ทศพิธราชธรรม บทที่ ๒๙ พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว

โดย เดชา เวชชพิพัฒน์

(เครดิตภาพ wikipedia)

        เมนเดลเซินไวโอลินคอนแชร์โต้

แทนเสียงโฮร่ำไห้ชาวสยาม

จากไทยแลนด์สู่อังกฤษจิตโทรมทราม

ใจไหวหวามส่งพระองค์สู่นภา

        ไม่มีแม้แต่พระเมรุมาศ

ทรงปรางค์ธาตุสมพระเกียรติสมวงศา

ไม่มีพระบรมโกศกษัตรา

พระราชาเหมือนบรรทมในหีบโต

        แม้ทรงจากพวกเราไปอย่างเรียบง่าย

แม้บั้นปลายภูบดีอพิโถ

แต่ทรงให้บริจาคไว้ใหญ่โต

ยูเนสโกยกย่องอย่างเหมาะควร

        ทรงขึ้นครองราชสมบัติเป็นบพิตร

เศรษฐกิจทั่วโลกตกผกผวน

ทรงตัดลดงบประมาณเกือบทั้งมวล

รวมสัดส่วนของพระองค์ทรงยอมพลี

        บริจาควรรณะแห่งราชินทร์

ให้แผ่นดินเปลี่ยนปกครองเปลี่ยนวิถี

ปิตุรัฐเปลี่ยนไปแต่โดยดี

มีเสรีเลือกผู้นำผู้ปกครอง

        บริจาคอัตตาขัตติยะ

ให้คณะราษฎรสมสนอง

มีประชาธิปไตยเป็นครรลอง

มีเจ้าของคือประชาสามัญชน

 

        บริจาคโทษะละความโกรธ

ให้พวกโจทก์ก้าวล้ำทำฉ้อฉล

ทำเหมือนคนไร้รากต่างมณฑล

เหมือนโจรปล้นโจรป่าโจรครึ่งพัน

        บริจาคพระหทัยให้คนคด

ทำกบฏทำได้ไม่คาดฝัน

วางพระทัยวางไปในหมอกควัน

คนแปรผันแปรได้ไร้ไตร่ตรอง

        บริจาคอำนาจอสงไขย

เพื่อคนไทยทั้งหมดมวลทั้งสิ้นผอง

ใช่กลุ่มคนกลุ่มใดได้สมปอง

ได้ครอบครองครอบงำอำนาจไทย

        บริจาคหวั่นหวาดขลาดต่อสู้

ให้ศัตรูร่วมธงชาติร่วมสมัย

มุ่งรักษาข้าแผ่นดินไม่ว่าใคร

ล้วนอยู่ใต้พระโพธิสมภาร

        บริจาคความกล้าลงปืนพก

ไร้วิตกเรื่องราวจะเหี้ยมหาญ

ทรงพร้อมยิงตัวตายใจเจือจาน

ทรงพ้นผ่านนำพาซึ่งพระชนม์

        ศุโขทัยวังเรือนหอทรงเกษม

ทรงปรีดิ์เปรมพระหทัยสุขกุศล

ท่านหญิงนาประชาธิปกสุวิมล

ทรงผ่านพ้นวิปโยคสู่สำราญ