณ์เสียบ่นพึมพำ นึกโมโหอยู่ในใจไม่หาย พร้อมสลัดรองเท้าส้นสูงจนมันกระเด็นกระดอนตกลงพื้นไปคนละทิ้งละทาง เธออยากจะรู้นัก...มีแม่คนไหนในโลกนี้บ้างนะ...ชอบเห็นขี้ดีกว่าไส้แบบแม่ของเธอ คงไม่มีหลอก นอกจากแม่ของเธอคนเดียว...
รุ้งแก้วคิดเองเออเองเสร็จสรรพ อดนึกสมเพชตนเองขึ้นมาตงิดเสียมิได้...
ลูกทุกคนต้องการความรัก ความเอาใจใส่ ไม่ใช่ปากบอกรักแต่การกระทำมันสวนทาง...
ใบหน้าหวานก้มต่ำมองเพียงพื้นพรมสีน้ำตาลเข้ม เพียงเพราะต้องการแอบซ่อนความข่มขื่นในจิตใจเอาไว้ให้ลึกที่สุดเท่านั้นเอง...
“หน้าอย่างแกน่ะเหรอ...จะทำงานนี้ได้สำเร็จ พอเกิดปัญหาแกแก้เป็นหรือไง ประเดี๋ยวก็จะวีนใส่คนอื่นเขาอีก ปล่อยให้หนูผึ้งเขารับผิดชอบโปรเจคต์นี้ต่อจากแกนั่นแหละดีที่สุดแล้ว ส่วนแกก็อยู่เฉยๆ ไม่ต้องเข้ามาวุ่นวายอะไรทั้งนั้น...”
แม่บอกเธอว่าอย่างงั้น ก่อนเริ่มการประชุมครั้งใหญ่ เป็นการสรุปผลทั้งหมดของตัวงาน หลังจากนี้จะไปในทิศทางใด...นึกแล้วก็ตลกกับชีวิตดีเหลือเกิน...
ต่อให้เธอนึกอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองมากสักแค่ไหน หรืออยากเป็นลูกที่ดีของแม่มากเพียงใด ทว่าสุดท้ายในสายตาของแม่ เธอมันก็เป็นได้แค่ลูกไม่เอาถ่าน มีตัวตนเพียงแค่ใช้คำว่าลูกในอก มีหรือไม่มีก็ไม่เคยสำคัญ ไม่เคยจะดีสู้ลูกผัวใหม่ของแม่ได้ รายนั้นไม่ว่าจะหยิบจับทำหรือไม่ทำอะไร ก็ดูเหมือนจะถูกใจแม่ไปเสียหมดทุกอย่างนั่นแหละ...
“ดูท่าแล้ววันนี้ คุณรุ้งของผม คงอารมณ์ไม่ดีมาอีกตามเคยสินะครับนั่น? ...”
เจ้าของเสียงทุ้มบนเตียงกว้างเอ่ยทักขึ้นพร้อมการขยับร่างสมบูรณ์แบบให้ชิดติดกับขอบหัวเตียงนอน
รุ้งแก้วสูดลมหายใจลึก ตวัดสายตามองแรงกล้า
นี่สินะเครื่องระบายอารมณ์ชั้นยอดสำหรับเธอ...
รุ้งแก้วปรายตามองของเล่นที่มีเอาไว้ใช้สำหรับแก้เบื่อ ยกมุมปากสูงเมื่อภาพสีหน้าผิดหวังของใครบางคนผุดขึ้นมาให้เห็น...
ไม่สิ...ไม่ใช่แค่เฉพาะเอาไว้แก้เบื่อเท่านั้นหรอก เธอยังมีเขาไว้ใช้สำหรับยั่วประสาทธิดารัตร์ด้วยไม่ใช่หรือ? ... มันเป็นความบังเอิญหรือโชคเข้าข้างเธอเสียก็ไม่รู้ หลังจากเธอดันไปล่วงรู้ความลับนี้เข้า ธิดารัตน์แอบมีใจให้กับพนักงานชายของตัวเอง และเวลานี้หมอนั่นก็กำลังนอนรอเธออยู่บนเตียง
ความคิดนี้ทำให้หญิงสาวอารมณ์ดีขึ้นมาเล็กน้อย...
*เข้าอ่านเนื้อหาฉบับเต็มได้ตามลิงค์นี้เลยนะคะ* - https://www.readawrite.com/a/cf1c7de7fc1f4ebdfea320319ae60d76
แฟนเพจ: กนกรส https://www.facebook.com/กนกรส-1742298989361370/