มะเขือเทศ

        มันเป็นเวลาบ่ายสองของวันอาทิตย์ วันอีกหนึ่งวันในฤดูที่เฉอะแฉะ กลิ่นชื้นๆ ของดิน กลิ่นไอน้ำที่แม้มองไม่เห็น อบอวนไปทั่วร่างกายจนร้อน และเหงื่อแตกพลั่กราวกับกำลังอบซาวน่า เม็ดเหงื่อผุดพราวไหลลงมาตามใบหน้าและลำคอ แขนและขาก็เช่นกัน แดดแรงและสว่างจ้า สาดส่องลงมาสู่ดินนุ่มๆ ที่ปกคลุมไปด้วยต้นมะเขือเทศยาวเป็นแถว ฉันมองไส้เดือนตัวขยึกขยือดุ๊กดิ๊ก มันกำลังดิ้นรนต่อสู้กับแสงแดดที่กำลังแผดเผาร่างน้อยๆ จนปวดแสบ พยายามควานหาเนื้อดินส่วนที่เย็นที่สุด ตัวนั้นมุดลงไป อีกตัวก็มุดตาม ฉันเงยหน้ามองมะเขือเทศผลโตที่ห้อยอยู่กับก้านเล็กๆ มีไม้ค้ำพยุงต้นเอาไว้

เหงื่อเม็ดที่หนึ่ง ... ติ๋ง

เหงื่อเม็ดที่สอง ... ติ๋ง

เหงื่อเม็ดที่สาม .... ติ๋ง

        ฉันใช้เวลาทั้งหมด 'สามเม็ดเหงื่อ' เพื่อจ้องผลมะเทศเทศหนึ่งลูกตรงหน้า ฉันพยายามนิ่งคิด ว่าจะทำอย่างไรต่อไปกับมัน ต้นมะเขื่อเทศต้นนี้เตี้ยกว่าต้นอื่นๆ หากต้องการตกแต่งกิ่งก้าน ก็คงต้องใช้เวลานานหน่อย เพราะเวลาส่วนใหญ่อาจจะหมดไปกับการโง้มตัวลงและชันตัวขึ้น ฉันนั่งยองๆ ก้นจวนจะแตะพื้นดินร่วน ขาเริ่มสั่นเนื่องจากนั่งนานขึ้นเรื่อยๆ 
มันตายแล้ว ตายเหมือนต้นอื่นๆ ภาพมะเขือเทศลูกโต สดใหม่ ที่ถูกเทจากตะกร้าไม้ลงสู่ถังที่บรรจุน้ำอยู่ครึ่งค่อน มะเขือเทศหล่นสู่น้ำเย็นๆ เบียดเสียดแหวกว่ายน่ากัดกิน ได้แตกสลายหายไปกับตา ฉันกลืนน้ำลายไปหนึ่งอึก 

        แม่บอกว่ามันเป็นโรค เหตุเพราะเมื่อก่อนที่ตรงนี้เคยปลูกพืชตระกูลเดียวกันกับมะเขือเทศ นั่นคือ พริก เชื้อโรคที่ยังสะสมอยู่ในดิน เลยปรากฏตัวออกมาในรูป โรคโคนเน่าของต้นมะเขือเทศ แต่บ้านเรามีแปลงปลูกผักแค่ส่วนนี้ มะเขือเทศเลยต้องจำใจปลูกกับดินเดิม แม่จึงอาศัยการปรับปรุงดินเป็นหลัก อุปสรรคอีกอย่างคือหน้าฝน ถึงแม้ฤดูนี้ราคาจะดี แต่นั่นก็เพราะมันปลูกยาก น้อยคนนักที่จะปลูกมะเขือเทศแล้วต้นอยู่รอดปลอดภัยได้ในหน้าฝน เพราะต้นอิ่มน้ำจนเกินไป เชื้อราลงเยอะ และแมลงรบกวน นอกจากว่าจะสร้างเป็นโดมใหญ่ครอบพื้นที่ปลูก มุงพลาสติกใส ให้แดดส่องถึงต้นได้เต็มที่ พอฝนเริ่มตกเมื่อไหร่ ก็เข้าไปอยู่ในบ้าน ไม่ต้องกังวลรนใจว่ามะเขือเทศจะชุ่มฝนจนท่วมต้น แต่แม่ไม่สร้างโดม เพราะต้องเสียเงินเยอะ เลยต้องพึ่งดวงเสี่ยงโชคกันเอาเองแบบนี้แหละ

