(12)...สงครามเวหา

“ อันเรล ได้ยินผมมั้ย ตอบด้วย ย้ำ ! ตอบด้วย ”

       เมื่อไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่าย นายพลจึงสั่งให้ยานรบทั้งหมด ลดระดับไปที่ 10,000 ฟิต 

โดยมียานรบของพวก เวสเตอร์ คอยบินสังเกตการณ์อย่างใกล้ชิด เจมส์ รู้สึกได้ว่า การต่อสู้คงจะเกิดขึ้นในไม่ช้า

 เขาเปิดโหมดสำรวจ-ตรวจับ สิ่งต่างๆ ทางอากาศและภาคพื้นดิน

 เครื่อง เรด้า ทำการสำรวจและรายงานผลทันที

“ พบยานศัตรู อย่างน้อย 150 ลำ อยู่เบื้องหน้า  ฐานยิงจรวดภาคพื้นดินอีก 30 แห่ง

  ให้ทำการล็อคเป้าหรือไม่ ” 

เจมส์ สั่งให้ยานไม่ต้องล็อคเป้า และให้สำรวจยานบนอากาศต่อไปเรื่อยๆ

 เขาตรวจสอบอาวุธบนยานอีกครั้ง เพื่อเช็คความพร้อม

        ทันใดนั้นเอง ก็เกิดกลุ่มควันขึ้นกับยานรบที่บินอยู่หลังสุด เขาหันไปมอง ก็เห็นว่ายานกำลังลุกไหม้

 ยานเริ่มเสียการควบคุม และด่ำดิ่งลงสู่พื้นดินเบื้องล่าง  

พวกเวสเตอร์ เริ่มเปิดฉากยิงใส่ยานรบของนายพล นอร์ตัน

 “ เรามาแบบสันติ ขอให้หยุดยิงเดี๋ยวนี้ ”

“ ผม นายพล นอร์ตัน เป็นตัวแทนจากสมาพันธ์ดาราจักร แอทแทร็คเตอร์

   เรามาพื่อเจรจา ขอไถ่ถอนตัวประกันที่พวกท่าน จับมาทั้งหมด

  ขอให้ท่านสั่งหยุดยิง เพื่อหลีกเลี่ยงสงคราม แล้วมาเจรจากันอย่างสันติเถิด "

 นายพล นอร์ตัน ยังไม่ละความพยายาม  แต่..คำตอบที่ได้ กลับเป็นห่ากระสุน ที่ระดมยิงมาจากยาน

 และฐานปืนใหญ่ที่อยู่เบื้องล่าง นายพล สั่งให้ยานเปิดโหมดหลบหลีกก่อน อย่าเพิ่งยิงตอบโต้

 ระว่างนี้ นายพล ก็พยายามวิทยุติดต่ออยู่ตลอดเวลา

            ท่ามกลางห่ากระสุนนานาชนิด ที่เริ่มระดมยิงมาอย่างหนาแน่นมากขึ้น กลุ่มยานของนายพล นอร์ตัน 

ทั้งหมด ขยับตัวขึ้นลงเพื่อหลบหลีกคมกระสุน เจมส์ มองกระสุนที่วิ่งผ่านยานของเขาอย่างไม่ตื่นตระหนก

 เพราะเคยผ่านการรบระยะประชิดแบบนี้ เมื่อครั้งสงครามบนโลกมานับครั้งไม่ถ้วน 

ประกอบกับ เทคโนโลยี ที่มีอยู่บนยานรบขณะนี้ ยิ่งทำให้เขาหึกเหิมเพิ่มมากขึ้น

         ผ่านไป 10 นาที ก็ยังคงไร้วี่แววว่าจะมีเสียงตอบกลับจาก เวสเตอร์ แต่อย่างใด มิหนำซ้ำ 

กลับระดมยิงกระสุนนานาชนิดเพิ่มมากขึ้นเสียอีก นายพล นอร์ตัน จึงสั่งให้ปรับรูปขบวนยานรบ

แล้วทำการยิงตอบโต้กลับไป  

        ฉากการต่อสู้ของยานรบ ก็เริ่มต้นขึ้น ยานของนายพล นอร์ตัน เริ่มบินเข้าหาฝูงบินของศัตรู

โดยมีกลุ่มยานรบต่างๆบินเกาะกลุ่มติดตามเป็นรูป 3 เหลี่ยม พร้อมกับระดมยิงใส่ยานศัตรูที่อยู่เบื้องหน้า

