ความรักแบบนี้เรียกว่าเห็นแก่ตัวหรือเปล่า ???

 

ตั้งแต่ความรักที่ฉันเฝ้าทะนุถนอมของเรามันพังลง 

เราก็กลายเป็นคนที่ไม่เคยหยุดนิ่งในความสัมพันธ์

"เรารักคำว่า อิ ส ร ะ  เรา ไ ม่ ช อ บ ใ ห้ ใ ค ร ม า ตี ก ร อ บ 

เ ร า ไ ม่ ช อ บ ใ ห้ ใ ค ร ม า บั ง คั บ และที่สำคัญ เราเองก็ไม่ชอบที่จะบังคับใคร  ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม" 

 

นี่ แ ห ล ะ คื อ จุ ด เ ริ่ ม ต้ น ข อ ง เ รื่ อ ง นี้ 

คำว่ารักอิสระของเรา มันทำให้เรายังคงตามหา

คนที่พอดีและดีพอสำหรับเราแบบไม่หยุด

เราเรียนรู้คนใหม่ไปเรื่อย ๆ คุย ๆ กันได้ไม่นานเราก็เบื่อ

บางครั้งก็เห็นนิสัยที่แท้จริงของคนที่เข้ามาเราก็เลือกที่จะบายไปเลย

หรือไม่เบื่อ ๆ กันทั้งคู่ก็ต่างคนต่างหายเงียบกันไป

 

ตอนแรก ๆ เราก็คิดมาก คิดเยอะ

คิดทบทวนเรื่องราวกับความรู้สึกที่ฉาบฉวยแบบนั้น

เพราะเรา หรือ เพราะคนที่เข้ามา แอบนอยแอบเหงาอยู่เหมือนกัน

แต่ตอนนี้...คุยรายวัน เลิกคุยรายวันไปแล้ว 

ชินชากับความรู้สึกทุกอย่าง ไม่ได้รักหรือเชื่อใจใครร้อยเปอร์เซ็นต์อีกแล้ว

จะมาก็มา จะหายก็หายไป ไม่ได้สนใจอะไร 

(อ่านมาถึงตรงนี้อย่าเพิ่งหมั่นไส้กันนะคะ เราไม่ได้สวย แต่เราคุยเก่งและอารมณ์ดี ฮ่าๆๆ เลยพอมีสิทธิเลือกผู้ชายได้อยู่บ้าง)

 

เรารู้ว่าสิ่งที่เราเล่ามาข้างบน มันดูไม่ค่อยดีเอาซะเลย 

แต่จะให้เราทำยังไงได้ เมื่อความรักมันทำร้ายเราจนแบบนี้ 

ถ้าเราเลือกได้ เราคงอยากมีความรักแบบในนิยายที่จบลงแบบแฮปปี้นั่นแหละ 

เมื่อ ค ว า ม รั ก ผ ลั ก ใ ห้ ฉั น ต้ อ ง แ ข็ ง แ ก ร่ ง เราก็คงต้องเป็นแบบนั้น 

 

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เรามีโอกาสได้รู้จักกับผู้ชายคนนึงเค้าอายุมากกว่าเรา 5 ปี 

ตอนคุยกัน เราพิมพ์คุยกันตลอด โทรคุยกันแค่ครั้งสองครั้งเอง 

รู้จักกันไม่กี่วันมันตรงกับช่วงหยุดยาวที่ผ่านมาพอดี เรามีโอกาสได้นัดเจอกับพี่คนนี้

พี่เค้าก็ดูแลเราดี เอาใจเราเก่งมาก ๆ พาเราไปกินชาบู พาไปซื้อของ

เราไปช็อปปิ้ง ก็ถือของให้ เทคแคร์ดีมาก ๆ 

 

ตลอดทางพี่เค้าพยายามชวนคุยตลอด เรารู้สึกได้ว่าพี่เค้าดูสนใจเรามาก ๆ 

อยากจะเรียนรู้เรา แต่ในการพูดคุยของเค้ามันก็มีบางข้อความที่สื่อถึงความต้องการของเค้าอยู่

