เจ้าของร้านทอง..ใส่ทองเส้นเท่าหนวดกุ้ง กับบางคน..ทั้งหมดที่มีในชีวิต ขนมาผูกไว้ที่แขนแขวนที่คอหมด

เจ้าของโชว์รูมรถ..

ปั่นจักรยานไปกินโจ๊ก5กิโลกลับอีก5กิโล

วันไหนฝนตก ขับกะบะเก่าๆไปซื้อโจ๊กให้เมีย

คนบางคน..

จะทำทุกวิถีทางให้รู้ว่ากูมีรถหรูหรา

เจ้าของปั๊มน้ำมัน..

ขับเวฟไปกินก๋วยเตี๋ยวกับลูก

คนบางคน..

เห็นแดดร้อน จ้างมอร์ไซค์รับจ้างไปซื้อข้าวผัด

คนมีร้อยล้าน..

ตื่นตี5 มาเปิดร้าน ทำงาน นอนอีกที4-5ทุ่ม

คนบางคน..

รายได้2-3หมื่น ตื่น8โมงเลิก4โมงเย็นบอก ลำบาก

เจ้ขายหมู ขายได้วันละล้าน..

เก็บทุกบาทอย่างดี ใส่ตู้เซฟ รีบเอาเข้าแบงค์

คนบางคน..

มีไม่กี่แสน เอามาเรียงเอามาจัดภาพ

ถ่ายรูปโชว์ ลงโซเชี่ยล ให้โลกรู้ว่ากูมี

เฮียขายส่งอะไหล่รถ ทั่วอีสาน..

มีหลายสิบล้าน กินข้าวแกงข้างบ้าน กับกาแฟข้างถนน

ผู้จัดการบริษัทของอาเฮีย

กินกาแฟแก้วเกือบร้อย

เจ้าของร้านอาหารใหญ่..

เอาข้าวเหลือกลับไปกินบ้าน

เด็กเสิร์ฟร้านเขา เทกุ้งที่เป็นตัวๆที่ลูกค้ากินเหลือทิ้ง

หลังเลิกงานไปเช็คอินร้านเหล้า พร้อมถ่ายรูปโชว์

เศรษฐีร้านขายส่ง..

ลูกทุกคนมีเงินเดือน จากการทำงานช่วยที่บ้าน

ถัดไปอีกซอย..

ลูกเรียนกรุงเทพบ่นอยากได้โทรศัพท์ใหม่

รีบรูดบัตรซื้อให้ไวพอๆกับ 4G

ร้านขายส่งปลาทะเลในตลาดแห่งนึง..

ขายได้วันเป็นล้าน เจ้าของใส่เสื้อห่านคู่ตัวไม่ถึงร้อยมาแผง

ลูกน้อง..

ใส่เสื้อแบรนด์ห้างราคาหลักพันมาทำงาน

อ่านแล้วคิดตาม ....( เหนื่อยหรือยังชีวิต )....