 แสงจากกระสุนที่พุ่งผ่านอากาศ สามารถมองเห็นได้จากตาเปล่า สลับกับเสียงปืนที่ดังสนั่นหวั่นไหว 

กลุ่มควันและเปลวเพลิง ที่ลุกไหม้จากคมกระสุนแรงสูง ลอยเคว้งคว้างเป็นกลุ่มๆ กองกำลังของนายพล นอร์ตัน 

ซึ่ง ได้เปรียบเรื่องจำนวน ที่มากกว่า  จึงไล่ล่า บดขยี้ศัตรูเข้าไปอย่างกระชั้นชิด

   ยานของ เวสเตอร์ ลุกไหม้จากคมกระสุน ร่วงหล่นลงสู่พื้นดินเบื้องล่าง  ลำแล้ว ลำเล่า

  เมื่อฝ่าย เวสเตอร์ เห็นท่าว่าจะสู้ไม่ไหว จึงถอยร่นอย่างไม่เป็นขบวน  

ยาน 3 ลำของเวสเตอร์  แยกตัวออกมาจากกลุ่ม วกกลับมาอีกทาง 

เพื่อเข้าโจมตีกลุ่มยานของนายพล นอร์ตัน จากด้านข้าง

   เจมส์ เห็นดังนั้น จึงรีบแยกตัวออกมาสกัดกั้นทันที  โดยมียานลูกติดตามมาด้วย 2 ลำ

“ ผมขอไปจัดการเองครับ นายพล ”

“ ได้สิ... เจมส์  ระวังตัวด้วย อย่าประมาทเด็ดขาด ”

“ รับทราบครับ ” เขาจึงแยกตัวออกจากกลุ่ม มุ่งหน้าไปหายานศัตรู พร้อมยานคุ้มกันอีก 2 ลำ

         ยานรบทั้ง 3 ลำของศัตรูอยู่ห่างพอสมควร ถ้าจะรบกันในระยะนี้ เกรงว่า  ยานลำเลียงจะถูกลูกหลงเสียหายได้ 

จึงบินฉีกออกไปทางซ้าย ของศัตรู เพื่อจะวกไปอยู่ทางด้านหลัง และเป็นการดึงศัตรูให้ออกห่างจากยานลำเลียงด้วย

        ยานรบของพวก เวสเตอร์ เห็นยานของเจมส์ บินเข้าขนาบอย่างนั้น ก็รีบหันยานกลับออกมาทางซ้าย

 เพื่อป้องกันไม่ให้ถูกโจมตีจากทางด้านหลัง เช่นกัน

        เมื่อเห็นว่า ศัตรูได้บินตามออกมาไกลพอสมควรแล้ว  เขาจึงบินโฉบผ่านยานศัตรูในระยะใกล้

 แล้วกดหัวยานบินลงในระดับต่ำ ที่ 4,000 ฟุต

       “ ระวังถูกสอยจากป้อมปืนข้างล่างนะ เจมส์ ” นายพล นอร์ตัน กล่าวเตือนทันที

“ รับทราบครับ ท่านนายพล ”

“ ผมจะดึงพวกนี้ออกมาให้พ้นระยะยานลำเลียงก่อน

   และจะลงไปค้นหาป้อมปืนด้วยว่าจะมีเท่าไหร่ ” เจมส์ ตอบ  พร้อมกับอธิบายแผนการให้ทราบ

         ยานทั้ง 2 ฝ่าย บินขับไล่กันประมาณ 5 นาที  ยานบินของพวก เวสเตอร์ ก็เริ่มระดมอาวุธใส่

เขาหันกลับไปมองด้านหลัง ภาพที่เห็นคือ ยานบินติดตามทั้ง2ลำ อยู่ไม่ห่างไปมากเท่าไหร่นัก 

แต่ที่ห่างออกไปจากนั้น คือ..ลำแสงที่พุ่งตรงมาหาพวกเขา กระสุนพุ่งผ่านยานของเขาไปอย่างฉิวเฉียด

เขาบินหลบห่ากระสุนอย่างน่าหวาดเสียวเขากำลังถูกพวก เวสเตอร์ โจมตีจากทางด้านหลัง 

“ ให้ยานทั้ง 2 ลำ แยกตัวกลับฝูงด่วน ทางนี้ผมจัดการเอง ”

