เมื่อเริ่มมีปัญหาชีวิต (ชช)

เวลาผ่านมา 6 เดือนหลังจากคบหากับแฟนผม เราต่างทำงานคนละที่ในเมือง ผมทำงานย่านสีลม ส่วนแฟนผมทำงานแถวนนทบุรี ผมเองมีผู้หญิงในที่ทำงานมาจีบอยู่คนหนึ่งมานานแล้ว น่ารัก ขาวๆ หมวยๆ ตามสไตล์ที่ผมชอบ ผมให้ความเป็นเพื่อนสนิทมากกว่าคนอื่นๆในที่ทำงาน ผมไปทานข้าวกับน้องเขาบ่อยหลังเลิกงาน จนคนในที่ทำงานจะคิดว่าเป็นแฟนกัน เพราะมีความสนิทสนมกันมากกว่าเพื่อนร่วมงานปกติ หลังจากที่ผมเจอแฟนและเริ่มคบหากันแล้ว ผมก็พยายามห่างจากน้องเขา เพื่อไม่ให้เขาคิดกับผมแบบแฟนอีก ไม่อยากสร้างความหวังให้ใคร ผมพยายามห่างจากน้องเขา แต่ทำงานที่เดียวกัน การห่างกันมันทำได้ยากมาก เพราะน้องเขาไม่ได้คิดกับผมแบบเพื่อนร่วมงานปกติ ผมรู้ดีกับใจมาตลอดในเรื่องนี้ น้องเขายังไลน์มาหาบ่อยๆ แม้ในวันหยุดก็ตาม ผมก็บอกน้องเขาว่า ในวันหยุด ผมจำเป็นต้องไปอยู่ที่บ้านแม่ น้องเขานอยด์มาก หาว่าผมมีผู้หญิงคนใหม่ ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี 

เรื่องราวเริ่มบานปลาย เพราะน้องเขาร้องไห้ร้องห่ม ไม่สบายบ่อย และไปปรึกษาเพื่อนสนิทและพี่ชาย น้องเขาหยุดงานหลายวัน จนต้องนัดผมมาเคลียร์ปัญหาชีวิตกัน ในวันนั้น ผมนัดเจอกับพี่ชายเขาในวันหยุด พี่ชายเขามีอายุเท่ากับผม พี่ชายเขาถามผมตรงๆว่า ตกลงได้คบเป็นแฟนกับน้องสาวเขาใช่หรือไม่ เพราะน้องสาวเขาเปลี่ยนไปมาก มีอาการซึมเศร้า ผมได้ไปทำร้ายจิตใจน้องสาวเขาหรือเปล่า ผมเคลียร์กับพี่ชายเขาว่า ผมเองไม่เคยคิดว่าน้องสาวเขาเป็นแฟนผมแม้แต่ครั้งเดียว แถมไม่เคยมีอะไรเกินเลยสักครั้งด้วย ทั้งหมดคือเรื่องจริง มันคือเรื่องของสเปคที่มันไม่ใช่ ผมตอบไปแบบนั้น ผมไม่ได้โกหกอะไร คำตอบของผม มีผลมากมายกับน้องสาวเขา น้องสาวเขาเริ่มเปลี่ยนไปมาก มีอาการซึมเศร้าตลอดเวลาจนต้องเข้ารับการรักษาทางจิตเวช ผมตัดสินใจตัดปัญหาโดยลาออกจากที่ทำงานนั้น เพื่อจะได้ไม่ต้องเจอใครอีกเลย น้องสาวเขาไลน์มาหาผมตลอดเวลา ผมไม่รับสาย จนแฟนผมเริ่มเห็นผมผิดสังเกตเริ่มโทรศัพท์ในวันหนึ่ง เพราะข้อความทั้งหลายและโทรศัพท์ที่ไม่ยอมรับสาย มันแสดงว่า...ผมมีแฟนอีกคนในที่ทำงาน 

แฟนผมอ่านข้อความ และเห็นมิสคอลล์จำนวนมากก็เกิดความเข้าใจผิดไปไกล เขาเข้าใจผิดไปว่า ผมแอบมีกิ๊กอีกคนในที่ทำงาน แฟนผมเริ่มไม่เชื่อใจผม เพราะผมมีอาการร้อนรนตลอดเวลา ทั้งเรื่องราวที่เกิดกับเพื่อนร่วมงานสาวที่ผมไม่ได้เล่าให้เขาฟังมาก่อน และเรื่องความเข้าใจผิดที่เกิดกับแฟนผมด้วย วันนั้น แฟนผมโมโหมาก เดินออกไปจากห้อง ปิดประตูดังปัง และไม่กลับมานอนที่ห้องในคืนนั้น ผมโทรหาเขาตลอดทั้งคืนจนเช้า ไม่ได้นอนเลย เขาก็ไม่รับสาย ผมเป็นห่วงทั้งสองคน คนหนึ่งในฐานะเพื่อนสาวที่ทำงาน กับอีกคนในฐานะแฟน

ความทุกข์ในใจหนักหนามากครับในช่วงนั้น ผมลาออกจากงาน หางานใหม่ เปลี่ยนเบอร์มือถือ และไปดักเจอแฟนที่ทำงาน แฟนผมตกใจที่เจอผมมาถึงที่ทำงาน ผมชวนเขาไปนั่งทานอาหารเย็นแถวสีลม เพื่อเล่าปัญหาทั้งหมดที่ผมเจอ ในวันนั้น ทุกอย่างจบลงด้วยดี แฟนผมเข้าใจผิดมานาน ผมโทรไปหาเพื่อนสาวที่ทำงานเก่า ก็ทราบว่า เพื่อนสาวมีอาการซึมเศร้า และเคยคิดฆ่าตัวตายเพราะผม แต่ช่วงเวลาเลวร้ายนั้นก็ได้ผ่านไปแล้ว ปัจจุบันเพื่อนสาวยังทานยาจิตเวชอยู่ ผมขอโทษเขาที่ไม่สามารถคบเขาเป็นแฟนได้ ผมไม่บอกเหตุผลว่าทำไม เพราะเหตุผลนั้น ผมไม่สามารถบอกใครได้ โชคดีที่ไม่เคยมีใครมาที่คอนโดผมมาก่อน ทุกอย่างยังคงเป็นปริศนา แต่ยังไงผมก็ลาออกมาจากที่เก่าแล้ว ทุกอย่างมันน่าจะดีขึ้นในไม่ช้า...