การฝึกซ้อมดับเพลิงและฝึกซ้อมอพยพหนีไฟที่เซี่ยงไฮ้

ในปี 1930 ช่างภาพนิรนามได้ถ่ายภาพการฝึกซ้อมดับเพลิงของหน่วยดับเพลิงเขตหงโข่วในเซี่ยงไฮ้

เซี่ยงไฮ้จะเปิดเป็นท่าเรือ บริษัทต่างชาติบางแห่งในเซี่ยงไฮ้ได้ซื้ออุปกรณ์ดับเพลิงแบบตะวันตกจากต่างประเทศ ในปี 1865 สำนักกระทรวงอุตสาหกรรมได้เจรจากับบริษัทประกันภัยเพื่อกำหนดว่าสถาบันการค้าใดๆ ที่จัดตั้งขึ้นในเขตสัมปทานจะต้องซื้อประกันอัคคีภัย และบริษัทประกันภัยควรจ่ายค่าอุปกรณ์ดับเพลิงที่จำเป็น สำนักกระทรวงอุตสาหกรรมได้จัดตั้งแผนกดับเพลิงพิเศษและจัดตั้งสโมสรดับเพลิงหลายแห่ง ซึ่งสร้างธุรกิจป้องกันอัคคีภัยของฝ่ายบริหารเทศบาลนครเซี่ยงไฮ้อย่างเป็นทางการ
สิ่งสำคัญอันดับแรกในการดับเพลิงคือการโทรหาตำรวจ ประมาณปี 1880 กองบัญชาการดับเพลิงได้สร้างหอสังเกตการณ์ที่ทำด้วยไม้ในสมาคมผจญเพลิงกลาง โดยยืนอยู่บนเวที คุณจะเห็นเพลิงไหม้ภายในเขตสัมปทาน พวกเขาซื้อระฆังทองสัมฤทธิ์ขนาดใหญ่ที่มีน้ำหนักมากกว่า 6,000 ปอนด์จากสหรัฐอเมริกา ระฆังเตือนจะดังขึ้นทันที โบสถ์ใกล้เคียง เรือสินค้า และเรือรบที่จอดอยู่บนแม่น้ำหวงผู่จะต้องกดกริ่งทันทีหลังจากได้ยินเสียงระฆังเตือน

เมื่อมีโทรศัพท์ โทรศัพท์กลายเป็นวิธีที่เร็วที่สุดในการโทรหาตำรวจ ตั้งแต่ปี 1900 โทรศัพท์ได้กลายเป็นที่นิยมใน Shanghai Concession ผู้อยู่อาศัยสามารถใช้โทรศัพท์แจ้งเหตุเพลิงไหม้ '366', '150' และ '102' ซึ่งเป็นโทรศัพท์แจ้งเหตุเพลิงไหม้เครื่องแรกในประเทศจีน สหพันธ์ผจญเพลิงแห่งเซี่ยงไฮ้ได้ก่อตั้งแผงสวิตช์โทรศัพท์สัญญาณแจ้งเหตุเพลิงไหม้เครื่องแรกที่ก่อตั้งโดยชาวจีนเองในปี 1917
เซี่ยงไฮ้เก่าแบ่งเมืองออกเป็นหลายเขตดับเพลิง ยกเว้นสโมสรดับเพลิงกลาง เขตดับเพลิงแต่ละแห่งตั้ง 'สโมสรดับเพลิง' อาคารส่วนใหญ่ของสโมสรดับเพลิงจะสร้างหอสังเกตการณ์สูงตระหง่าน เพื่อสังเกตสัญญาณเตือนไฟไหม้ในเขตได้ตลอดเวลา

สายดับเพลิงฉีดน้ำไปทุกทิศทุกทาง

ปฏิบัติการดับเพลิงบนที่สูง

เป็นเรื่องที่ดีมากที่มีการป้องกันอัคคีภัยในสมัยนั้น

รถดับเพลิงและพนักงานหน้าสถานีดับเพลิงเซี่ยงไฮ้

Louis Alley นักดับเพลิงของแผนกดับเพลิงเซี่ยงไฮ้