        ยานทั้ง 2 ลำ จึงแยกตัวบินกลับไปรวมกับกลุ่มของนายพล นอร์ตัน ทันที

        เขากดหัวยานลงต่ำเพื่อเร่งความเร็ว ยานศัตรูทั้ง 3 ลำ ก็บินตามมาอย่างไม่ลดละ เมื่อความเร็วยานเริ่มสูงขึ้น 

เขาดึงหัวยานเชิดขึ้นเกือบ 90 องศา ยานพุ่งตัดอากาศอย่างรวดเร็ว ยานศัตรู จึงพุ่งเลยเขาออกไปเล็กน้อย 

แต่แล้วก็รีบเชิดหัวขึ้น เพื่อหวังจะบินตามสังหารเขาต่อ

          ตอนนี้ เจมส์ สลัดยานของเขาหลุดจากการตกเป็นเป้าได้แล้ว เขาบังคับยานให้บินตีลังกาเพื่ออ้อมไปด้านหลัง เมื่อยานตั้งลำตรงได้แล้ว เขาก็พุ่งไปหายานศัตรูทันที 

กว่าที่พวก เวสเตอร์ จะกลับตัวได้ทัน เขาก็ปล่อยกระสุนปืนหลัก เรเซอร์ เอ็ม [ M.Raser] สู่เป้าหมายเบื้องหน้า

       กระสุนพุ่งเข้าเจาะที่ปีกซ้ายของยานอย่างแม่นยำ ปรากฏแสงประกายสว่างวาบ ก่อนที่ยานลำนั้น จะเอียงวูบ และดิ่งลงพื้นอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางกลุ่มควันที่พวยพุ่งออกมา  ยานอีก 2 ลำที่เหลือ มองเห็นอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นัก 

เขาจึงเร่งความเร็วของยาน เพื่อหนีจากการตกเป็นเป้านิ่ง ให้ศัตรูสอยได้ง่ายๆ 

        เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ยานศัตรู กำลังบินวนมาทางด้านหลัง จึงถูกไล่ยิงอีกครั้ง

 เขาดึงหัวเชิดขึ้นสูงทันที เพื่อหลบคมกระสุน แล้วพลิกยานกลับหัว ด่ำดิ่งเข้าหาเป้าหมาย ยานศัตรูลำหนึ่ง บินอยู่ในตำแหน่งตรงหน้าพอดี เขาจึงเร่งความเร็วเข้าใกล้ พร้อมส่งกระสุนในมือออกไป

   กระสุนปืนเรเซอร์เอ็ม [M.raser]  พุ่งเข้าเจาะกลางลำตัวอย่างเหมาะเหม็ง  ส่งผลให้ยานโชคร้ายลำนั้น 

ระเบิดกลางอากาศ  ปลิวร่วงสู่พื้นดินด้านล่าง ตามเพื่อนไป 1 อีกลำ

           เมื่อเห็นท่าไม่ดี ยานอีกลำที่เหลือ จึงรีบบินกลับไปหากลุ่มของตน ซึ่งกำลังรบติดพันอยู่กับกลุ่มของนายพลนอร์ตัน โดยถูกกลุ่มของนายพล ยิงตกไปหลายลำ ส่วนที่เหลือก็เริ่มบินหลบหนี เพื่อรักษาชีวิตรอด

           เจมส์จึงเร่งความเร็วตาม เพื่อหวังจะเผด็จศึกให้ได้  แต่ก็ถูกสะกัดกั้นจากการระดมยิงของปืนใหญ่

 ยิ่งไล่ตามก็ยิ่งโดนยิงหนักมากขึ้นเรื่อยๆ จึงต้องล้มเลิกความคิดที่จะคิดตาม จึงประคองยานหลบหลีกจำนวนห่ากระสุนจากปืนใหญ่  ก่อนเชิดหัวไต่เพดานบินขึ้น ให้พ้นระยะทำการของปืนใหญ่

“ เป็นอย่างไรบ้างเจมส์ ” นายพลเอ่ยถาม

“ หนีรอดไปได้ 1 ลำครับ... กำลังมุ่งหน้าไปทางท่าน ระวังด้วย ”

“ ทราบแล้ว ทางผมกำลังไล่บดขยี้พวกมันอยู่ ”

“ ผมขอลงไปจัดการป้อมปืนก่อนนะครับ นายพล ”

“ ได้ ๆ ...เดี๋ยวผมจะรีบตามไปสมทบ ” นายพล นอร์ตัน กล่าว

        เจมส์ เปิดระบบเรด้าตรวจจับภาคพื้นอีกครั้ง  เรด้าทำการสแกนหาเป้าหมายอัตโนมัติทันที