        ฉันใช้มือชันเข่ายันตัวลุกขึ้นด้วยความลำบาก เนื่องจากนั่งนานจนเริ่มมีความรู้สึกชาจี้ดๆ ตรงขาและเท้า 
หนูวิ่งอีกแล้วหรอ เสียงใสโพล่งขึ้น นั่นพี่สาวฉันเอง เธออายุมากกว่าฉันสองปี นั่นเป็นช่วงอายุที่ไม่ห่างกันมากจนยากสนิทกัน ฉันจึงสนิทกับพี่สาวมากๆ หยอกล้อกันแทบทุกครั้งที่หาโอกาสได้

        'หนูวิ่ง' คือคำที่ฉันเมื่อตอนอายุห้าขวบใช้ถามแม่ เหตุเพราะฉันเพิ่งเริ่มสะกดคำได้ และนั่งอ่านบทสวดมนต์นานกว่าคนอื่น จนเท้ามีอาการเหน็บชา มันเหมือนมีอะไรกำลังวิ่งกันแตกกระเจิงอยู่ในนั้น ลักษณะเหมือนหนูที่พากันวิ่งเร็วจี๋หลังจากขโมยเศษอาหารมาได้ แต่หนูในเท้าของฉันวิ่งชนกันจ้าละหวั่นจนราวกับเนื้อจะกระตุกรับแรงกระแทกไม่ไหวและแตกออกมาในที่สุด ทว่าหนูที่อยู่ด้านในก็ไม่เคยวิ่งจนทะลุออกมาข้างนอกสักครั้ง เจ้าหนูพวกนี้จะเริ่มวิ่งก็ต่อเมื่อ ฉันเริ่มนั่งหรือโดนแรงกดทับที่เท้าและขานานๆ 

        ฉันเดินกะโผลกกะเผลกตรงไปหาแม่ที่กำลังไล่เก็บมะเขือเทศผลที่ไม่เป็นโรค และพอจะนำมาใช้ประโยชน์ได้ ส่วนพี่สาวของฉันเมื่อเห็นอาการตลกพิลึกในสายตาของเธอ ก็ออกอาการขบขัน ยิ้มแป้นแล้นเหมือนหาโอกาสแกล้งน้องได้สำเร็จ

"เธอเดินแบบนี้ ตลกชะมัด"
 พี่ว่า พลางเอียงตัวกะเท่เร่เดินโขยกเขยก ล้อเลียนผู้เป็นน้องสาว

"รู้ไหมพี่เดินได้น่าเกลียดกว่าฉันอีก เอาเถอะ คืนนี้ฉันจองช่องการ์ตูนละกัน"
 ฉันเย้ยกลับบ้าง

"เฮ้ย พี่จะดูละคร วันนี้ออกเป็นตอนแรกด้วย"
  เธอไม่ยอม

"แต่การ์ตูนของฉันก็ต้องรอเป็นอาทิตย์กว่าจะฉายตอนใหม่"

        ปัญหาพี่น้องแย่งรีโมทเปลี่ยนช่องรายการโทรทัศน์เห็นทีจะเป็นกันเสียทุกบ้าน ฮานะกับน้องชายบ้านถัดไปจากเราก็ทะเลาะกันบ่อยครั้งเพราะเรื่องแบบนี้ ฉันกับพี่ต่างคนต่างวิ่งไล่กัน ฉันเป็นคนวิ่งหนี ส่วนพี่เป็นคนวิ่งไล่ ฉันวิ่งเร็วกว่า พี่จึงวิ่งไม่ทันสักที ส่วนหนึ่งเนื่องจากปัญหาสุขภาพของเธอ มันรังควานจิตใจและร่างกายอันบอบบางให้หม่อนหมอง เวลาพี่วิ่งเร็วขึ้น บางอย่างในตัวพี่รับไม่ไหว หัวใจเธอจะสั่นและเต้นไม่เป็นจังหวะ มันรัวแรงเหมือนกับจังหวะตีกลองในงานคอนเสิร์ตเพลงร็อค 

