เมื่อฉันเป็นเจ้าหญิง บทที่หนึ่ง
บทที่หนึ่ง
ณ ปราสาท
ลิเดีย " ใครพาฉันมาที่นี้"
วิว " ผมเอง"
ลิเดีย " ฉันไม่ได้อยากเป็นเจ้าหญิงนะ"
วิว " แต่เธอเหมะสมที่เป็นเจ้าหญิงของผมนะ ลองดูสักครั้งสิครับ"
ลิเดีย "ก็ได้ค่ะ"
หนึ่งเดือนต่อมา
ณ ปราสาท
ลิเดีย " นายจะไปไหนอะ"
วิว " ครับ ผมจะไปข้างนอกครับ"
ลิเดีย " นายชื่อออะไรนะ"
วิว " วิวครับ"
หลายวันต่อมา
ณ ปราสาท
ลิเดีย " อยากออกไปเที่ยวข้างนอกอะ"
วิว " ครับ"
ลิเดีย " พาเราไปหน่อยสิ"
วิว " ทำงานเสร็จแล้วจะพาไปนะครับ"
ลิเดีย " ค่ะ"
หนึ่งเดือนต่อมา
ณ ปราสาท
ลิเดีย " ทำอะไรอะ"
วิว " ทำอาหารให้เธอไง"
ลิเดีย " น่ารักมาก"
วิว " งั้นผมไปก่อนนะครับ"
หลายวันต่อมา
ณ ปราสาท
ลิเดีย " พาใครมาอะ"
วิว " เด็ก"
ลิเดีย " เด็กแบบไหน"
วิว " ถามแบบนี้คือ หึงเหรอครับ"
ลิเดีย " " เปล่าสักหน่อย"
หลายวันต่อมา
ณ ปราสาท
ลิเดีย " เอาจริงก็หึงนะ"
วิว " ครับ ผมดูออกครับ"
ลิเดีย " ฉันไม่ชอบคนเจ้าชู้"
วิว " อย่ามาตกหลุมสามวันต่อมา
ณ ปราสาท
วิว " เราต้องไปกันแล้วนะ"
ลิเดีย " ไปไหนอะ"
วิว " เข้าพบราชินีครับ"
ลิเดีย " ค่ะ"
หลายวันต่อมา
ณ ปราสาท
วิว " ผมชอบคุณนะ"
ลิเดีย " ฉันไม่หลงกลนายหรอกนะ"
วิว " ฉลาด สเปคผมเลย"
ลิเดีย " นายอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ"
สองเดือนต่อมา
ณ ปราสาท
ลิเดีย " ทำไมมองฉันแบบนั้นอะ"
วิว " มองคนสวยไงครับ"
ลิเดีย " ค่ะ ปากหวาน"
วิว " ชอบผมแล้วเหรอ"
ลิเดีย " เปล่าค่ะ"