พบป้อมปืน15 แห่งบนจอเรด้า  เมื่อทำการระบุตำแหน่งที่ชัดเจนแล้ว เป้าหมายทั้งหมดก็ถูกล็อคพิกัด

ถ้ายานรบ บินเข้าสู่ระยะยิง ปืนเรเซอร์ เอ็ม ก็จะถูกปล่อยโดยอัตโนมัติ

      เจมส์ จึงขับยานลงมาที่ความสูง4,000 ฟุต แล้วก็ลดลงมาที่3,000 ฟุต   เขาเริ่มบินด้วยความเร็วสูง พุ่งเข้าหาเป้าหมายที่อยู่ตรงหน้า กระสุน เรเซอร์ เอ็ม ก็ถูกยิงไปที่เป้าหมายต่างๆ ตามที่ถูกกำหนดมาก่อนหน้านี้ เขาคอยบินหลบหลีกกระสุนปืนใหญ่อย่างคล่องแคล่ว ก่อนจะเชิดหัวขึ้นอย่างรวดเร็ว  

ภาพเบื้องล่างคือ เปลวไฟ และเสียงระเบิดจากฐานปืนใหญ่ ที่ถูกยิงเสียหาย 

จนไม่สามารถจะยิงตอบโต้ได้อีกต่อไป ส่งกลุ่มควันลอยฟุ้ง ขึ้นสู่เบื้องบนเป็นทางยาว

  “ พี่ใหญ่ มะกี๊เราถูกยิงที่ปีกซ้ายนะ แต่แค่เฉียดๆ ”

          ดิ๊ก ที่นั่งนิ่งมาตลอด พูดขึ้น ในขณะที่เจมส์ กำลังจะกลับลงไปยิงอีกรอบ ด้วยความที่เขาเป็นหุ่นยนต์ 

เขาจึงสามารถเชื่อมต่อกับระบบควบคุมของยานได้ จึงรู้สถานะว่ายานเสียหายตรงส่วนไหนบ้าง 

แต่ เจมส์ กลับคิดว่า ดิ๊ก คงจะคิดมากไปเอง เพราะทุกอย่างยังปกติ ถ้าถูกยิงจริงๆ ก็น่าจะมีควันขึ้นมาบ้าง

 เขาจึงเดินหน้าลุยต่อ

           เจมส์ บินลงมาสำรวจและค้นหาปืนใหญ่ เขาเริ่มบินค้นหาเป็นบริเวณกว้างมากขึ้น แต่ก็ไม่พบว่าจะเจอป้อมปืนแต่อย่างใด พบเพียงแต่ สิ่งก่อสร้างที่รกร้าง ดูเหมือนจะไร้ซึ่งคนอาศัย

“ เมืองใหญ่ด้านหน้า คงเป็นเมืองหลวงแน่เลย เดี๋ยวจะไปดูกัน ดิ๊ก ”            

           เจมส์ พูดกับ ดิ๊ก แล้วก็บังคับยานมุ่งสู่เมืองที่เห็นอยู่ข้างหน้า เขาลดความเร็วของยานลง

แล้วก็บินในระยะที่ต่ำ จึงทำให้มองเห็นสิ่งก่อสร้างทั้งหมดอย่างชัดเจน

 ดิ๊ก มองดูภาพของเมืองด้านล่างอย่างตื่นเต้นเช่นกัน เขาพยายาม เก็บรวมรวมทุกอย่างเข้าสู่สมองให้ได้มากที่สุด

           เสียงของนายพล นอร์ตัน แจ้งมาว่า พวกเขาจัดการยานของฝ่ายศัตรู จนหลบหนีออกจากดาวไปแล้ว คาดว่า ยานหลักก็น่าจะหลบหนีไปด้วยเช่นกัน เขากำลังมุ่งหน้าไปที่เมืองหลวงของดาว ขอให้ เจมส์ ล่วงหน้าไปที่นั่นได้ทันที

           นายพล ได้แจ้งพิกัดของเมืองหลวงมาที่ยาน ซึ่งก็เป็นเมืองเดียวกับที่เขากำลังมุ่งหน้าไปพอดี เขาจึงแจ้งกลับไปว่า กำลังมุ่งหน้าไปนั่น

           ทันใดนั้นเอง จู่ๆ ยานบินก็เกิดการสั่นขึ้นอย่างแรง แล้วยานทั้งลำก็เอียงวูบลง