        เม็ดฝนใสบริสุทธิ์ ตกลงมาบนใบหน้าที่ชุ่มเหงื่อและร้อนผ่าวของฉัน เพียงเม็ดเล็กๆ ก็ทำให้ความรู้สึกเย็นชื้นแทรกซึมเข้ามาในจิตใจได้อย่างรวดเร็ว พวกเราจึงหยุดวิ่ง และแหงนมองขึ้นไปบนฟ้า ความร้อนอบอ้าวที่สะสมมาตลอดทั้งวันกำลังจะกลั่นตัวลงมาเป็นเม็ดฝน เมฆทะมึนก่อตัวอยู่เหนือพวกเรา และความมืดของวันฝนตกก็เริ่มปกคลุมขึ้นทีละนิด ฉันและพี่สาวรีบวิ่งไปช่วยแม่เด็ดมะเขือเทศลูกที่ยังดีอยู่ลงตะกร้า เม็ดฝนร่วงพรูลงมามากขึ้นและมากขึ้น พอเรากลับเข้าไปในบ้าน เสื้อผ้าก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำเสียแล้ว

        ฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้อง หยิบผ้าขนหนูออกมาสามตัว ให้ตัวเอง แม่ และพี่สาว ฉันรีบมากๆ จนหวิดลื่นล้มหัวฟาด เคราะห์ดีที่ทรงตัวไว้ได้ พี่สาวฉันเริ่มสั่นหนาว วันนี้ฝนตกหนักและลมก็พัดจนเย็บเฉียบไปทั้งร่าง

        แม่ยืนมองต้นมะเขือเทศในแปลงด้วนสายตาสิ้นหวัง มะเขือเทศถึงคราวต้องตายแน่สนิทแล้วจริงๆ ดินที่ร่วนนุ่ม ขณะนี้ชุ่มไปด้วยน้ำฝน วันพรุ่งนี้ เราสามคนคงจะต้องหยิบแซะหยิบจอบไปคนละด้าม เอาไปขุดรากมะเขือเทศ และพรวนดินใหม่

        วันนี้ห่าฝนตกลงมาทักทายเราอยู่นานทีเดียว เสียงน้ำฟ้ากระทบพื้นหลังคาดังเปาะแปะๆ จนได้ยินชัด แม้จะเปิดโทรทัศน์เพื่อกลบเสียงอยู่ก็ตาม

        กรมอุตุนิยมวิยารายงานว่า ร่องความกดอากาศต่ำพาดผ่านประเทศไป ทำให้ในช่วงนี้มีฝนตกชุก มีพายุและลมแรง สภาพอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยแบบนี้ ขอให้ท่านผู้ชมรักษาสุขภา....ภาพนักข่าวพยาการณ์อากาศในโทรทัศน์ถูกตัดฉับและแทนที่ด้วยแถบสีดำเทาเคลื่อนขึ้นลงจนลายตา เนื่องจากความขัดข้องทางสัญญาน ก่อนที่ภาพนักข่าวจะปรากฏขึ้นอีกครั้ง แต่อนิจจาแถบสีดำเทาก็ยังคงกวนหน้าจออยู่

        ฉันไม่ได้ดูการ์ตูนอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ ส่วนพี่สาวก็ไม่ได้ดูละครอย่างที่ตั้งใจเอาไว้เช่นกัน เพราะแม่ขอดูข่าวพยาการณ์อากาศ พวกเราจึงใจอ่อน แต่ก็ดีแล้ว เพราะรายการที่พวกเราต่างอยากดูดันเตรียมฉายในเวลาเดียวกัน เป็นแบบนี้ก็จะลดเรื่องชวนทะเลาะลงไปอีกเรื่อง

