รูปใบนั้น

รูปใบนั้น

โดย : อักษราลัย

สายตาของเธอนั้นดูเวิ้งว้าง ทอดมองไกลออกไปแบบไร้จุดหมาย เสมือนจิตใจไม่ได้อยู่กับร่างกาย สองแขนโอบกอดภาพขนาด 10×12 นิ้ว ไว้แนบอกอย่างแหนหวง สองขาก้าวตามชายคนที่อยู่ข้างหน้าที่พาเธอไปหยุดยังร้านขายดอกไม้

"ขอมาลัยสำหรับห้อยรูปครับ" ชายคนหน้าเอ่ยกับพ่อค้าดอกไม้ ดึงมือออกจากการจับจูงเธอ เพื่อหยิบกระเป๋าใส่เงิน

"100 บาทครับ" พ่อค้ายื่นดอกไม้สองชายให้ พร้อมบอกราคา

เขาเดินจูงมือเธอผ่านหน้าร้านของนมล เพื่อไปยังร้านขนมที่อยู่เยื้อง ๆ กัน 

เธอและเขาเดินจากไปแล้ว นมลได้แต่มองตาม และเริ่มรู้ได้ทันใดว่าภาพที่เธอกอดไว้แนบอกนั้น คงเป็นคนสำคัญในชีวิต ท่าทีของเธอจึงเลื่อนลอย ทำทุกอย่างไปโดยอัตโนมัติไม่ต่างจากหุ่นยนต์ 

นี่แหละนะ สัจธรรมของชีวิตที่ได้พบเจอไว้เตือนตน การจากพรากนั้นเกิดขึ้นได้เสมอไม่กำหนดวัน ไม่รอให้ใครพร้อม คนอยู่นั้นมักทุกข์ทน กว่าจะทำใจข้ามผ่านได้ คงไม่อาจนับจำนวนน้ำตาที่รินหลั่ง

🍂 อักษราลัย อักษราลัยบุ๊ก 🍂 

https://www.facebook.com/Auksaralai 

https://www.facebook.com/AuksaralaiBook 

#นักเขียน

#รับออกแบบผลิตหนังสือเรื่องสั้น #นวนิยาย

#รับทำอีบุ๊กเรื่องสั้นนิยาย

#รับออกแบบปกหนังสือทั้

งแบบเล่มและแบบอีบุ๊ก