ข้อดีอย่างหนึ่งที่สังคมคนเอเชียอย่างประเทศไทยเรานั้นมี ก็คือความใกล้ชิดกันระหว่างคนในครอบครัว ลูกๆนั้นจะใกล้ชิดกับพ่อแม่เสมอ แม้ว่าหลายคนจะโตแล้วก็ตาม แตกต่างจากสังคมประเทศตะวันตก ที่ลูกๆมักจะแยกครอบครัวหรือออกไปอยู่คนเดียวตั้งแต่วัยรุ่นหรือเข้ามหาวิทยาลัย

อย่างไรก็ตาม ก็ถือเป็นข้อเสียอีกเช่นกัน เพราะในบางครอบครัวนั้น พ่อแม่ก็มักจะหวงลูกมากจนเกินไป จนกลายเป็นว่า ไม่ปล่อยให้ลูกๆนั้นเติบโตและมีชีวิตในแบบของตัวเอง อย่างเช่นเรื่องราวกระทู้เก่านี้ ที่ตั้งโดยเจ้าของกระทู้ในเว็บไซต์พันทิปดอทคอม ตั้งแต่เมื่อวันที่ 6 พฤศจิกายน 2556 โดยมีรายละเอียดดังนี้

 

ทำยังไง ให้พ่อแม่ปล่อยบ้าง แก่แล้ว 27 แล้วนะ

โดยเนื้อหากระทู้นั้นพูดถึงความอึดอัดใจของเจ้าของกระทู้ ที่ทางบ้านค่อนข้างเข้มงวด ขนาดทำงานแล้วยังไม่ให้ไปเที่ยวกับเพื่อน ต้องกลับบ้านตรงเวลา ทำงานก็ต้องทำแถวบ้าน เพราะพ่อแม่เป็นห่วงเจ้าของกระทู้มากๆ แม้ว่าจะโตขนาดไหน แต่ก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี

 

แน่นอนว่า ปัญหานี้เป็นปัญหาที่เจอกันเยอะในสังคมไทย อย่างที่เกริ่นไปตอนแรก เพราะสังคมไทยนั้นเป็นสังคมที่มีความใกล้ชิดกันระหว่างครอบครัวมาก ทำให้หลายครอบครัวนั้นเกิดปัญหาแบบเดียวกันนี้

เราลองมาดูกันดีกว่า ว่าความคิดเห็นของชาวเน็ตนั้นจะเป็นยังไงบ้างต่อกรณีนี้ เริ่มจากความคิดเห็นจากสมาชิกพันทิปกันเลย

 

ความคิดเห็นที่ 1

ความคิดเห็นนี้ให้แง่คิดดี ที่จริงแล้วมนุษย์เราทุกคนก็มีเวลาจำกัด ไม่ได้มีเวลาอยู่บนโลกนี้นานมาก จะเวลาหมดเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แต่การได้เที่ยว ได้เจออะไรใหม่ๆ ได้มีความสุขกับโลกใบนี้ก่อนเวลาจะหมดลงนั้น คงเป็นอะไรที่ดีกว่า จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียดายภายหลัง

 

ความคิดเห็นที่ 5

ในขณะที่ความคิดเห็นที่ 5 นี้กลับมองในอีกแง่ และเข้าใจเป็นอย่างดีว่า สำหรับคนเป็นพ่อแม่นั้น ไม่ว่าจะอายุเท่าไหร่และโตแค่ไหนก็จะยังคงมองลูกของตัวเองเป็นเด็กเสมอ และพ่อแม่นั้นก็แก่กว่าลูกเท่าเดิมเสมอ

 

ความคิดเห็นที่ 6

ความเห็นจากสมาชิกท่านนี้ดีมาก เพราะไม่ได้เป็นการหักดิบมากเกินไปจนทำร้ายความรู้สึกของที่บ้าน ในขณะเดียวกัน ก็เป็นวิธีแก้ปัญหาที่ช่วยให้เจ้าของกระทู้ไม่ต้องทนต่อไปมากนัก ซึ่งวิธีการแก้ปัญหาคือ พยายามเพิ่มและยืดหยุ่นเวลาเข้าไปเรื่อยๆ จนกระทั่งที่บ้านรู้สึกไม่แปลกที่เจ้าของกระทู้จะกลับบ้านไม่เป็นเวลา หรือกลับบ้านดึก เช่น จากปกติกลับถึงบ้าน 6 โมงเย็นตรงเป๊ะ อาจจะค่อยๆเลทเป็น 1 ทุ่ม แล้วก็ขยับเป็น 2 ทุ่ม เริ่มจากอาทิตย์ละ 2-3 วัน แล้วก็เพิ่มปริมาณขึ้นจนที่บ้านโอเคนั่นแหละ

