สาวจุกอก ลงพื้นที่ชุมชนคลองเตยไม่แค่กี่วัน แต่ละวันต้องกลับบ้านพร้อมความสลดใจ
สมาชิกเฟซบุ๊กท่านหนึ่งเล่าเหตุการณ์หลังลงพื้นที่ชุมชนคลองเตย เวลาแค่ไม่กี่วันที่ได้ไปสัมผัสบอกเลยว่าทำเอาใจของเธอเจ็บแปลบ เพราะคุณภาพชีวิตที่แทบไม่มีหวัง ใครว่าคนจนเพราะไม่ขยัน อยากให้ลองมาสัมผัสด้วยตัวเอง
เธอเล่าว่า “ขอป้า 2 ผืนได้ไหมลูก” “ป้ามีลูกหรือแฟนอยู่อีกคนเหรอคะ” ฉันถาม กำลังจะหยิบแมสก์ยื่นให้ เพื่อความชัวร์เลยเช็คก่อน
“ป้าอยู่คนเดียว แต่อีกผืนจะเอาไปใส่บาตร มีสีเหลืองๆไหม” ฉันหยิบให้ อยู่คนเดียว ลูกหลานก็ไม่มี ยังเป็นห่วงพระ นี่ยังไม่เท่าไหร่ เจออีก “ป้ายังไหว ยังมีงานทำ เอาให้คนที่เดือดร้อน ตกงานก่อนก็ได้”
ฉันอึ้ง ดูจากสภาพบ้าน เข้าใจว่ามาตรฐานชุมชนแออัดระดับนี้ถือว่ายังไม่แย่มาก มีแย่และแออัดขัดหลัก Social Distancing ยิ่งกว่านี้ แต่ก็รู้สึกว่า ป้าควรจะได้สิ่งที่ควรได้ คงไม่ใช่ไม่ต้องการความช่วยเหลือ แต่ป้าจัดลำดับแล้ว ยังคิดว่าตัวเองพอช่วยตัวเองได้ เป็นเรื่องเกรงใจและคุณค่าในตัวเอง แต่เอาจริงๆจากใจ ป้าควรได้ 5000 ที่สุด แต่ถามว่าได้ไหม ไม่ได้จ้ะ อาชีพกวาดถนนไม่ได้นับรวมในนโยบายนั้น
คุณป้าผู้ดูแลหลานสาว 1 และสามีอัมพฤกษ์อีก 1 เงินเดือนหักหนี้กู้สหกรณ์แล้วเหลือ 1000 กว่าบาท ย้ำว่าต่อเดือนนะ ไม่ใช่ต่อวัน (ป้าเอาสลิปมาโชว์ให้ดูว่า รับจริงแค่นี้ ไม่เชื่อไหวเหรอ อยากเห็นหน้าคนจ่ายเงินเดือนเลย) ได้เบี้ยคนพิการจากสามีและเงินลูกสาวที่ทำงานแคชเชียร์ส่งให้ และยังไม่รู้ว่าอนาคตลูกจะตกงานไหม สำหรับเลี้ยงดู 4 ชีวิตในครอบครัว เก่งเลขขนาดไหนก็ไม่อยากหาร สะเทือนใจ
“แล้วพอใช้เหรอป้า” ฉันอดถามไม่ได้
“ปกติตอนเช้าก่อนเข้างานป้าขายโจ๊กเสริมแต่ช่วงนี้ต้องหยุดเพราะขายไม่ได้”
ถามว่า ลำบากไหม ก็ลำบากกันหมดแหละ แต่นาทีนี้ คนที่ตกงานดูเหมือนจะน่าเห็นใจสุดสำหรับคุณป้าที่ยังมีสถานะลูกจ้างสำนักงานเขต
ฉันกลืนน้ำลายลำบาก จุกหน่อยๆ ใครที่บอกว่าคนจนเพราะขี้เกียจ เรียนเชิญที่ชุมชนคลองเตย นั่งคุยกับป้าซักครั้ง ชีวิตที่ต้องให้รอดเป็นวันๆ ไม่กล้าฝันถึงคุณภาพชีวิตที่ดีกว่านี้ ชีวิตที่รัฐไม่เคยเหลียวแลและมองว่าเป็นปัญหา ต้องเข้ามาจัดระเบียบ เอะอะจะไล่ที่ แต่เคยไหมที่จะเข้าไปนั่งพูดคุยจริงจัง
ไปลงชุมชนแค่ไม่กี่วัน ได้เห็นอะไรเยอะแยะไปหมด ทั้งชาวบ้านที่มาช่วยพาเดินไปตามบ้าน ทางที่ซับซ้อนยิ่งกว่าเขาวงกต เดินเองมีหลง แต่ก็มาช่วยทุกวันไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทั้งทีมงานที่พยายามหาทางให้ชุมชนอยู่รอดให้ได้ภายใต้วิกฤตนี้ นอกจากเรื่องอาหาร แจกแมสก์แจกเจล ยังวางแผนแม้กระทั่งถ้ามีเคสต้องกักตัว จะเตรียมมาตรการอะไรรองรับได้บ้าง เพราะที่นี่ ถ้ามีใครติด ทั้งชุมชนก็ไม่น่ารอด ถ้าไม่ป้องกันตัวเอง ตอนนี้ยัง (ไม่ใช่มั่นใจว่า ยังไม่มีนะ…ยังไม่รู้)
จะว่าไปหัวใจของคนที่ชุมชนคลองเตยไม่เล็กนะ ที่เล็กเห็นจะเป็นสมองของ….ชุดนี้แหละ ดูออก พอและ เดี๋ยวโมโห ขายของไม่ค่อยเป็น เอาเป็นว่า ใครอยากช่วยไปที่เพจ #คลองเตยดีจัง
ปล. บ้านป้าอีกคนที่สัมภาษณ์แต่ไม่ใช่ 2 ป้าที่เล่า ดูสภาพบ้าน ถามจากใจ จะให้อยู่ในนี้ ไม่ให้ออกมา 14 วันไหวเหรอ