ชาว "มานิ" แห่งเทือกเขาบรรทัด

                                 ต.กงหรา อ.กงหรา จ.พัทลุง

 

 

เวลาของการทำงานในป่าในเขาก็เริ่มหมุนเวียนมาอีกแล้ว รอบนี้ได้รับภาระกิจถ่ายทำสารคดีชุด "กลุ่มชาติพันธุ์มานิ" หรือ "มันนิ" เเห่งเทือกเขาบรรทัด หรือ อีกชื่อที่เราเรียกติดปากกันก็คือ "ซาไก" 

 

 

เทือกเขาบรรทัดที่ติดกับ ต.กงหรา อ.กงหรา จ.พัทลุงเป็นที่แรกที่พวกเราขึ้นไปสำรวจและถ่ายสารคดี ซึ่งหนทางเดินเป็นเขาขนาดใหญ่และสูงชันปานกลางเดินถึงกับเหนื่อยหอบกันเลยทีเดียว

 

 

เมื่อเดินมาถึงก็จัดแจงที่พักเสบียงอาหารก็จัดเตรียมมาจากที่บ้านทั้งข้าวสารอาหารกึ่งสำเร็จรูปเพรียบพร้อมสำหรับ 2 คืน 3 วันของการนอนป่าเพื่อศึกษาธรรมชาติของชาวมันนิ

 

กางเต้น ผูกเปล เรียบร้อยพร้อมลุยมาก 555

 

ไงมาถึงก็กาแฟต้มกับไม้ฟืนซะหน่อยพอหอมปากหอมคอ

 

 

 

ที่พักของชาวมันนิจะทำด้วยไม้และใบไม้ที่อยู่ในป่าจะเป็นเพิงเล็กๆ แต่ละครอบครัวก็จะแบ่งเป็นหลังๆ บ้านไหนมีลูกสาวหรือลูกชายที่กำลังเติบโตเป็นวัยรุ่นพร้อมที่จะมีครอบครัวก็จะสร้างบ้านแยกไว้เพื่อมีครอบครัวในภายหน้า

นี่ไม่ใช่ซาไกแต่อย่างไดแต่เป็นทีมงานของเราเอง (หยอกๆ) 555 

 

 

"เฒ่าธง" ชายหนุ่มมันนิบอกว่าเป็นแผลมียาที่ใช้แล้วหายไหม ทางทีมงานเลยใช้แอลกอฮอร์ล้างแผลแล้วใช้พลาสเตอร์ติดแผลไว้ให้ (เนื่องจากขึ้นเขาทางเรามีอุปกรณ์การแพทย์ไม่ครบจึงรักษาเท่าที่มี) 

 

จริงๆ กำหนดการเดิมของเราตั้งไว้เป็น 3 คืน 4 วันแต่เนื่องจากชาวมันนิที่นี่เขาจะย้ายบ้าน หรือ ทัพ ไปที่ต่างๆ เมื่ออาหารที่อยู่รอบๆ ทัพของเขาหมดลง เช่น สัตว์ป่า หรือ หัวมัน ที่เป็นอาหารประจำครัวของพวกเขา ซึ่งช่วงหลังมานี้พวกเขาจะไม่ตั้งทัพไกลจากหมู่บ้านของชาวบ้านข้างล่างมากนัก เพราะมีหน่วยงานช่วยเหลือพวกเขาอยู่ข้างล่าง ไม่ว่าจะเป็นการช่วยเหลือบริจาคข้าวสาร ไก่ อาหารแห้งต่างๆ ซึ่งความสัมพันธุ์นี้พวกเขาเริ่มมีวิวัฒนาการการเข้าสังคมมากยิ่งขึ้น

 

เด็กน้อยมันนิผู้แสนน่ารักและพูดมาก แต่พูดภาษาของเขา ซึ่งเราเองก็ฟังไม่รู้เรื่องเลย แต่มีการเลียนแบบภาษาของเราด้วยนะน่ารักจริง

 

 

"ผู้ใหญ่แดง" หรือ "เฒ่าแดง"เป็นผู้นำของที่นี่สร้างบ้านใหม่จากต้นไม้ มีการชำเรืองแบบว่าแอบมองเธออยู่นะ๊จ๊ะ 5555 เป็นคนที่พูดแบบตลกมาก นางบอกเราว่า ข้าวอ่ะกินให้เยอะๆนะ น้ำไม่ต้องกินให้มากเพราะมันไม่อิ่มกินข้าวอ่ะอิ่ม น้ำถ้ากินไปมันทำให้ท้องกรวง ตลกมากกก5555

 

 

สนามเด็กเล่นที่นี่หวาดเสียวไปถึงไส้ติ่ง ถือมืดมาก็ทำการสับๆๆๆๆๆ เถาวันแล้วปีนเล่นกันคนละเส้น อกอีแป้นจะแตกตาย ส่วนพ่อของเด็กๆ ก็ตะโกนมาอย่างภาคภูมิใจมาก "ไอตัวนั้นลูกกู" 555 เรียกลูกเป็นตัวซะแล่วววว

 

 

เนี่ย "เจ้าเข็ม" เพื่อนซี้เราเอง พาเราไปขุดหัวมัน พาไปตัดกระบอกไม้ไผ่เพื่อให้ใส่น้ำกินระหว่างที่เราลงเขากลับบ้าน น่ารักมาก (คนที่พ่อนางตะโกนมาบอก...ไอตัวนั้นลูกกู)

 

 

ถ้าเราจะเรียกพวกเขาให้เรียกว่า “มานิ” ฟังแล้วอาจไม่ค่อยคุ้นหูเท่าไรนัก “ซาไก” ก็จะคุ้นมากกว่า ซึ่งคำว่า“ซาไก”ในภาษามลายูหมายถึงทาสจึงเปลี่ยนมาเป็น “มานิ” มีความหมายว่าได้เป็นมนุษย์นั่นเอง ส่วนชาวมานิบางคนสามารถสื่อสารด้วยภาษาใต้ ได้ ถ้าใครอยากมาเที่ยว เยี่ยม หรือจะนำของมาให้พวกเขาก็มาได้ที่ ต.กงหรา อ.กงหรา จ.พัทลุง