พ่อแม่ชอบพูดว่า "รักลูกทุกคนเท่ากัน" มันเป็นเรื่องจริงหรอ?
ธรรมชาติที่พ่อแม่ทุกคนรักลูกอยู่แล้ว แต่ความรักที่มีให้นั้นเท่ากันมีอยู่จริงหรอหรือว่าเป็นแค่คำพูดเพื่อให้ลูกไม่รู้สึกเกิดความน้อยใจ
ครูต่อยส่วนใหญ่แล้วจะรักเท่ากันจริงค่ะ ตายแทนลูกได้เหมือนกัน
แต่ตอนดูแล ให้เวลา เอาใจใส่ จะแตกต่างกันไปตามลักษณะของลูก คนไหนดูแลตัวเองได้มากก็จะปล่อยเยอะเพราะเชื่อใจ คนไหนยังเล็กหรืออ่อนแอก็จะดูแลมากหน่อย คนไหนมีปัญหาเยอะก็จะใส่ใจ (จุกจิก...ในสายตาลูก) มากหน่อย ใครมีมากก็บอกให้แบ่งพี่น้อง ใครมีน้อยพ่อแม่ก็แบ่งให้เยอะกว่า ในสายตาพ่อแม่ แบบนี้คือความยุติธรรมและเท่าเทียม นี่คือการรักลูกที่เท่ากัน
ส่วนลูกมักจะมองว่ายุติธรรมและเท่าเทียมคือให้แจกจ่ายให้ทุกคนเหมือนกันหมด คนที่มีมากแล้วกับคนที่ขาดแคลนก็ต้องให้เท่ากัน ซึ่งมันไม่ยุติธรรมเท่าเทียมในสายตาพ่อแม่
หากมองในแง่การปฏิบัติเพียงอย่างเดียว ย่อมดูเหมือนรักลูกไม่เท่ากันค่ะ
หรือในอีกแง่ คงต้องยอมรับโดยดีว่า พ่อแม่รักลูกทุกคนเท่ากัน เป็นเพียงถ้อยคำสวยหรูที่พ่อแม่บอกลูกเพื่อไม่ให้เกิดความน้อยใจจริงๆ
สมมติให้คุณมีลูก 2 คน คนหนึ่งว่านอนสอนง่ายทำตัวดีได้ดังใจ อีกคนเอาแต่สร้างปัญหาให้คุณตามแก้ไม่จบไม่สิ้น
มันก็ต้องยอมรับว่าเราพอใจในลูกคนแรกมากกว่า นี่เป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ ไม่ใช่แค่ลูก แต่เป็นกับทุกสิ่งทุกอย่าง เรามีตราชั่งในใจว่าแบบไหนที่เราชอบ
แต่ส่วนมากแล้ว เลี้ยงลูกในครัวเดียวกัน มักไม่หนีกันสุดโต่งค่ะ จึงเป็นไปแบบรักเท่ากันแต่ดูแลไม่เท่ากันมากกว่า
ความรู้สึก เป็น นามธรรม วัดค่าไม่ได้ครับ
มีเหตุหลายปัจจัยด้วย
- การแสดงออกของลูกแต่ละคน ทำให้พ่อแม่ตอบรับต่างกัน
- เพศของลูก
- ความคิดของพ่อแม่
- อื่นๆ อีกเยอะแยะมากมาย
ในการมองเปรียบเทียบ
บางคนก็ใกล้เคียง คล้ายๆ กันโดยเพราะลูกแฝด
บางคนก็ต่างจนสังเกตุได้ หน้ามือ หลังมือ
เรื่องพวกนี้ยิ่งเปรียบเทียบ ยิ่งคิดมากครับ
สุดท้าย พยายามอยู่กับตัวเอง คิดถิงอนาคต เพราะ ส่วนใหญ่จะใช้ชีวิตหลังจบ มหาลัยด้วยตัวเองกันหมดแล้ว ตอนนั้นมีอะไรให้คิดมากอีกเยอะ
ตอนนี้หาสิ่งที่ตัวเองชอบ อะไรที่เราทำได้ก็ทำ แต่ทำไปแล้วไม่ได้ผล ก็ปล่อยวางไป จนกว่าจะหาวิธีแก้ทางอื่นได้ครับ