เพราะเรา "ไม่มีเงิน" โดนตราหน้าว่าไม่มีน้ำใจ ในที่ทำงาน

     วัฒนธรรมในที่ทำงาน ชอบเลี่ยงไล่เงิน วันเกิดคนนู้น วันตายคนนี้ จัดผ้าป่า ทอดกระฐิน ทั้งปี ทั้งชาติ ทีแรกๆก็ช่วย เจอหลายคนบ่อยๆก็ไม่ไหวคับ พอช่วยเงินน้อยก็โดนแขวะขี้เหนียว เลี่ยงไล่บ่อยๆจนไม่มีให้ ก็ด่าว่าเห็นแก่ตัว (ผมทำงานตัวคนเดียว ไม่มีคู่ชีวิตช่วยแบ่งเบาค่าใช้จ่ายเหมือนคนพวกนั้น ค่าแรงออกมา ส่งให้พ่อให้แม่ ค่าเช่าห้อง ค่านู้ค่านี้จิปาถะ) ผมโดนเพื่อนในที่ทำงานด่าว่าเห็นแก่ตัวไม่มีน้ำใจ แต่พวกเค้าเหล่านั้นไม่รู้เลยว่า ค่าแรงแต่ละเดือนของผมชักหน้าไม่ถึงหลัง ผมได้แต่นิ่งเงียบเมื่อโดนต่อว่า เพราะผมพูดไปก็ไม่มีน้ำหนักให้เค้าเหล่านั้นเห็นใจและเชื่อถือ

     มาช่วงโควิด ต่างคนก็ต่างเอานู้เอานี่มาขายในที่ทำงาน ล็อตเตอรี่บ้างแหละ ข้าวกล่องบ้างแหละ แอลกอฮอ แมส ลองคิดสิครับ ถ้า 10 คนเอาอะไรต่ออะไรมาขายคนละอย่าง แล้วเป็นหน้าที่ที่ผมต้องช่วยอุดหนุนพวกเค้าเหล่านั้น ผมเคยพูดกับพวกเค้าแล้วเงินผมไม่พอใช้ แต่โดนตราหน้าว่าไม่มีน้ำใจ เห็นแก่ตัว ผมตกอยู่ในสภาวะแบบนี้มาหลายปีแล้ว ผมรู้สึกไม่ดีกับวัฒนธรรมอะไรแบบนี้เลย

     ในเรื่องการทำงาน ผมก็ไม่ได้รับความร่วมมือจากคนเหล่านั้น เพราะผมไม่ใส่ซองเลี่ยงไล ไม่ช่วยซื้อของที่คนเหล่านั้นเอามาขาย จนผมโดนตำหนิจากหัวหน้า ผมผิดหรือคับเพราะผมไม่มีเงินเหลือพอจะใส่ซองเลี่ยวไล หรืออุดหนุนอะไรต่อมิอะไรที่ต่างคนต่างเอามาขายในที่ทำงาน

     ผมทำงานตัวคนเดียว ต้องส่งให้ที่บ้าน และใช้จ่ายส่วนตัว แต่พวกเค้าเหล่านั้น มีแฟนที่ช่วยแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่าย เหมือนผมเป็นแกะดำในออฟฟิศ ไม่มีคนให้ความร่วมมือในการทำงาน บางครั้งผมโดนตำหนิจากหัวหน้าจนอยากจะลาออกจากงาน แต่ถ้าออกไป ที่บ้านผมก็ลำบาก ผมได้แต่เงียบและเก็บความรู้สึกไว้คนเดียว