จะมีสักกี่คน

... ถึงคราว “ ตกอับ ”
จะมีสักกี่คนกัน..ที่ยัง “ อยากรู้จักกับคุณ ”

“ คุณรู้จักคนเยอะมากไหม ” ถ้ารู้จักคนเยอะมาก
เคย..ลองถามตัวเองแบบนี้ไหม..?

เวลาที่ “ คุณตกอับ ” คุณคิดว่า ...
“ ยังจะมีคนที่..อยากรู้จักคุณจริงๆ เหลืออยู่กี่คน ”

... คนที่ “ ช่วยเหลือคุณ ”
คนที่ยังเป็นเพื่อน..ที่อยู่เคียงข้างกันจะมีสักกี่คน

อย่า..บอกว่า “ คุณรู้จักคนมากมาย ”
หาก...ยังไม่เคย “ ตกอับ ”

อย่า..บอกว่า คุณมี “ คนรักมากมาย ”
ในตอนที่..“ ชีวิตสุขสบาย ”

เวลาที่ “ คุณมีปัญหา ” ไม่แน่เสมอไปว่า...
เขาเหล่านั้น...จะยื่นมือ “ เข้ามาช่วย ”

“ เพื่อน ” จงเน้นที่คุณภาพ
... อย่าเน้นที่ “ ปริมาณ ”

เหมือนคุณ..ขับรถบรรทุกมันฝรั่งไป-มาเต็มลำรถ
มิสู้ “ คุณค่า ” ของ...ไข่มุกราตรี
หรือ “ เพชรงาม ” ในมือ...เพียงเม็ดเดียว

ฉันมี “ แอบเปิ้ล ” อยู่หนึ่งลูก..จะแบ่งปันกันอย่างไร
แบ่งให้เธอ..ครึ่งหนึ่ง นี่คือ “ น้ำใจจากมิตรสหาย ”

ฉันกินหนึ่งคำ..ที่เหลือให้เธอ
นี่...คือ “ ความรักของหนุ่มสาว ”

ฉันไม่ได้กินสักคำ..ให้เธอทั้งลูก
นั่น...คือ “ พ่อ และ แม่ ”

ฉันเก็บซ่อนเอาไว้ แล้วบอกกับใครๆ ว่า...
“ หิวจังเลย ” มีอะไร..ให้กินไหม นี่คือ “ คนในสังคม ”

... วันไหนชายหนุ่ม “ จน ” ...
จึง..รู้ว่า “ หญิงคนไหน รักคุณจริง ”

... วันไหนหญิงสาว “ ไม่สวย ” ...
จึง..รู้ว่า “ ชายคนไหนจะอยู่เคียงข้าง ”

... วันไหนที่คุณ, ทำอะไร “ น่าอับอาย ”
จึง..รู้ว่า “ ใครจริงใจ..กับคุณ ”
“ เคียงข้าง ” ไม่ใช่..เพราะคุณมีเงิน

ฉันจึงตามติด “ ถนอมรักษา ” ...
ไม่ใช่..เพราะคุณสวย “ ผมจึงห่วงใยใส่ใจ ”

สิ่งที่ “ หลงเหลือ ” เมื่อเวลาผ่านไป ...
ไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง .. ไม่ใช่รูปโฉมความงาม

แต่เป็น “ ความจริงใจ ” ...
คืนผัน-วันผ่าน .. อาจไม่ผูกพัน
ไม่ควรรู้จัก .. แต่หน้า แต่ควร “ รู้ใจ ” ...