2 ผัวเมีย-น้องหมา สภาพมอมแมม เดินกลับกทม. หาเจ้านาย 7วันน่าจะถึง
ขอเล่าความน่ารักปนเศร้านิดๆนะคะ เมื่อเช้าขับรถกำลังจะกลับบ้าน เหลือบไปเห็นข้างทางแต่ไม่ได้จอด ขับรถผ่านไปแล้วสักพักนึงจอดดีกว่า...
เพราะแวปนึงเหมือนเห็นน้องหมาบนหน้ารถจักรยาน พอได้เห็นก็อึ้งแปปนึง ผญคนที่ชูสองนิ้วพูดขึ้นว่าหิวข้าว...เรานิอึ้งไป เลยถามว่าจะไปไหนกันทำไมต้องเดินแบบนี้ บอกว่าจะไป กทม เจ้านายรออยู่ที่นั่น 7วันก็คงถึง ไปเรื่อยๆ พระเจ้า!!เราเลยถามต่อว่าทำไมไม่ขึ้นรถไฟ(ยินดีไปส่งนะออกค่ารถให้ด้วย) เขาก็บอก ห่วงหมา ปั่นไปเดินไปดีกว่า ผญคนนั้นก็พูดอีกว่าหิวข้าว เรานิจุกเลย ให้เงินไป200 ท่าทางดีใจมาก คงเหนื่อย ถามต่ออีกว่ามีผ้าปิดจมูกใส่กันมั้ย พี่ผช.บอกมีแต่ใส่นานไม่ได้หายใจไม่ค่อยออกเพราะต้องปั่นสลับเดิน(คงเหนื่อยหอบ)เพราะไปเรื่อยๆ รองเท้าแกก็ไม่ใส่ แกบอกเวลาปั่นมันลื่น จุกรอบสองอีก ค่อนข้างsensitive กับเรื่องแบบนี้ เลยถามอีกว่าคนนี้แฟนใช่มั้ย ผช บอกใช่
ไปเจอกันที่งานในหลวง(เป็นคนเขมร) เราเลยบอกพี่เขาไปว่าอย่าทิ้งกันนะให้ดูแลกัน...นั่น!ไปสอนเขาอีกพี่ผช.ตอบว่าทิ้งไม่ได้หรอกมันไม่ยอมไป ตามอยู่แบบนี้แหละดูเขาพูดไปยิ้มไปเหมือนไม่ได้คิดว่าที่ทำอยู่มันทุกข์ร้อนอะไร น้องหมาน่ารัก นั่งเฉยตากแดดตากลมทั้งวัน พี่แกบอกอีกว่าหมานี้เป็นพันธุ์ล่าสัตว์เรานิแบบ555 แกอารมณ์ดี...
สุดท้ายเราอยากจะบอกทุกคนว่า มีคนที่ลำบากกว่ามากมาย ไม่รู้จะได้กินข้าวตรงเวลามั้ย หรือจะได้นอนที่ไหน...
ปล.ตอนขึ้นรถ น้ำตามันก็ไหลเองเหมือนแบบว่าชีวิตเรามันก็เท่านี้ เท่านี้จริงๆ
ใครเจอสองคนนี้ซื้อข้าวซื้อน้ำแบ่งเขาหน่อยนะคะ