ภาษาไทยและภาษาเขมรมีความเกี่ยวข้องกันในด้านใดบ้าง?

ภาษาไทยและภาษาเขมร
เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติก (Austroasiatic language family)
ซึ่งส่วนใหญ่พูดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และบางส่วนของอินเดียและบังคลาเทศ
อย่างไรก็ตาม ภาษาไทยและภาษาเขมรเป็นของสาขาที่แตกต่างกันภายในตระกูลภาษานี้

ภาษาไทย (Thai)
เป็นสมาชิกของตระกูลภาษาไท-กะได
เป็นภาษาราชการของประเทศไทยและคนไทยพูดเป็นหลัก
ภาษาไทยมีต้นกำเนิดมาจากภาษาไท ซึ่งใช้พูดในส่วนต่างๆของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
รวมทั้งไทย ลาว และบางส่วนของจีนและเวียดนาม

ภาษาเขมร (Khmer)
อยู่ในกลุ่มภาษามอญ-เขมรของตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติก
เป็นภาษาราชการของกัมพูชาและส่วนใหญ่พูดโดยชาวเขมร
ภาษาเขมรมีประวัติศาสตร์อันยาวนานและเป็นหนึ่งในภาษา
ที่เก่าแก่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ได้รับอิทธิพลที่สำคัญจากภาษาสันสกฤตและภาษาบาลี
รวมทั้งจากภาษาใกล้เคียง เช่น ภาษาไทยและภาษาเวียดนาม

แม้ว่าภาษาไทยและภาษาเขมรจะมีความคล้ายคลึงกันอยู่บ้าง
เนื่องจากความใกล้ชิดทางภูมิศาสตร์และปฏิสัมพันธ์ทางประวัติศาสตร์
แต่ภาษาเหล่านี้เป็นภาษาที่แตกต่างกันด้วยระบบไวยากรณ์ คำศัพท์
และระบบการออกเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเอง มีระบบการเขียนที่แตกต่างกันเช่นกัน 

ทั้งภาษาไทยและภาษาเขมรต่างก็เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลภาษาออสโตรเอเชียติก
แต่อยู่ในสาขาที่แตกต่างกัน มีลักษณะทางภาษาที่แตกต่างกัน
และเป็นภาษาที่แยกจากกันโดยมีความสำคัญทางวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์