มนตราวายสะ ตอนที่ 5 ความขัดแย้งภายในฝูง (1)
+++++++++
5
ความขัดแย้งภายในฝูง
รถหรูคันแรกวิ่งออกไปไม่ทันไร รถหรูอีกคันก็วิ่งมาจอด ทำเอาเจ้าของคลินิกอย่างนพรัตน์ถึงกับถอนหายใจ หัวกระไดไม่แห้งเลยจริง ๆ
“เหมือนมีลูกสาวเลยนะคะคุณหมอ” แก้วตาที่กำลังจะกลับเอ่ยล้อเสียงกลั้วหัวเราะ “แก้วกลับนะคะ” เธอยกมือไหว้ลาแล้วรีบเดินออกไป ว่าจะไม่สนใจคนที่เพิ่งมาใหม่ แต่อีกฝ่ายกลับทักขึ้นเสียอย่างนั้น
“จะกลับแล้วเหรอ”
“ค่ะ” แก้วตาตอบรับอย่างงง ๆ เอาจริง ๆ ถึงสุบรรณจะมาชอบพอในตัวเพื่อนรักอย่างสกุณา แต่เธอก็ใช่จะสนิทสนมกับอีกฝ่ายไปด้วย ติดจะไม่ชอบขี้หน้าเสียด้วยซ้ำ แต่จู่ ๆ มาทักกันนี่มันต้องมีอะไรแน่ ๆ
“คุณนกล่ะ กลับหรือยัง”
ว่าแล้วเชียว แก้วตากลอกตาไปมาแล้วกดยิ้ม ก่อนจะตอบออกไปอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “กลับแล้วค่ะ”
“อ้าว ทำไมกลับเร็วจัง” ชายหนุ่มถามอย่างรู้สึกผิดหวัง หลังจากที่เมื่อวานก็แห้วไปแล้วรอบหนึ่ง วันนี้อุตส่าห์มาเร็วกว่าเมื่อวานยังไม่ทันอีกเหรอ
“ก็มีคนมารอรับถึงที่ คงไม่แปลกหรอกค่ะที่จะถึงเวลาเลิกแล้วจะกลับได้ในทันทีเลย” แก้วตาบอกออกไปอย่างไม่คิดจะปกปิด
“ใคร! ผู้หญิงหรือผู้ชาย” สุบรรณถามเสียงเข้ม สัญชาตญาณของเขามันกำลังบอกว่าคนคนนั้นต้องเป็นผู้ชายอย่างแน่นอน แต่ก็ยังอยากฟังจากปากของคนที่เห็นกับตา
“ไม่บอก ไปถามคุณหมอเอง...ว้าย!” แก้วตาอุทานเสียงหลง เมื่อชายหนุ่มเดินกระแทกไหล่ของเธอเข้าไปในคลินิก ทั้งที่ยังพูดไม่ทันจบด้วยซ้ำ “คนบ้า ไม่มีมารยาท ชนเข้ามาได้เจ็บนะโว้ย” เธอกระแทกเสียงด่าพลางเดินลูบไหล่ของตัวเองป้อย ๆ ไปโบกรถกลับบ้าน
“คุณหมอ ใครมารับคุณนกกลับบ้านครับ”
เสียงโหวกเหวกโวยวายของคนที่เพิ่งเดินเข้ามา ทำให้หมอหนุ่มที่เพิ่งถอดเสื้อกาวน์ถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้แล้วในวันนี้ แถมเป็นเรื่องเดียวกันนี้ด้วย “ไม่รู้ครับ รู้แค่ว่าเป็นลูกค้าที่เอาสัตว์มารักษาเมื่อวาน”
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย”
คุณหมอนพรัตน์ปรายตามองอีกฝ่ายอย่างเห็นใจ แม้ผู้ชายอีกคนจะเพิ่งเจอสกุณาแค่วันสองวัน แต่ดูจากพฤติกรรมแล้ว คะแนนนำคนตรงหน้าโด่งเลยทีเดียว “ผู้ชายครับ”
“ไหนคุณบอกว่าจะช่วยผมไง แล้วนี่ทำไมถึงปล่อยให้คุณนกไปกับผู้ชายคนอื่นได้” สุบรรณตัดพ้ออย่างหงุดหงิด เมื่อทุกอย่างไม่เคยเป็นไปตามที่วาดหวัง ตอนสกุณายังไม่มีคนอื่นมาวอแว เขายังทำคะแนนไม่ค่อยจะได้ แล้วนี่ถ้ามีคู่แข่งเขาจะเหลืออะไร
“นกเป็นแค่ลูกจ้างผมนะครับ ไม่ใช่ลูกสาว ที่จู่ ๆ จะห้ามเขาไม่ให้ไปกับคนนั้นคนนี้” คุณหมอหนุ่มตอบกลับอย่างใจเย็น แต่สายตาที่มองนั้นกลับมีความตำหนิอยู่เล็กน้อย นั่นทำให้สุบรรณรู้สึกตัวว่าตัวเองไม่ควรทำตัวงี่เง่าแบบนี้
“ขอโทษครับ ผมทำงานหนักทั้งวัน มาเจอแบบนี้เข้าให้อีก ก็เลยพานพาโลใส่คุณหมอ”
“เข้าใจ แต่อยากให้คุณบาสเข้าใจไว้บ้างเหมือนกันว่า ต่อให้ผมช่วยคุณมากขนาดไหน แต่ถ้าเจ้าตัวเขาไม่ได้รักไม่ได้ชอบพอคุณ สุดท้ายมันก็ไม่มีประโยชน์อะไร” คุณหมอหนุ่มเอ่ยเตือนสติ ทั้งที่จริงเขาควรพูดมันมาตั้งนานแล้ว
“คุณหมอพูดเหมือนพวกเขาตกลงคบกันเป็นแฟนแล้วอย่างนั้น”
++++++++
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
ธัญวลัย : https://bit.ly/3UbaXxJ
Readawrite : https://bit.ly/3Vcevkz
เด็กดี : https://bit.ly/3gBJtUi