ชีวิตคู่ที่ไม่สามารถลืมได้ลง

ตอนแรกเราไม่รู้ว่า เราจะเอาเรื่องนี้มาเขียนลงไหม แต่เราอยากระบายความรู้สึกของคนที่ เป็น เมีย และแม่ ในเวลาเดียวกัน เริ่มจาก

     เราและสามี แต่งงานอยู่กินกันมา 6 ปี ตอนแรกสามีเราทำงานเป็นช่างที่โรงกลึง ก็ใช้ชีวิตปกติ จนเมื่อปี 58 สามีเราย้ายงาน ได้งานเป็นช่างเป็นเรือขุด ต้องใช้ชีวิตบนเรือ กิน นอนที่เรือ 1-2อาทิตย์จะกลับบ้านครั้งนึง (อยู่ในจังหวัดเดียวกัน ห่างกัน50กว่าโล) จนเมื่อปี 59 เราตั้งท้อง 6 เดือนแรก สามีดูแล โทรถาม มาบ้าน พาไปหาหมอบ่อยมาก เกือบทุกเดือน

จนมาเดือนที่7 ช่วง เดือน พ.ย. เข้า เดือน ธ.ค. สามีโทรบอกเราว่าช่วงนี้ไม่สามารถมาบ้านได้ เพราะงานเยอะ โน้น นี่ นั่น เราก็ไม่ได้สงสัยอะไร  พอช่วงที่จะเกิดจุดพีคที่สุดในชีวิตคู่ คือ ติดต่อไม่ได้บ้าง โทรไปไม่รับบ้าง ตัดสายทิ้งบ้าง เราก็เข้าใจว่าทำงาน ไม่ได้เกิดความสงสัยอะไร จนปีใหม่ เค้าบอกเค้ากลับบ้านไม่ได้นะ เพราะมีงาน ให้เราดูแลตัวเองดีๆนะ

เราก็เชื่อ แต่โทรไปก็ติดต่อไม่ได้เลย หายเงียบ เราก็ไม่ได้ถามอะไร จนเค้ากลลับมาบ้าน หลังปีใหม่ เพราะเราต้องหาหมอ เค้ากลับบ้าน มีอยู่คืนนึง  เค้าหลับก่อน แต่เค้าลืมปิดมือถือ อยู่ดีๆก็มีไลน์เข้ามา ทั้งโทร ทั้งข้อความ เราเห็นว่าหลายรอบแล้ว คิดว่าเพื่อนเค้าโทรมาเพราะมีธุระด่วน

แต่สิ่งที่เราเห็นแทบเป็นลมเลยค่ะ มีไลน์จากผู้หญิงเข้ามา  มีข้อความถามว่าถึงไหนแล้ว อยู่ไหน แม่ไม่สบายเป็นยังไงบ้าง ในข้อความที่พิม์โต้ตอบกัน คือ เมียจ๋า น้อง เรียกกันเพราะมาก และผู้หญิงคนนั้นก็โทรมากอีก เรารับสายและได้คุย เราบอกว่าเราเป็นเมียเค้านะ มีอะไรไหม เค้าเงียบ และบอกว่าพี่เค้ามีเมียแล้วจริงๆด้วย  เราเลยถามว่ารู้จักกันได้ยังไง ผู้หญิงคนนั้นเล่าว่า   สามีเราไปทำงานแถวที่เค้าเป็นพนักงานอยู่(ร้านสะดวกสีเขียว) เวียนมาทุกวัน จนได้คุย

และสามีเราพาไปขับรถเล่น ช่วงปีใหม่ มีอยู่คืนนึง สามีเราอาสาไปส่งบ้าน แต่ขับรถเลยบ้าน แวะเข้าโรงแรม แต่เค้าไม่ยินยอม เธอบอกว่าสามีเราขืนใจ เราเลยถามกลับไปว่า รู้แล้วว่าเค้ามีเมีย และตอนนี้เรากำลังท้อง เค้าจะเลิกยุ่งกับครอบครัวเราไหม ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า ต้องขอคุยกับสามีเราก่อน เราก็คุยกับผู้หญิงคนนั้นทุกวัน ร้องไห้ ขอร้องให้เค้าหยุด

