มนตราวายสะ ตอนที่ 5 ความขัดแย้งภายในฝูง (2)
+++++++++
“เปล่า สำหรับตัวผู้ชาย ผมคิดว่าคงสนใจนกไม่น้อย ถึงตามมารับมาส่ง โดยเอาสัตว์ตัวนั้นเป็นข้ออ้าง แต่สำหรับนก ผมไม่รู้นะ ว่าคิดอะไรอยู่ จู่ ๆ ทำไมถึงยอมไว้เนื้อเชื่อใจ คนที่เพิ่งเคยเจอกันเมื่อวานขนาดนั้น” คุณหมอเองก็ยังงงระคนสงสัย
“ผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน เอาไว้พรุ่งนี้ถ้าเจอ ผมจะถามคุณนกดู ส่วนวันนี้คงต้องปล่อยเลยตามเลย ผมกลับละนะครับ แล้วเจอกัน”
คุณหมอนพรัตน์พยักหน้ารับ มองตามสุบรรณที่เดินไปขึ้นรถจนเคลื่อนมันออกจากหน้าคลินิก แล้วส่ายศีรษะ พรุ่งนี้มาลุ้นกันว่าสุบรรณจะมาทันคู่แข่งคนนั้นหรือเปล่า
“ท่านไม่ควรทำแบบนี้” เสียงทักอย่างไม่ค่อยจะพอใจดังขึ้นทันทีที่วายสะก้าวเท้าเข้ามาภายในคฤหาสน์หลังงาม โอ่อ่าหรูหรา
“แบบนี้น่ะแบบไหนครับ” วายสะถามกลับด้วยสีหน้าและแววตานิ่งเรียบ
“ท่านจงใจหลบหลีกคนที่ผมส่งตามไปอารักขาอีกแล้วนะครับ” พลิศน์เอ่ยเสียงเข้มขึ้นอีกระดับ เมื่อเจ้านายหนุ่มที่เป็นดั่งชีวิต ไม่เห็นค่าในสิ่งที่เขาเพียรพยายามทำให้
“ผมแค่ไม่อยากให้ใครมารกวนเวลาที่ผมอยู่กับนก”
“แล้วถ้าเกิดผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ประสงค์ร้ายต่อท่าน” พลิศน์ถามในสิ่งที่เจ้านายหนุ่มมองข้าม โดยเฉพาะกับผู้หญิงคนนี้ ที่อีกฝ่ายให้ความใกล้ชิดและให้ความสำคัญอย่างที่ไม่เคยมีกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน
“อย่าได้พูดให้ร้ายนก คุณอาไม่รู้ก็เงียบและทำหน้าที่ของตัวเองไป ห้ามยุ่งและทำอะไรเธอเด็ดขาด ถ้าไม่ฟัง อย่าหาว่าผมไม่เตือน” วายสะที่แม้จะเรียกอีกฝ่ายว่าอาอย่างให้เกียรติ เพราะนับถือเหมือนคนในครอบครัว แต่พอพูดถึงสกุณาในทางที่ไม่ดีเขาก็ขู่อย่างไม่พอใจ
พลิศน์จึงได้แต่ลอบถอนหายใจ ไม่เข้าใจอะไรทำให้ผู้เป็นนายคลั่งไคล้หญิงสาวที่เป็นแค่มนุษย์ได้มากมายขนาดนี้ หน้าตาหรือก็ไม่ได้สวยหยาดฟ้ามาดิน ถึงจะดูน่ารัก แต่ถ้าเทียบคนที่อยู่รอบ ๆ ตัววายสะแล้วล่ะก็ ถือว่าธรรมดามาก
‘บางทีฉันอาจจะต้องไปคุยกับเธอเสียหน่อยแล้ว’ พลิศน์บอกตัวเองในใจ จะให้เขาอยู่นิ่ง ๆ เงียบ ๆ ตามคำสั่งอย่างนั้นเหรอ อะไรที่มันเกี่ยวข้องกับความมั่นคงปลอดภัยของคนเป็นเจ้านาย ถ้าเขาอยู่นิ่ง ก็เป็นการชะล่าใจมากเกินไปแล้ว
“เอาเวลาที่จะทำอย่างอื่นมาทำงานดีกว่าไหมครับ ผมต้องการผลสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้นในตอนนี้” วายสะทิ้งกระดาษปึกหนึ่งลงบนโต๊ะ ขณะเอ่ยขึ้นราวกับอ่านใจของพลิศน์ได้ทะลุปรุโปร่ง ก่อนจะเดินหนีเข้าห้องทำงาน ที่เขามักใช้เวลาอยู่ในนี้มากกว่าห้องนอนเสียอีก
“ครับ” พลิศน์รับคำแล้วรีบไปจัดการเอาเอกสารที่อีกฝ่ายต้องการตามเข้าไป และอยู่ในห้องนั้นจวบจนเกือบสว่าง ถึงได้กลับออกมา พร้อมกับแนวทางในการแก้ปัญหาที่เกิดขึ้น
ช่วงนี้เผ่าพันธุ์อีกามีปัญหาทั้งภายในและภายนอก โดยเฉพาะปัญหาภายใน ที่วายสะรู้ดีว่าสาเหตุบางเรื่องนั้นเกิดจากตัวของเขาเอง เพราะบางกลุ่มบางคนไม่พอใจที่เขาขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งนี้ ผลที่ตามมาคือ การขัดขืนลองดี และท้ายที่สุด วายสะก็จัดการไปตามระเบียบ ด้วยความเด็ดขาด จนบางครั้งพลิศน์ต้องปรามเอาไว้ แต่ชายหนุ่มกลับไม่คิดจะฟัง
“ผิดก็ว่ากันไปตามผิด มัวแต่มาสงสาร อีกหน่อยก็ต้องมีมาเรื่อย ๆ ไม่รู้จักจบสิ้น”
++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://bit.ly/3UbaXxJ
Readawrite : https://bit.ly/3Vcevkz
เด็กดี : https://bit.ly/3gBJtUi