มนตราวายสะ ตอนที่ 1 รอยปริศนา (3)

ดาวโหลด Ebook คลิ๊กที่ภาพด้านล่างนี้ได้เลยนะคะ

“งั้นก็เจ้าหนี้” พูดแล้วก็ปิดปากหัวเราะชอบใจ เมื่อเพื่อนทำหน้านิ่วคิ้วขมวด แล้วพูดต่อ “ทำหน้าแบบนี้หรือจะเป็นเจ้าหนี้จริง ๆ อย่าบอกนะว่าหนี้รายวัน” แก้วตาถามเสียงตื่น “มีอะไรให้ช่วย บอกได้นะ ฉันพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง” คราวนี้หญิงสาวพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

สกุณาถอนหายใจ แล้วเงยหน้าขึ้นมาถามเสียงแผ่วว่า “มีให้ยืมสักสองแสนไหมล่ะ”

“สะ...สองแสน!” แก้วตาอุทานเสียงหลง ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ “สองหมื่นก่อนได้ไหม”

“ไม่เอา” สกุณาแกล้งพูดเสียงจริงจัง เงยหน้าขึ้นมองเพื่อนร่วมงานทั้งสองคนด้วยสายตาอ้อนวอน

“ฉันไม่มีให้หรอกนะ” พิกุลรีบออกตัว ตัดบทแล้วเดินเลี่ยงออกไปทำงาน อย่างไม่อยากจะเอาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ เพราะปกติเธอก็ไม่ค่อยจะสนิทกับเพื่อนร่วมงานสองคนนี้สักเท่าไหร่ แม้จะทำงานด้วยกันมานานแล้วก็ตาม

“กับเพื่อนฝูงขี้เหนียวขึ้นมาเชียว กับผู้ละเปย์ไม่อั้น” แก้วตาแกล้งบ่นพลางมองค้อนอีกฝ่ายอย่างไม่จริงจังนัก

“บ้า ไปว่าเขา” สกุณาปรามเสียงกลั้วหัวเราะ

ถ้าเรื่องที่อำแก้วตาอยู่ในตอนนี้เป็นความจริง เธอก็ไม่คิดจะเคืองพิกุลแม้แต่น้อย เพราะมันใช่เรื่องเหรอ ที่จะเอาเงินที่ตัวเองหามาอย่างเหน็ดเหนื่อย ให้คนอื่นหยิบยืมทีละมาก ๆ “เป็นฉัน ฉันก็ไม่ให้หรอกนะ” หญิงสาวเอ่ยเสริมต่อ

“อ้าว...” แก้วตาคราง แล้วทำหน้าย่น

“เงินเยอะขนาดนั้น ให้ยืมไปคิดว่าจะได้คืนง่าย ๆ เหรอ เธอเองก็อย่าเที่ยวใจดีกับใครไปทั่วล่ะ” สกุณาเตือนเพื่อนด้วยความหวังดี แม้คนคนนั้นจะเป็นเธอก็ตาม

“ให้เฉพาะกับเธอเท่านั้นแหละ”

“ขอบใจมากนะ แต่ฉันอำเล่นน่ะ หนี้อะไรไม่มีหรอก ใครจะกล้าไปติดหนี้เยอะขนาดนั้น เอาห้าสิบบาท”

แก้วตามองเงินแบงก์ห้าสิบที่เพื่อนยื่นให้อย่างงง ๆ “ใช้หนี้ไง เมื่อวานที่ยืมจ่ายค่าก๋วยเตี๋ยว” สกุณาเตือนความจำ เมื่อวานไปกินก๋วยเตี๋ยว แต่เธอดันมีแต่แบงก์พัน เจ้าของร้านบอกไม่มีทอนเลยให้แก้วตาจ่ายให้ก่อน วันนี้จึงเอามาคืน

“อ๋อ...ขอบใจน่ะ” เจ้าหนี้ตัวจริงยิ้มแหย ๆ รับเงินมายัดใส่กระเป๋ากางเกงโดยไม่ปฏิเสธ ทั้งที่เงินแค่นี้เธอไม่ได้เดือดร้อนอะไร แถมเพื่อนก็เลี้ยงข้าวเลี้ยงน้ำบ่อย ๆ แต่เพราะเมื่อก่อน เคยจะไม่รับเงินที่ถูกยืมคืน มาวันหลังสกุณาก็เอาเงินมาคืนอีกครั้ง คราวนี้มาทั้งดอกและต้น พร้อมกับพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า ‘ฉันให้ดอกร้อยละห้าต่อวัน ถ้าไม่อยากติดคุกข้อหาเก็บดอกเบี้ยเกินกว่าที่กฎหมายกำหนดก็รีบ ๆ รับคืนไปซะ’

“ว่าแต่เธอไม่ได้ป่วยใช่ไหม เห็นใส่เสื้อเหมือนหนาว แถมหน้าก็ดูแดง ๆ กว่าปกติด้วย” ไม่เพียงแค่ถามแก้วตายังยื่นมือไปอังหน้าผาก เมื่อเห็นว่าไม่ได้ตัวร้อนอะไรก็ดึงมือกลับแต่ความสงสัยนั้นยังคงอยู่

             “อ๋อ นี่น่ะเหรอ” สกุณายกมือขึ้นดึงคอเสื้อที่สูงขึ้นมาจนเกือบถึงคางแล้วยิ้มเขิน ๆ “ก็เมื่อคืนน่ะสิไม่รู้แมลงอะไรมากัด แดงทั้งคอเลย” หญิงสาวบอกอย่างไม่ปิดบังเพราะปัจจุบันแก้วตาคือเพื่อนสนิทมากที่สุดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำขึ้นกว่าเดิม

             “ไหนดูซิ” แก้วตายืนหน้าเข้าไปดูรอยที่สกุณารั้งคอเสื้อลง แล้วดวงตาของเธอก็เบิกกว้างปากห่อเป็นรูปตัวโอ มองรอยแดงสลับกับหน้าที่แดงก่ำไม่แพ้กันของเพื่อนรัก “แกแน่ใจนะว่าแมลงกัด ไม่ใช่คน...”

             “ใครล่ะ แกก็รู้ว่าฉันยังไม่มีแฟน และไม่เคยมีด้วย” พอพูดมาถึงเรื่องนี้สกุณาก็กลอกตามองบน มันเป็นเรื่องที่จนทุกวันนี้ก็ยังหาคำตอบไม่ได้ 

++++++++
 
อ่านล่วงหน้าที่เว็บอื่น ๆ
 
ธัญวลัย : https://bit.ly/3UbaXxJ
 
Readawrite : https://bit.ly/3Vcevkz
 
เด็กดี : https://bit.ly/3gBJtUi