จากวันนี้สู่วันนั้น ก็ยังไม่เคยลืมเธอได้เลย

สวัสดีนะครับ ผู้ที่แวะเข้ามาอ่านกระทู้ที่ผมเป็นคนตั้งนี้

ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน หลังจากที่ผ่านมาเกือบ 2 ปี ผมและเธอก็ยังกลับมาคุยกันได้ แต่ในฐานะเพื่อนคนนึงเท่านั้นเองนะ ซึ่งผมเองก็ต้องยอมรับในจุดๆ นั้น ไป เพื่อที่อย่างน้อยผมก็จะได้มีโอกาสได้พูดคุยกับเขาบ้าง ซึ่งเรื่องนี้ ถ้าถามผม ผมเองก็บอกได้คำเดียวว่า ก็ยังรักและหวังดีกับเขาเสมอ เหมือนวันแรกๆที่ผมได้คบและได้รักผู้หญิงคนนี้สุดหัวใจ

ทุกวันนี้ผมเองก็ได้แต่ภาวนากับตัวเองในทุกๆวันว่า มันต้องมีสักวันที่เราอาจจะเจอเรื่องดีกับเราบ้าง แต่ผมก็ตั้งใจแล้วนะ ว่า ถ้าวันหนึ่งเขาเจอคนที่ดีกว่าผมเองก็พร้อมที่จะคอยมองเธออยู่ห่าง ๆ อย่าง ห่วง ๆ เพราะเวลานี้ ผมกล้าพูดได้เต็มปากเลยว่า ความสุขของผมคือการได้เห็นคนที่ผมรัก หัวเราะและมีความสุข ยิ้มได้โดยที่ไม่ได้มีความกดดันใดๆ

ปล. สุดท้ายนี้อยากจะฝากไว้กับข้อความในนี้ว่า "ยังไงก็ยังคิดถึงและนึกถึงเสมอ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานสักแค่ไหน เธอก็ยังคงอยู่ในหัวใจของผมตลอดไป รักเธอมากๆนะ คนดีของหัวใจของผม"

                                                                      พีรพัฒน์ สันตวิสิษฐ์  เวลา 17.04 Date 10/3/2564