หุบเขาแสงจันทร์ ตอนที่ 28 (พระจันทร์สีเลือด)

ตะวันยามสายส่องแสงแรงกล้ามากขึ้น

บูงอยังคงเดินไปเดินมาอยู่ในเรือนด้วยใจสุดวิตก  หล่อนตัดสินใจว่าจะรออีกสักนิด  หากยังไม่เห็นป้ากลับมา  จะรีบไปบอกความนี้แก่พ่อใหญ่มาดีนะ

ตะวันสาดแสง  ไปอยู่ตรงกลางฟ้า

หญิงสาวแน่วแน่แล้วว่าจะออกจากเรือนไปบอกความกับพ่อใหญ่   แต่ก้าวเท้ายังไม่ทันพ้นประตู  สีหน้าและความรู้สึกของหล่อนก็คลายความวิตกลงมากกว่าครึ่ง  เมื่อมองผ่านหน้าต่างเห็นร่างของป้าบูแลกำลังมุ่งเดินกลับมายังเรือน  แต่ไกลๆ..

ป้าบูแลก้าวเดินด้วยความรีบเร่งผิดวิสัย  เมื่อมาถึงก็รีบผลักประตูเข้ามา  ทันทีที่เห็นหน้าหลานสาว  หญิงสูงวัยลุกลี้ลุกลนกล่าวคำทันที

“อีบูงอ  กูรู้แล้วว่าใครฆ่าซอแลกับอีบีแตของ...”

หญิงวัยใหญ่กระหืดหระหอบ  เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น  “เราต้องหนีไปจากเกาะนี้  รีบเก็บข้าวของเร็ว”

สีหน้าของบูงอเต็มไปด้วยความสับสน  “อะไรนะ ใครฆ่าพ่อกับพี่สาวของกู”

“พ่อใหญ่มาดีนะ”

หญิงวัยใหญ่เอ่ยคำอย่างไม่ต้องคิด  เพราะไม่มีเวลาต้องคิดอะไรแล้ว  นอกเสียจากต้องรีบหนี  และหนีไปจากเกาะแสงจันทร์โดยเร็ว

คำของป้า ยิ่งทำให้บูงอสับสนทบทวี  เป็นจริงหรือไม่จริงก็ไม่อาจรู้  แล้วยิ่งพ่อใหญ่มาดีนะเป็นที่นับถือ  เป็นถึงหัวหน้าชนเผ่า 

คนดีจะกลายเป็นโจรร้าย.. เป็นได้หรือ

“อะไรทำให้ป้าคิดแบบนั้น”

เมื่อตั้งสติได้  บูงอจึงซักไซ้

ขณะหญิงวัยใหญ่รีบหยิบหีบใส่ของตรงมุมห้อง

“-ึงรีบมาเก็บของเถอะ  กูไปบอกความพ่อผีปอซอแล้ว  พ่อผีจะหาเรือให้เราหนีตอนนี้”

บูแลไม่สนใจคำซักของหลานสาว   นอกจากสั่งการด้วยความร้อนใจ

“บอกกูมาก่อน  ว่ารู้ได้ยังไง”

บูงอรุกเร้าเดินตามถามซ้ำ  ท่าทางและน้ำเสียงขึงขังกว่าเดิม

หญิงวัยใหญ่ชะงักกับคำถามซ้ำ  ท่าทีจริงจังของบูงอ  ทำให้บูแลยอมหยุดเก็บข้าวของหันมาบอกล่าวเล่าความอย่างกระจ่างสิ้น

“เมื่อตอนที่ -ึงออกไปหาซานัมเมื่อเช้า  กูเห็นพ่อใหญ่มาดีนะ แอบเดินตามรอยม-ึงไป”

คำเริ่มต้นของหญิงวัยใหญ่ย้อนความถึงเมื่อยามรุ่งเช้า  ที่บูงอเดินออกจากเรือนไปหาซานัมได้เพียงคล้อยหลัง  และหล่อนเองกำลังจะกลับหันมาสนใจดูลางิซึ่งยังหลับอยู่  เงาเคลื่อนไหวที่เห็นจากร่องไม้ของพื้นใต้ถุนเรือน  ทำให้หล่อนหัวใจระทึก  แต่กระนั้นก็พยายามทำทุกอย่างให้เป็นปรกติ

หญิงวัยใหญ่เล่าต่อว่า  หล่อนแสร้งทำเป็นเดินไปปิดประตู  หากแต่ความจริงหล่อนยังคงแง้มบานประตูไว้เป็นช่องเล็กๆ   และจ้องมองเงาร่างเคลื่อนไหวที่รีบลุกลนออกจากใต้ถุน  มุ่งตรงตามรอยที่บูงอกำลังก้าวเท้าไป   ร่างคล้อยหลังคุ้นๆ  ทำให้บูแลใจหายอย่างนึกไม่ถึง  พ่อใหญ่มาดีนะทำตัวตามรอยพวกหล่อนสองคนป้าหลานมาตั้งแต่เมื่อไรกัน  และเพื่ออะไร

ความหวาดวิตก ไม่อาจไว้ใจใครได้

ทำให้หญิงวัยใหญ่รีบตัดสินใจในวินาทีนั้น

พลันหันไปมองร่างน้อยๆ

ที่กำลังหลับใหลบนผ้าปูรองบนพื้น อย่างห่วงตระหนก

แต่เพื่อความจริงจะได้เปิดเผยโดยเร็ว  และเมื่อยิ่งเร็วเท่าไหร่ชีวิตของพวกหล่อนก็น่าจะปลอดภัยขึ้นเร็วเท่านั้น  เอาเถอะเวลาสักครู่  ปิดประตูเรือนให้มิด  ลางิคงยังไม่ตื่นง่ายๆหรอก  เพราะเด็กน้อยเพิ่งหลับไปได้ไม่นาน

หล่อนลุกลี้ลุกลนออกเดินตามรอยของพ่อใหญ่มาดีนะอย่างเงียบๆ  ระวังหน้าระวังหลังอย่างที่สุด จนเมื่อถึงหน้าเรือนของซานัม..

อ่านต่อในครั้งหน้า

หุบเขาแสงจันทร์ / นฤดม

สำนักพิมพ์บ้านทะเลล้อม 2008

ความเดิม ตอนที่ 2ึ7 https://board.postjung.com/1076533.html