ตกปลาด้วยไฟกำมะถัน

20 ธันวาคม 2563 (09:22) แปลโดย รักและคิดถึงเหมือนเดิม

ปลาจำนวนมากถูกดึงดูดเข้าหาแสงเช่นเดียวกับแมลงเม่าและมดบินซึ่งเป็นพฤติกรรมที่ชาวประมงทั่วโลกใช้ประโยชน์เพื่อนำพวกมันมารวมกันและกักขังพวกมันไว้ในที่เดียวจนกว่าพวกมันจะถูกจับได้ ปลาส่วนใหญ่ที่จับโดยใช้แสงเป็นปลาทะเลเช่นปลาแฮร์ริ่งปลาแมคเคอเรลปลาทะเลชนิดหนึ่งปลากะตักและปลาซาร์ดีน ปลาเหล่านี้ใช้เวลาส่วนใหญ่ว่ายน้ำใกล้ผิวน้ำทำให้จับเหยื่อได้ง่าย

ในสมัยก่อนชาวประมงใช้ตะเกียงน้ำมันหรือคบเพลิงเผา ชาวประมงสมัยใหม่ใช้ไฟไฟฟ้าที่ทำงานโดยเครื่องกำเนิดไฟฟ้าดีเซล แต่ในไต้หวันมีชาวประมงจำนวนไม่น้อยที่รักษาประเพณีโบราณให้คงอยู่โดยการจุดไฟที่ปลายไม้ไผ่ด้วยความช่วยเหลือของสารเคมีซึ่งเป็นส่วนใหญ่กำมะถันเพื่อขับปลาซาร์ดีนหลายพันตัวขึ้นสู่ผิวน้ำด้วยความเร่งรีบ

ชาวประมงใช้ไฟดึงดูดปลาบนเรือ“ ตกปลาด้วยไฟกำมะถัน” แบบดั้งเดิมในเมืองนิวไทเปประเทศไต้หวันเครดิตภาพ: Tyrone Siu

เกือบสามร้อยเรือที่ใช้ในการแล่นเรือออกจากชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของไต้หวันในแต่ละคืนในการค้นหาของปลาซาร์ดีน แต่ตอนนี้เพียงสามมีส่วนร่วมกับวิธีการตกปลาไฟแบบดั้งเดิม ชาวประมงที่เหลืออีกสามสิบคนที่ใช้เรือเหล่านี้จากจินซานทางตอนเหนือของไทเปมีหน้าต่างตามฤดูกาล 3 เดือนตั้งแต่เดือนพฤษภาคมถึงกรกฎาคมที่พวกเขาสามารถจับปลาซาร์ดีนโดยใช้ไฟได้

ชาวประมงใช้เวลาถึงหกชั่วโมงต่อคืนในทะเลในช่วงเวลานี้ ในคืนที่ดีของการตกปลาพวกเขาอาจจับปลาซาร์ดีนได้ระหว่างสามถึงสี่ตันซึ่งสามารถทำรายได้มากกว่า $ 4,500 ซึ่งเป็นส่วนเล็ก ๆ ของอุตสาหกรรมการประมงขนาดใหญ่

คนหนุ่มสาวไม่เต็มใจที่จะสืบสานประเพณีเนื่องจากงานที่เหนื่อยล้าและค่าจ้างที่ไม่แน่นอน พวกเขามีแนวโน้มที่จะทำงานบนเรือประมงพาณิชย์สมัยใหม่ที่ใช้แสงไฟฟ้าเพื่อดึงดูดปลาซึ่งผลตอบแทนดีกว่า ดังนั้นคนเดียวที่เหลือที่ถือคบเพลิงจึงมีอายุเกินหกสิบปี

เพื่อส่งเสริมให้ชาวประมงพื้นบ้านใช้เทคนิคดั้งเดิมต่อไปรัฐบาลให้เงินช่วยเหลือเล็กน้อย แต่แรงจูงใจไม่เพียงพอที่จะชดเชยผลกำไรที่ลดลงจากการตกปลาด้วยไฟ

ไม่กี่ปีที่ผ่านมารัฐบาลได้จัดงานเทศกาลตกปลาดับเพลิง Jinshan Sulfuric ประจำปีเพื่อช่วยส่งเสริมการปฏิบัติและเผยแพร่ความตระหนักถึงการลดลง ขณะนี้เรือท่องเที่ยวพานักท่องเที่ยวและช่างภาพที่กระตือรือร้นอยู่เคียงข้างเรือตกปลาไฟแบบดั้งเดิมทำให้พวกเขามีโอกาสได้เห็นภาพอย่างใกล้ชิด