ทศพิธราชธรรม บทที่ ๑๕ สมเด็จพระเจ้าปราสาททอง

ทศพิธราชธรรม บทที่ ๑๕ สมเด็จพระเจ้าปราสาททอง

เรื่อง/ภาพ โดย เดชา เวชชพิพัฒน์

        อาชวะคือซื่อตรงต่อหน้าที่

แม้จะมีโอกาสเป็นกษัตริย์

เจ้าพระยากลาโหมกลับบอกปัด

ด้วยถือสัตย์ถือวาจาคำสาบาน

        แต่ด้วยความอ่อนเยาว์เจ้าเหนือหัว

ด้วยหวาดกลัวบ้านเมืองแตกร้าวฉาน

ด้วยกริ่งเกรงคู่อริริรังควาน

จึงรับงานเป็นพระเจ้าปราสาททอง     

        มีปัญหามากมายในกรุงศรี

เรื่องชิงดีแก่งแย่งแบ่งเป็นสอง

ชาวต่างชาติเหิมเกริมเริ่มคะนอง

ถูกลองของค้าขายเอาเปรียบกัน

        แต่ทรงมีวิริยะอุตสาหะ

มีมานะบากบั่นเป็นมหันต์

ลดอำนาจขุนนางลงโดยพลัน

อีกลงทัณฑ์ซามูไรยามาดา

        ปราบเขมรขัดขืนทำแข็งข้อ

สืบสานต่ออัยการพิพากษา

ตรากฎหมายหลายฉบับหลายมาตรา

ศาสนาศิลปะยิ่งเฟื่องฟู

        ปรางค์สร้างไว้ปราสาทนครหลวง

ดั่งเลอสรวงเสกสรรค์สุดเลิศหรู

คือวัดไชยวัฒนาแห่งวิภู

ทรงเชิดชูพุทธบาทเป็นธรรมเนียม