วันนึงฉันเดินเข้าป่า
วันนึงฉันเดินเข้าป่า
เสาวนิจ ชอบการเดินทาง สิ่งเดี่ยวที่ เสาวนิจ คนพบในตัวเองคือ การเดินทางไปในทุกที่ที่แปลกใหม่ท้าทายและไม่ยึดติด
สายป่าหรือการเดินป่า ที่จริงชอบธรรมชาติ ชอบป่าต้นไม้และภูเขามานั้น แต่พึ่งได้มีโอกาสเดินทางและสัมผัส คำว่า “วันนึงฉันเดินเข้าป่า” เมื่อไม่กี่ปีมานี้ ด้วยอาชีพนักผลิตสารคดีที่ได้มีโอกาสเดินทางและเดินป่า
เดินป่าแบบคนป่า เดินป่าเพื่อบันทึกเพียงภาพและความทรงจำ
เดินทางเพื่อเอาตัวเองกลับไปคืนสู่ธรรมชาติบ้าง
จนมาช่วงหลังเดินป่าเพื่อสำรวจความสมบูรณ์ของป่า ทำไปทำไม เพราะมีคน มีหน่วยงานบอกป่าไม่สมบูรณ์ อยากจะยึดป่าเพื่อสร้างประโยชน์มากกว่าที่ผ่านมา โดยการทำ อ่าง ทำเขื่อนหรือต่างๆนานา ที่บอกว่าป่าไม่เหมือนเดิม
แล้วที่ฉันเดินป่ามา 5-6 ปี ที่ฉันเห็นมันไม่สมบูรณ์ตรงไหน ป่าที่สำรวจส่วนใหญ่คือป่าเทือกเขานครศรีธรรมราช ทอดยาวทางด้านจังหวัดพัทลุงบริเวณทิวเขาบรรทัด สันเขาติดกับ สามจังหวัดคือ จังหวัด พัทลุง จังหวัดตรัง และจังหวัดสตูล
ป่าเหล่านี้สมบูรณ์อยู่ ป่าเหล่านี้ยังผลิตน้ำเป็นแหล่งต้นน้ำที่ดีได้
ป่าเหล่านี้ยังเป็นที่อยู่ของสัตว์ป่ามากมายและยังผลิตอาหารมากมายเป็นห่วงโซ่ของสัตว์มีชีวิต และ กลุ่มชาติพันธ์ “มันนิ” หรือที่คนเมืองมักเรียกเขาว่าซาไก มีบางกลุ่มที่ยังอาศัยอยู่ในป่า
ป่ายังเป็นแหล่งอาหารของชาวบ้าน ป่ายังเป็นแหล่งของยารักษาโรค และป่ายังเป็นแหล่งสร้างความสัมพันธ์ในชุมชน ป่ายังสร้างธารน้ำให้เราได้สัมผัส
เดินป่าไม่ได้ไปทำลายป่า อะไรที่จะทำลายป่าก็แบกกลับลงไปด้วยเสมอ
ดอกระฆังทอง หรือดอกคล้าย
บันทึกโดย เสาวนิจ ปากบารา