เช่น ทำไมไม่ใส่กระโปรงมาบ้างล่ะ เจาะหูหลายรู้แบบนี้ คิดจะสักลาย หรือเจาะจมูกบ้างไหม 

พอเราตอบว่าไม่ เค้าบอกว่า ดีแล้ว ถ้าเจาะจมูก หรือ สักลาย จะไม่คุยเลยไม่ชอบ

เราก็เออ ไม่ได้อะไร ความคิดในหัวคือ พี่เค้าคงแค่พูดไปงั้น ๆ ไม่มีไรหรอก

 

ระหว่างกินชาบู ก็พูดคุยกันไปเรื่อย ๆ เค้าบอกว่าถ้าชอบในครีมแบรนด์นี้ทำไมไม่สั่งซื้ออนไลน์ล่ะ 

เราตอบไป เออใช่ เดี๋ยวไปสั่งซื้อในช็อปปี้ก้ได้เนอะ 

พี่เค้าบอกว่า ทำไมต้องช็อปปี้ สั่งลาซาด้าก็ได้ ที่ทำงานพี่อ่าแบนเว็บช็อปปี้ 

คือ....เราเริ่มงงล่ะ กูซื้อ หรือ มึงซื้อ แต่ก็เออไม่อะไร ไม่ได้สนใจคำพูดพี่เค้า 

เพราะเราจะซื้อที่ไหนมันก็เรื่องของเรา เลยไม่ได้สนใจ 

 

ก่อนกลับบ้านพี่เค้าพยายามบอกเราว่า เดี๋ยวเรากินชาบูเสร็จให้กลับไปที่บ้านเราแล้วไปนั่งคุยกันนะ 

พ่ออยู่บ้านไหม พี่เค้าไปได้ไหม ตอนนี้พี่ชอบหนู 80% ล่ะ ถ้าให้เข้าบ้านนี่ก็จะ 100 % เต็มเลย 

เราเลยตอบไปว่า ไม่เป็นไรค่ะ หนูเอาแค่ 80% ก็ได้ค่ะ เราเพิ่งรู้จักกันเอง

(เรางงมาก เริ่มรู้สึกว่ามันเริ่มเกินไปล่ะ เมิงรู้จักกรุส์ไม่กี่วัน เมิงจะขอเข้าบ้านกรุส์ แล้วเมิงมีสิทธิ์เลือกกรุส์ได้ฝ่ายเดียวหรอ)

 

เราแวะที่ทำงานเรา เพื่อซื้อน้ำเปล่าแบบแพ็คไปไว้กิน พี่เค้าอาสายกน้ำขึ้นไปให้

พอลงมาจากตึก พี่เค้ามากระซิบด้านหลังเราแบบระยะใกล้ ๆ เลยอ่าว่า พี่ ก ลั ว ผี จั ง 

(งงหนักกว่าเดิมอีก กรุส์กับเมิงอยู่กันแค่สองคนเมิงจะกระซิบกรุส์ทำไม?? พูดดัง ๆ ก็ได้ ไม่ต้องกระซิบแบบชนิดลมหายใจรดต้นคอขนาดนี้)

 

ตอนขับรถมาใกล้จะถึงบ้านก็พยายามขอเข้าบ้านอีก 

เราก็ปฏิเสธตลอดไม่ยอมให้เข้า พี่เค้าก็งอแงล่ะ แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร

พอพี่เค้ากลับไปจนถึงบ้านเค้า เค้าก็โทรมาหาเรา 

แล้วก็ถามเราว่า คิดจะแต่งงานไหม งานเยอะขนาดนี้ เป็นครูอย่างเดียวไม่ได้หรอ 

อย่ารับงานฟรีแลนซ์เพิ่มได้ไหม พี่กลัวหนูไม่มีเวลาให้

(ลืมบอกไป เรารับงานวิเคราะห์การตลาด เขียนโปรแกรม งานออกแบบ แคชเกมเพิ่มด้วย)

 

