เท่ห์สุดๆ นักเรียน ม.ปลาย ของญี่ปุ่น ในช่วงยุค 80 ที่ทำ ทรงผม "รีเจ้นท์"
เป็นทรงผมที่ได้รับความนิยมอย่างมากในประเทศญี่ปุ่นในช่วงปี 1950 ทรงรีเจ้นท์ดั้งเดิมจะแบ่งผมจากด้านข้างทั้งสองด้าน รวบไปไว้ด้านหลังจนเหมือนตูดเป็ด
ที่มาของผมทรงนี้ มาจากช่างตัดผมชาวญี่ปุ่นที่ชื่อว่า โอดาวาระ ชิโนบุ ตั้งชื่อทรงผมนี้ว่า "Regent Street" ซึ่งเป็นชื่อของถนนสายหลักในกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ ซึ่งแบ่งแยกออกเป็นสองข้างทาง แล้วมาบรรจบกันเป็นเส้นเดียว
หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ในช่วงต้นคริสต์ทศวรรษ 1950 อิทธิพลจากทางฝั่งอเมริกาในช่วงที่แนวเพลงรูปแบบร็อกแอนด์โรลยุคแรกสุดกำลังรุ่งเรือง และได้ถือกำเนิดราชาเพลงร็อก เอลวิส เพรสลีย์ ทรงผมที่โดดเด่นของเอลวิสนี่เอง ทำให้ทุกคนแห่กันทำตาม ในสมัยนั้นไม่ว่าใครทำทรงนี้ก็เท่บาดใจ สาวกรี๊ด ซึ่งทรงนั้นมีชื่อว่า "ปอมปาดัวร์" เป็นการเซ็ตผมด้านหน้าให้สูงเหมือนหญิงสาวชนชั้นสูงของฝรั่งเศส
สำหรับทางฝั่งญี่ปุ่น การเซ็ทผมทรงรีเจ้นท์นั้นค่อนข้างยุ่งยาก ทำให้ไม่กี่ปีก็เลิกฮิตกัน ต่อมาในช่วงปี 1960 ทรงรีเจ้นท์ก็ถูกนำมาผสมผสานกับทรงปอมปาดัวร์ จนทำให้หลายคนสับสนกับทรงผมทั้งสองแบบ และในที่สุดคนญี่ปุ่นก็เรียกทรงทั้งสองแบบนี้รวมกันว่า ทรงรีเจ้นท์
จากนั้นในช่วงปี 1980 โตเกียวก็กลับคืนสู่ยุค 50's อีกครั้ง จากกระแสนิยมราชาเพลงร็อกอย่าง เอลวิส เพรสลีย์ และแนวเพลงร็อกอะบิลลีที่เริ่มกระจายไปทั่วโตเกียว ทำให้ย่านถนนทาเคชิตะเต็มไปด้วยเหล่าหนุ่มสาวที่คลั่งไคล้เอสวิส และพากันทำทรงผมรีเจ้นท์สไตล์ปอมปาดัวร์กันอย่างมากมาย และยังเป็นที่นิยมในหมู่แยงกี้ (Yankee) เด็กนักเรียนวัยรุ่นสายเก๋า และกลุ่มแก๊งรถซิ่ง (ที่เห็นได้ตามการ์ตูนญี่ปุ่นในช่วงยุค 90's) สาเหตุมาจากในสมัยนั้นญี่ปุ่นถือกำเนิตวงร็อกญี่ปุ่นสไตล์ตะวันตกอย่าง Yokohama Ginbae ขึ้น ซึ่งเป็นวงร็อกที่สวมเสื้อหนังเท่ๆ ไว้หนวด และที่สำคัญสมาชิกวงนี้จะทำผมทรงรีเจ้นท์ จึงเป็นที่นิยมในหมู่แยงกี้และเป็นที่ถูกจดจำในฐานะทรงผมของแยงกี้
แม้ว่าตอนนี้จะเป็นทรงที่เชยแล้ว หรือบางคนเรียกว่า "ทรงดักแก่" ซึ่งจะคุ้นหูคุ้นตาคนยุค 50-90's แต่ไม่ว่ายุคไหน ก็เด่นสะดุดตาเสียทุกครั้งที่เจอ