แนวป้องกันของอัมสเตอร์ดัม

8 มิถุนายน 2564 (15:13) แปลโดย Stubborn children

อำนาจการยิงมหาศาลของปืนใหญ่สมัยใหม่ที่เห็นได้ในช่วงสงครามฝรั่งเศส-ปรัสเซียในปี 1870-71 ทำให้เกิดความกังวลอย่างมากในหมู่ชาวดัตช์ เนื่องจากป้อมปราการเก่าแก่หลายศตวรรษของกำแพงและงานดินนั้นพังทลายลงและมีการป้องกันที่ไม่ดี พวกเขากลัวว่าถ้าชาวเยอรมันโจมตี อัมสเตอร์ดัมอาจตกอยู่ภายใต้กองทัพที่เหนือกว่าของพวกเขา ดังนั้นทันทีหลังจากสิ้นสุดสงคราม เนเธอร์แลนด์ผ่านกฎหมายป้อมปราการในปี 1874 ซึ่งได้มีการตัดสินใจว่าจะสร้างแนวป้องกันของอัมสเตอร์ดัม (หรือสเตลลิง แวน อัมสเตอร์ดัม)

งานเริ่มในปี พ.ศ. 2426 และดำเนินต่อไปจนถึง พ.ศ. 2463 ในตอนท้ายของกรุงอัมสเตอร์ดัมล้อมรอบด้วยวงแหวนป้อมปราการยาว 135 กิโลเมตรประกอบด้วยป้อมติดอาวุธ 46 ค่ายและแบตเตอรีที่เชื่อมต่อกันด้วยเครือข่ายที่ราบลุ่มที่สามารถถูกน้ำท่วมได้ น้ำเพื่อป้องกันไม่ให้ศัตรูรุกคืบ แนวป้องกันน้ำได้รับเลือกเนื่องจากมีน้ำมากในเนเธอร์แลนด์ และชาวดัตช์เป็นอัจฉริยะด้านวิศวกรรมไฮดรอลิก แนวป้องกันน้ำมีข้อได้เปรียบอีกประการหนึ่งคือ พื้นที่ขนาดใหญ่สามารถป้องกันได้ด้วยกำลังคนที่ค่อนข้างน้อย

ป้อม Pampus ในทะเลสาบ IJmeer เครดิตภาพ: energeia.nl

วงกลมน้ำรอบอัมสเตอร์ดัมอยู่ห่างจากใจกลางเมืองประมาณ 10 ถึง 15 กิโลเมตร ซึ่งเป็นระยะที่ปลอดภัยจากปืนใหญ่ของศัตรู แต่ไม่ไกลเกินไปสำหรับสิ่งอำนวยความสะดวกด้านการขนส่งและการสื่อสารที่ดี ป้อมปราการถูกสร้างขึ้นโดยมีถนน ทางรถไฟ หรือเขื่อนกั้นน้ำข้ามแนวน้ำ ในสถานที่ดังกล่าวจะไม่มีน้ำหยุดศัตรู และดังนั้น ป้อมจึงตั้งใจจะยิงศัตรู ป้อมเหล่านี้อยู่ห่างจากกันไม่เกิน 3.5 กิโลเมตร

ไม่เคยใช้ Stelling van Amsterdam ในการต่อสู้ การประดิษฐ์เครื่องบินและเทคนิคขั้นสูงของปืนใหญ่และทหารราบทำให้แนวป้องกันล้าสมัยเกือบจะทันทีที่เสร็จสิ้น

ตอนนี้ป้อมปราการเป็นส่วนที่มองเห็นได้ชัดเจนที่สุดของแนวป้องกัน สิ่งเหล่านี้หลายอย่างถูกนำมาใช้เพื่อวัตถุประสงค์ต่างๆ เช่น การค้าไวน์ การดูแลเด็ก และพิพิธภัณฑ์ ส่วนใหญ่ของอนุสาวรีย์นี้เปิดให้ประชาชนทั่วไป

ในปี พ.ศ. 2539 แนวป้องกันของอัมสเตอร์ดัมได้รับเลือกให้เป็นมรดกโลกโดยองค์การยูเนสโก