เราเลยบอกว่า ไม่ได้หรอกค่ะ หนูมีค่าใช้จ่ายเยอะ ต้องดูแลครอบครัวด้วย 

แต่หนูก็มีเวลาให้พี่ตลอดนะ หนูมีวันหยุดเสาร์อาทิตย์

พี่เค้าก็งอแงอีก เน้นอยู่นั่นแหละกลัวเราไม่มีเวลาให้ 

ทั้ง ๆ ที่เรา 1 เดือนมีวันหยุดเสาร์อาทิตย์ 8 วัน นี่ยังไม่รวมวันหยุดนักขัตฤกษ์ด้วยนะ 

แต่พี่เค้ามาหาเราได้แค่ เดือนละ 2 ครั้ง 

(อันนี้กรุส์งงเลเวล 10 ใครวะที่ต้องกลัวไม่มีเวลา กรุส์ หรือ เมิง)

 

คุยกันไปคุยกันมา พี่เค้าก็เริ่มขอให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเองเรื่อย ๆ 

เริ่มแสดงอาการนิสัยห่วย ๆ ของผู้ชายเห็นแก่ตัวออกมาเรื่อย ๆ 

ขอให้เราเปลี่ยนตัวเองอย่างนั้นอย่างนี้ ขอให้เลิกทำงาน ขอให้เลิกใส่ต่างหูหลายรู

(ตอนเราไปทำงานครู เราถอดออกนะไม่ได้ใส่ อย่าดราม่านะ ฮ่า ๆๆ )

 

ถามอยู่นั่นแหละว่าเราจะแต่งงานไหม เราอยากมีลูกหรือเปล่า 

เราจะมีเวลาให้เค้ากับลูกไหม เราก็บอกไปตลอดว่า ถ้าเรามีครอบครัว เราก็ต้องเลือกครอบครัวก่อนอยู่แล้ว

พี่เค้างี่เง่าไปเรื่อย ๆ ขอให้เราเปลี่ยนโน่น เปลี่ยนนี่ ทั้ง ๆ ที่เราไม่เคยร้องขอ

ไม่เคยเรียกร้องให้พี่เค้าเปลี่ยนแปลงอะไรเลย

เราเพิ่งรู้จักพี่เค้าได้ยังไม่ถึงอาทิตย์

แต่พี่เค้าทำกับเราอย่างกับจะยกขันหมากมาขอเราวันนี้ วันพรุ่งนี้เลย 

 

สุดท้ายเราก็ระเบิดค่ะ เราทนไม่ไหวล่ะ รำคาญด้วย อึดอัดด้วย 

พูดดี ๆ ก็แล้ว ฮา ๆ ก็แล้ว เหตุผลก็แล้ว

เรารู้สึกว่า มันไม่ไหวจริง ๆ ค่ะ ปากบอกเราอยากดูแล อยากปกป้องเรา 

แต่กลัวนั่น กลัวนี่ ในขณะที่เรายังไม่ได้กลัวอะไรเลยสักอย่าง 

เราไม่ชอบผู้ชายน่ารำคาญแบบนี้เลย จนสุดท้ายพี่เค้าหลุดปากมาว่า

ชอบผู้หญิงธรรมดา ไม่ชอบผู้หญิงที่เก่งกว่า เพราะเค้ารู้สึกว่าควบคุมไม่ได้

 

แล้วเค้าก็บอกกับเราว่า พี่ว่า พี่กับหนูอ่าไม่เหมาะกันเลย

 

เราเลยบอกพี่เค้าไปว่า พี่คิดเหมือนหนูเลย หนูก็ไม่ชอบผู้ชายแบบพี่

หลังจากนั้น เราก้ตัดสินใจปิดการติดต่อทุกทาง เพราะไปต่อไม่ไหวจริง ๆ 

ผู้ชายอะไรวะ โคตรน่ารำคาญเลย น่าเบื่อ

ตอนเริ่มคุยกัน กรุส์ก็บอกว่ากรุส์ทำอะไร เป็นคนแบบไหนจนหมด

เมิงก็ยังจะมาขอเจอกรุส์ แล้วบอกว่ากรุส์ทำตัวยังไงก็ได้ ตามสบายเลย 

ไม่ต้องคิดมาก ทำไปทำมาเมิงแม่งไม่เข้าใจอะไรกรุส์เลย 

บังคับกรุส์แม่งทุกอย่างงงงง โอ้ยยยย ลาก่อน