คำตอบที่ได้คือ ให้เราอยู่นื่งๆ ถ้าเค้าจะไปเค้าไปเอง ช่วงนั้นที่เรารู้เรื่องสามีเรา เราร้องไห้ จนเข้า รพ. เพราะครรภ์เป็นเพิษ เกิดจากอาการเครียด จนพี่สาวของสามีเราทนไม่ไหว โทรไปคุยกับผู้หญิงคนนั้นว่าให้เลิกทำร้ายครอบครัวเราซะที สุดท้ายคำตอบที่ได้คือ แล้วแต่สามีเรา จนวันที่เราต้องผ่าคลอดลูกก่อนกำหนด เ

รามีภวะครรภ์เป็นพิษ ถ้าไม่รีบเอาเด็กออกมา ลูกเราอาจเสียชีวิตได้ สามีเราได้ให้คำตอบเราว่าจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น จะไม่ติดต่อ ให้เราทำใจให้สบาย เราก็เชื่อนะ

     จนเราคลอดลูก ผู้หญิงคนนั้นโทรมาหาเรา ถามว่าเป็นยังไงบ้าง ลูกแข็งแรงไหม เราเลยถามว่ารู้ได้ยังไง เค้าเลยบอกว่าสามีเราเล่าให้เค้าฟัง เราอึ้งแต่ไม่พูดอะไร เราเลยถามว่าตกลงเรื่องของทั้งสองคนจะเอายังไง จะอยู่กันไปแบบนี้ใช่ไหม  ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า วันที่สามีบอกเราว่าจะเลิกยุ่งกับเค้า แต่สามีก็ไปบอกผู้หญิงคนนั้นเหมือนกัน ว่าให้อยู่เฉยๆ ไม่ต้องทำอะไร ไม่ต้องไปไหน ทำงานของตัวเองไป จนเวลาผ่านไป ตอนนี้ลูกเรา อายุ 1 ขวบ 8เดือนแล้ว

ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป สามีเราไม่ค่อยกลับบ้าน กลับมาก็พูดจากันไม่เคยดี เราปรึกษาอะไร แค่อ้าปากก็โดนด่า ทะเลาะกันต่อหน้าลูกก็เคย กลับมาเย็น เช้ามืดกลับ บางครั้งโทรไปไม่ติด

จนเมื่อ 2-3 วันนี้ลูกร้องหาพ่อ เราก็โทรไป ไม่ติด ติดต่อไม่ได้ บล็อกเบอร์ บล็อกไลน์ บล็อกเฟส ทุกทาง เราเลยให้หลานของสามีโทรให้ บอกลูกร้องหาจะคุยด้วย เพราะลูกไม่ยอมนอน ไม่กินนม เพราะติดต่อเค้าไม่ได้เกือบ2วัน คำตอบที่ได้คือ เค้าอยู่กับผู้หญิงคนนั้น เราเสียใจที่เค้าเห็นคนอื่นสำคัญกว่าลูก เราอยากเลิก

อยากพาลูกไปจากชีวิตของหญิงชายคู่นี้ แต่เราสงสารลูก กลัวลูกขาดความรักจากพ่อ  เราสับสนค่ะ ถ้าเราอยู่ เราเองที่เป็นทุกข์ ถ้าเราไป เราก็สงสารลูก  เรายอมรับว่าลึกๆเราก็ยังรักเค้า ถึงแม้ว่าเค้าจะทำกับเราแบบนี้ แต่อีกใจเราก็นึกขยะแขยงเค้า เราใจอ่อนทุกครั้งที่เห็นหน้าเค้า

ขอโทษที่พิมพ์ยาวไปนะค่ะ เราแค่อยากระบายสิ่งที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ออกมา ขอบคุณที่อ่านจนจบนะค่ะ