        ฉันตักข้าวเข้าปากคำนึง ตามด้วยขนมอีกชิ้นนึง ขนมนี้พ่อส่งมาจากในเมือง อร่อยใช้ได้ เพราะเป็นขนมรสบาร์บีคิวที่ไม่เหมือนขนมรสบาร์บีคิวที่เคยกิน เคี้ยวหนุบหนับปะปนไปกับหมูผัดไข่ ฉันไม่ได้สนใจดูข่าวเสียเท่าไหร่ ได้แต่คิดว่า ถนนที่รถรับส่งใช้เดินทางไปโรงเรียนทุกวัน พรุ่งนี้น้ำจะท่วมไหมนะ ถ้าท่วมฉันก็จะได้ไม่ต้องไปโรงเรียน แต่พออ้างเรื่องนี้ทีไร แม่ก็จะตวาดใส่ทุกที แล้วก็เอ็ดว่า นั่งรถไปไม่ได้เดินไปซะหน่อย

        ฝนตกหนักแบบนี้ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ฉันกังวลใจเหมือนวันก่อนๆ ที่ผ่านมา เพราะบ้านเราน้ำไม่ค่อยรั่วซึมแล้ว วันก่อนคุณตาบัน กับคุณลุงมิเรขึ้นซ่อมหลังคาให้ เพราะตอนเกิดพายุเมื่อสี่วันก่อน นอกจากลมจะพัดเอาเศษหญ้าเศษใบไม้ไปแล้ว ยังพัดเอากระเบื้องหลังคาของเราไปด้วย ตื่นเช้ามาก็พบว่าหลังคาแหว่งไปสามที่ แดดส่องจนแสบตา ฉันออกไปเก็บลูกสนที่ถูกพัดหล่นจากต้น ก็พบว่ากระเบื้องหลังคาปลิวไปตกที่ข้างรั้วบ้าน มันแตกยับเยินจนไม่อาจต่อเข้ากันได้อีก แม้ว่าฉันจะต่อจิ๊กซอว์เก่งที่สุดในชั้นก็ตาม พอตกกลางคืน ฝนก็เทลงมาอีกระลอก น้ำซึมไปทั่วพื้นไม้ขัดมัน พี่สาวและฉันอาจจะสนุกที่ได้เล่นกระดานลื่น แต่แม่และพี่ชายก็ต้องเหนื่อยกับการตามกวาดเช็ด เราหาพวกพาชนะรองน้ำกันอลหม่าน ฉันฉวยแก้วน้ำพลาสติกจากหลังบ้านมาได้ แต่ฝนตกหนักเกินไป จนน้ำล้นปรี่ออกจากแก้วจนหมด ความพยายามฉันจึงล้มเหลว ในขณะที่คนอื่น เป็นถ้วย ชาม กาละมัง หม้อ

        ฉันสัปหงกอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่นที่ใช้กินข้าว มือสองข้างพยายามเท้าคางให้มั่นที่สุด คอยรองรับน้ำหนักของหัวที่กำลังง่วงหงาวหาวนอนเต็มที่ ฝนยังคงตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย

ตึก ตึก ตึก

        ร่างฉันกระตุก และสะดุ้งจากอาการง่วงซึม พี่ชายของฉันกลับมาแล้ว เสื้อผ้าของเขาเปียกชุ่ม ทรงผมที่เมื่อเช้าจัดแต่งอย่างดี บัดนี้ปวกเปียกและแนบติดศีรษะ พี่ถอดรองเท้าที่เต็มไปด้วยน้ำ รองเท้าเปื้อนโคลนและเศษหญ้า จนเผยให้เห็นว่ามันผ่านความสมบุกสมบันมามากแค่ไหน น้ำหยดไหลลงติ๋งๆ จากเสื้อผ้าของเขา สิ่งเดียวที่ดูท่าไม่เปียกเลยนั่นคือซองกระดาษสีน้ำตาลภายในถุงพลาสติกใส

"แม่ล่ะ" เขาถาม

"อยู่ที่ครัว" ฉันตอบ

"กินข้าวกันแล้วหรอ"

"เหลือแต่พี่คนเดียวนั่นแหละ" ฉันว่า

พี่หุนหันวิ่งไปในครัว สอดส่องหาแม่ ก่อนจะร้องว่า
"จดหมายจากย่าแน่ะแม่"