แถมวิธีนี้นั้นเคยใช้ได้ผลมาแล้วด้วยกับเพื่อนของสมาชิกท่านนี้

 

ความคิดเห็นที่ 3

สำหรับสมาชิกท่านนี้จะกลายเป็นอีกแนวไปเลย เพราะที่บ้านของเจ้าของความคิดเห็นนี้นั้นค่อนข้างปล่อยมาก พออายุได้ 15 ทำบัตรประชาชนเรียบร้อย ขึ้นปวช. พ่อก็ซื้อมอเตอร์ไซต์ให้ ปั๊มกุญแจบ้านให้ จะไปไหนก็ได้ จะทำอะไรก็ได้ พาเพื่อนมาบ้านก็ได้ สูบบุหรี่กินเหล้าได้ แต่ต้องไม่เดือดร้อนคนอื่น เรียนอะไรก็ได้ไม่บังคับ เรียกได้ว่าเป็นครอบครัวที่มีแนวคิดสมัยใหม่แบบตะวันตกมาก

 

อย่างไรก็ตาม แนวคิดแบบนี้จะใช้ได้ค่อนข้างดีมากกับลูกที่จัดการและรับผิดชอบตัวเองได้ เพราะถ้าเสียคน ก็จะเสียไปเลย

 

ความคิดเห็นที่ 7

ความคิดเห็นนี้มองประเด็นไว้น่าสนใจมาก เพราะเจ้าของกระทู้นั้นอายุ 27 แต่ยังอยู่กับที่บ้านอยู่ เลยสงสัยว่ายังขอเงินที่บ้านใช้อยู่หรือเปล่า ถ้าใช่ ก็ไม่แปลกที่ทางบ้านจะคิดว่าเจ้าของกระทู้ยังดูแลตัวเองไม่ได้ ดังนั้น วิธีที่จะทำให้พ่อแม่ปล่อยเราให้มีอิสระมากขึ้น คือการแสดงให้พ่อแม่เห็นว่า เราสามารถดูแลตัวเองได้จริงๆ และไม่ใช่โตเพียงแค่อายุ แต่ต้องโตทางวุฒิภาวะด้วย

 

ความคิดเห็นที่ 12

อันนี้สั้นๆ ตรงๆ มีผัวครับ 555+ แต่ก็นั่นแหละ ใช่ว่าการแต่งงานมีครอบครัวใหม่นั้น จะทำให้ดูโตในสายตาพ่อแม่ได้ สุดท้ายพ่อแม่ก็ยังเห็นเราเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำนะแหละ

 

นอกจากนี้ ยังมีความคิดเห็นที่น่าสนใจจากสมาชิกเฟสบุ๊คอีก ลองมาอ่านดูกันดีกว่า ว่าเป็นยังไงบ้าง

 

ความคิดเห็นนี้บอก อายุ 33 แล้ว ต้องกลับบ้านก่อน 2 ทุ่ม แถมเที่ยวไหนก็ต้องขออนุญาต โชคดีที่เจ้าของความคิดเห็นนั้นเข้าใจและชอบแบบนี้ เพราะเข้าใจว่า ยังไงพ่อแม่ก็มองเราเป็นเด็กอยู่เสมอ

 

ในขณะที่เจ้าของความคิดเห็นนี้ กลับมองโลกอย่างความเป็นจริง เพราะเรื่องดังกล่าวนั้นก็มีทั้งข้อดีและข้อเสีย

 

สุดท้าย ความคิดเห็นนี้ มองเหมือนคนส่วนใหญ่มอง ว่าไม่ว่าเราจะโตเท่าไหร่ยังไง แต่สุดท้าย พ่อแม่ก็เห็นเราเป็นเด็กอยู่เสมอนั่นแหละ

เป็นยังไงกันบ้างครับ คิดเห็นยังไงกับประเด็นดังกล่าวบ้าง ต้องยอมรับว่า มีคนที่เจอปัญหานี้เยอะจริงๆในประเทศไทย ซึ่งแน่นอน การแสดงความรักจากพ่อแม่ด้วยความรัก ด้วยความเป็นห่วงนั้น มันไม่ใช่เรื่องผิดอะไร แต่การให้ที่มากเกินไป ก็สามารถทำให้ผู้รับอึดอัดใจได้เหมือนกัน