ถอดบทเรียนวัย 28

เราเดินทางมาถึงเดือนสิงหาคมของปี 2020 แล้ว อีกไม่กี่เดือนปีใหม่ก็จะเวียนมาอีกครั้ง มีเวลาว่างนิดหน่อยเลยมานั่งทบทวนชีวิตอีกสักหน่อย

ปีนี้เป็นปีที่ฉันอายุ 28 ความรู้สึกแวบแรกคือเสียดายเวลาจัง เพราะเป็นปีที่แก่ลงแต่แทบไม่ได้ลองทำอะไรแปลกใหม่เลยเพราะข้อจำกัดของสถานการณ์ของโรคระบาด แต่ถ้ามาลองคิดทบทวนกันดี ๆ แล้ว ก็มีหลายอย่างที่ฉันได้ทำภายใต้ข้อจำกัดที่มี เลยจะขอถอดบทเรียนของปีนี้สรุปเป็นข้อ ๆ ได้ว่า

1. เริ่มเสียเงินเพราะเรื่องสุขภาพมากขึ้น
ก็เพราะแก่ลงแหละ ฟันเริ่มมีปัญหา ปีนี้เลยต้องรีโนเวทฟันกันเยอะพอสมควร มีโรคภูมิแพ้ที่ก็ดูจะแย่ลงตามวัยแม้จะออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ไปโรงพยาบาลบ่อยขึ้น

2. งานไม่ใช่แค่เครื่องมือหาเงินเลี้ยงชีพ
ฉันค้นพบว่าฉันพยายามแสดงตัวตน แสดงจุดยืนผ่านงานที่ฉันทำอยู่ มันไม่ใช่แค่ทำเพื่อรอรับเงินเดือนเท่านั้น แต่มันสร้างความภูมิใจในตัวเองให้ฉันด้วย

3. การทำงานอาสาคือการสร้างกำลังใจให้ตัวเอง
บ่อยครั้งที่ฉันรู้สึกท้อแท้หรือไร้ค่า ฉันจะออกไปทำงานอาสา การให้ทำให้เราได้รับกำลังใจและรู้สึกว่าชีวิตมีค่าอย่างมหาศาล

4. รู้สึกเสียดายเวลามากขึ้น
อาจเพราะธรรมชาติมนุษย์ที่ไม่อยากแก่กระมัง ทำให้ฉันรู้สึกเห็นค่าของเวลามากขึ้น ไม่อยากเสียมันไปโดยเปล่าประโยชน์ อยากทำอะไรอีกมากมายที่ยังไม่มีโอกาสได้ทำ เพราะรู้สึกว่าเวลาชีวิตเหลือน้อยลงทุกวัน

5. เรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเองมากขึ้น
เพราะคนรอบข้างมีเวลาว่างน้อยลงตามวัย ทำให้ไม่ค่อยมีโอกาสได้เจอกัน เลยกลายเป็นว่าฉันต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับตัวเองยังไงให้มีความสุข และก็พบว่าฉันมีเวลามาทบทวนตัวเองแบบนี้ยังไงล่ะ

6. แม่แก่แล้วนะ
ฉันเสียพ่อไปเมื่อ 3 ปีก่อน ตอนนี้มีแค่แม่ และแม่ก็แก่ลงทุกวัน ฉันทำงานต่างจังหวัด กลับมาหาแม่เดือนละครั้งสองครั้ง ซึ่งฉันยังมองว่าฉันทำหน้าที่ตรงนี้ได้ไม่ดีเท่าไหร่ เพราะแม่ดูเหงา แต่ฉันจะลองพยายามจัดเวลาใหม่อีกครั้ง

นี่คือเรื่องหลัก ๆ ที่ฉันสรุปได้ แต่จริง ๆ แล้วก็ยังมีรายละเอียดปลีกย่อยอีกเยอะ เอาล่ะอยากฟังเรื่องของเธอบ้าง ปีนี้ของเธอเป็นยังไงบ้าง เล่าให้ฟังหน่อยสิ 😊😊

#เยลลี่หมีขี่จรวด