พัฒนาคลองแบบโซล เกาหลีกับคลองโอ่งอ่าง ต่างกันมาก

 การพัฒนาคลองโอ่งอ่างให้เป็นคลองท่องเที่ยวของไทย กับคลองช็องกเยช็อน ในกรุงโซล เกาหลีใต้ต่างกันราวฟ้ากับเหว เรามารู้จักคลองช็องกเยช็อน

            ดร.โสภณ พรโชคชัย ประธานศูนย์ข้อมูลวิจัยและประเมินค่าอสังหาริมทรัพย์ไทย บจก. เอเจนซี่ ฟอร์ เรียลเอสเตท แอฟแฟร์ส (www.area.co.th) กล่าวว่าคลองช็องกเยช็อน (Cheong Gye Cheon) ในความเข้าใจ (ผิดๆ) ของคนบางคน ว่าคลองนี้เกิดจากการรื้อทางด่วนที่คร่อมคลองน้ำเน่านี้มาปรับให้สวยงาม (https://goo.gl/YnTnI8) จนดูคล้ายว่าการพัฒนาเมืองแต่เดิมที่มีทางด่วนเป็นความไม่เหมาะสม  แต่ในความเป็นจริง กรณีนี้เกิดขึ้นเพราะปัจจัยหลายอย่าง (http://goo.gl/XhTc27) ที่หลายคนไม่ทราบ

            1. การพัฒนาศูนย์ธุรกิจใจกลางเมืองเดิมแห่งนี้ ไม่ได้เข้ามาถึงพื้นที่นี้ ทำให้ประชากรและการจ้างงานลดไปครึ่งหนึ่ง  ธุรกิจใหญ่ ๆ ย้ายออกไปศูนย์ธุรกิจใจกลางเมืองใหม่ที่กังนำ (Gangnam) และอุตสาหกรรมในเขตใจกลางเมืองก็เสื่อมถอยลงอย่างรวดเร็ว

            2.  ถนนที่เห็นคร่อมคลองแห่งนี้อยู่นั้น อยู่ในสภาพทรุดโทรม เป็นอันตรายอย่างยิ่งต่อการใช้สอย และนับแต่ปี 2540 เป็นต้นมาจนถึงการรื้อทิ้งในปี 2551 ก็อนุญาตให้เฉพาะรถเล็กวิ่งผ่านเท่านั้น ค่าบำรุงรักษาในช่วง 2537-2541 ก็สูงถึง 50 ล้านเหรียญสหรัฐ

            3. การรื้อทางด่วนออกได้เพราะกรุงโซลใช้ระบบรถไฟฟ้าใต้ดินและรถประจำทางมากขึ้น และจำกัดการใช้รถส่วนบุคคลเข้าสู่เขตใจกลางเมือง  ความต้องการใช้ทางด่วนที่ทรุดโทรมดังกล่าวจึงลดน้อยลงตามลำดับ

            4. งบประมาณที่ใช้เป็นงบประมาณของมหานคร ไม่ใช่งบประมาณของประชาชนทั้งประเทศที่จะมาถมให้กับคนในพื้นที่ และคนในพื้นที่รวมทั้งธุรกิจก็มีส่วนร่วมในการสนับสนุนด้วย (http://goo.gl/8Efqzp) ต่างจากกรณีคลองโอ่งอ่างที่กรุงเทพมหานครทุ่มเงินมหาศาลนำมา “แต่งหน้าทาแป้ง” ทั้งนี้กรุงเทพมหานครใช้เงินถึง 300 ล้านบาท พัฒนาคลองโอ่งอ่างระยะทาง 1.5 กิโลเมตร หรือกิโลเมตรละ 200 ล้านบาท (https://cutt.ly/2n6G5nS) ซึ่งเป็นเงินของประชาชนทั้งกรุงเทพมหานคร ไมใช่ชาวบ้านในท้องถิ่นที่ได้ประโยชน์โดยตรง

            การพัฒนาแบบ “ลูบหน้าปะจมูก” กับการพัฒนาที่มีรากฐานที่ชัดเจนจึงต่างกันด้วยประการ ณ นี้