เจ้ากรรมนายเวรที่มาในรูปของรัฐบาล

หลังจากเหตุการณ์ม็อบเยาวชนปลดแอกได้ทำการประท้วงโดยการเผาหุ่น พลเอกประยุทธ์ จันทรโอชา และได้มีการสลายการชุมนุมโดยเจ้าหน้าที่ตำรวจโดยแก๊สน้ำตาและกระสุนยาง จึงทำให้เกิดประเด็นที่น่าฉุกคิดว่า เราคิดว่าการที่ พลเอกประยุทธ์ ลาออกจากการเป็นนายกรัฐมนตรี กับการยุบสภา อันไหนคือทางออก อันไหนคือทางตัน

เมื่อวานก่อนผู้เขียนได้พูดคุยกับมิตรสหายและแลกเปลี่ยนในประเด็นดังกล่าว ถึงการแก้ไขปัญหาสถาณการณืในวิกฤตโควิด-19 มีประเด็นหนึ่งที่น่าสนใจอย่างยิ่งว่า ถ้ารัฐบาลประยุทธ์ลาออก และพรรคร่วมถอนตัวจะเกิดอะไรขึ้น ?

คำตอบที่ได้คือ เกิดสุญญากาศทางการเมือง และอำนาจการสั่งการต่างๆ ใครหล่ะจะเป็นผู้สั่งการ ใครจะเป็นผู้อนุมัติงบประมาณต่างๆ ประเด็นนี้ก็เป็นหนึ่งในประเด็นที่น่าคิดมาก เนื่องด้วยในสภาวะที่ต้องมีหัวเรือใหญ่ในการนำทีม แต่เราก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า รัฐบาลปัจจุบันมีอำนาจเต็มในการสั่งการแต่กลับทำงานอย่างไร้ประสิทธิภาพและไร้ความน่าเชื่อถือ แต่การที่จะให้รัฐบาลลาออกทั้งคณะก็คงจะเป็นทางตัน ยกเว้นเสียแต่หัวออกคือตัวของพลเองประยุทธ์ แล้วใครหล่ะจะมาเป็นนายก สภาต้องมาทำเรื่องโหวตใหม่ ซึ่งนายกโซเชียลอย่างตัวของพิธา กับธนาธร ก็คงยาก เพราะอย่าลืมว่าธนาธรโดนตัดสิทธิ์ทาวการเมือง 10 ปี และพิธา ส.ว. 250 กับ ส.ส. ของพรรคฝ่ายค้านถ้าจะโหวตก็คงแพ้ชัวร์ อันนี้คือประเด็นที่หน้าคิดในประเด็นแรก

ส่วนประเด็นที่ 2 ถ้ารัฐบาลเกิดยุบสภาหล่ะ? อันนี้น่าจะเลวร้ายกว่าในกรณีแรก เพราะอย่าลืมว่า ถ้ายุบสภา จะต้องมีรัฐบาลรักษาการ และรัฐบาลรักษาการก็ไม่สามารถทำอะไรได้ทั้งสิ้น แม้แต่เบิกงบเซ็นงบก็ยากอีกทั้งต้องรอ กกต. ประกาศการเลือกตั้ง อีก 60 วันทีนี้นอกจาก รอเลือกตั้งแล้ว แล้วก็ต้องมีการหาเสียง สมัครสมาชิกรวบรวมหลายอย่าง ในวิกฤตแบบนี้ใครกันที่บ้าคิดบ้าทำ เพราะมันเป็นไปไม่ได้เลยถ้าอยากให้เกิดเหตุการณ์ในตัวเลือกนี้

ฟังดูแล้วทางออกของประเทศนี้มันช่างมืดมนเหลือเกินกับการอยู่กับรัฐบาลที่ไร้ประสิทธิภาพ ไร้ความรับผิดชอบทุกเรื่อง เอาความตายของคนมาซ้ำเติม แต่ทุกอย่างมันถูกล็อค

ด้วยกลไก และกติกาที่เหมือนโซ่ตรวนผูกมัดคนไทยจำนวนมากเอาไว้ให้จมดิ่งกับความทุกทรมานอยู่

ได้ฟังแล้วมันเหมือนว่าเราอยู่ในละครเรื่องเจ้ากรรมนายเวรจริงๆ แม้แต่แผ่เมตตาเป็นร้อยบทก็มิอาจหลุดพ้นความทุกข์ และให้เขาไปพ้นจากชีวิตของพวกเราทุกคนได้ คงต้องทำใจ อันนี้คือประโยคสุดท้ายในการสนทนากับเพื่อนในประเด็นนี้

 สิ่งที่คนไทยทุกคนพอที่จะทำได้ในเวลานี้ คือกการใช้เครื่องด่า ในการขับเคลื่อนและพยายามรักษาเนื้อรักษาตัว ให้อยู่รอดไปได้ในแต่ละวัน ในยามวิกฤตเหล่านี้การที่เราจะเรียกร้องให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างใจหวัง มันก็ต้องทำใจว่า มันคงไม่ได้และอาจต้องรอเวลา และคิดทบทวนในแง่ที่ว่าเมื่อมันถึงเวลาโอกาสของเรามันต้องมีสักวันจะต้องมาถึง ไม่วันนี้ก็วันพรุ่งนี้

สู้ๆครับร่วมผ่านวิกฤตทั้งโควิด และรัฐบาลไปด้วยกัน