หุบเขาแสงจันทร์ ตอนที่ 27 (พระจันทร์สีเลือด)

..หรือทุกคนที่รู้ถึงการมีอยู่ของหน้าผาเพชรกำลังถูกตามล่าหมายเอาชีวิต  เป็นอีกค่ำคืนที่ทั้งบูงอและบูแลไม่อาจข่มตาให้หลับสนิทลงได้เลย  ยิ่งคลับคล้ายเหมือนมีเงาของคนตามล่า  ยิ่งดึกดื่นค่ำคืนที่ภายในเรือนมีกันอยู่เพียงสามคนป้าหลาน  มองไปทางไหน  มันก็น่าหวาดกลัวไปทั้งสิ้น

บูงอหลับๆตื่นๆจนถึงรุ่งสาง  การหายตัวแม้ยังไม่ครบวันของซานัม  ทำให้หญิงสาวร้อนใจนัก  หากในยามปรกติคงไม่ร้อนรุ่มวุ่นใจเท่านี้ 

หญิงสาวย้อนกลับไปที่เรือนของซานัมอีกครั้งเมื่อยามสาย

แต่ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม  กระท่อมปิดเงียบสนิท 

ไร้คน ไร้เสียง..

จนความหวั่นวิตกมีมากกว่าเมื่อคืนเป็นทบทวี

แม้ความสัมพันธ์บางอย่าง  ระหว่างครอบครัวของหล่อนและครอบครัวของเขา  เหมือนจะไม่ลงรอยต่อกัน   และถึงแม้พ่อและพี่สาวของซานัม  จะไม่เป็นที่ถูกอกต้องใจของชาวบ้านมอแกนหลายคน  แต่บูงอก็เชื่ออยู่ว่าเขารักหล่อนมากเท่าชีวิต  แม้แต่พ่อและพี่สาวของหล่อนเองก็เชื่อแบบนั้น  และเพราะความเชื่อแบบนี้  มันเลยทำให้หล่อนบอกเล่าเรื่องราวของหน้าผาเพชรให้เขาฟัง

ความเชื่อของบูแลที่ว่าทุกคนที่รู้เรื่องหน้าผาเพชรอาจกำลังถูกปองร้าย   ความเชื่อนั้นมันทำให้บูงอเริ่มห่วงซานัมไปต่างๆนานา  แต่ก็ไม่อาจทำอะไรได้มากกว่าการเฝ้ารอ   ครั้นจะออกตามหาก็ไม่รู้ว่าต้องเริ่มต้นอย่างไร  เขาอาจตามพ่อแม่และพี่สาวขึ้นไปเยี่ยมญาติบนฝั่งเมืองหรือ  แต่ก่อนไปทำไมไม่มาหาหล่อนที่เรือนบอกกันก่อนสักคำ  ธุระนั้นสำคัญหรือไร..จึงได้รีบจนไม่มีเวลาแม้จะมาบอกกล่าวกัน

บูงอหันหลังกลับ  ก้าวเดินไปตามทางเพื่อกลับเรือนของตนด้วยใจสับสน  และใจที่สับสนดูจะทวีความสับสนล้นกว่า  เมื่อหล่อนเดินกลับมาจวนใกล้จะถึงเรือน..

เสียงร้องไห้ดังจ้าของลางิ  ทำให้หญิงสาวไม่รีรอ  รีบก้าวเท้าตรงไปที่เรือน  และเมื่อยิ่งกึ่งวิ่งใกล้เข้าไป  เสียงร้องไห้ก็ยิ่งดังทวีขึ้น  เหมือนไม่มีใครดูแล  หญิงสาวนึกตงิดอยู่ในใจ   ป้าของหล่อนทำอะไรอยู่หรือ  ทำไมจึงปล่อยให้ลูกน้อยของตัวร้องไห้ดังจ้าถึงเพียงนี้

บูงอผลักประตูเรือนเข้าไปทันที   

สิ่งที่เห็นตรงหน้ามันทำให้หล่อนสับสนมากขึ้น  ลางินอนร้องไห้ดังลั่นบนผ้าปูที่พื้น  ไร้เงาของป้าบูแล  หญิงสาวรีบรุดไปหาหลานตัวน้อย ปลอบประโลมให้คลายจากความตื่นตระหนก  ใช้สายตาของหล่อนกวาดมองหาป้าบูแลจนทั่วเรือนทุกซอกมุม  วิ่งไปชะเง้อมองตามหน้าต่างทุกบานออกไปภายนอกตัวเรือน  แต่ก็ไร้เงาของคนเป็นป้า

 “ป้าบูแล”

หญิงสาวร้องเรียกเสียงดังซ้ำๆ  และซ้ำๆจนคิดว่าไร้ผลจึงเลิกไป

เกิดอะไรขึ้นอีกแล้วหรือนี่ !  

ป้าบูแลหายไปจากเรือนตั้งแต่เมื่อไร  ชั่วเวลาสั้นๆที่หล่อนไปกลับจากเรือนของซานัม  เวลาเพียงเท่านี้ป้าบูแลหายไปไหน  ซ้ำร้ายยังทิ้งลางิลูกน้อยไว้โดยลำพัง  ให้ตื่นมาเมื่อไม่พบใครจึงร้องไห้จ้าละหวั่น

ฆาตกรรมทุกคนที่รู้เห็นการมีอยู่ของหน้าผาเพชร

ซานัม  บูแล.. ..

หญิงสาวสั่นสะท้านไปทั้งกายเมื่อจิตใจนึกคิดถึงคำแบบนี้  เสียงร้องของลางิเบาบางลงได้พักใหญ่   แต่จิตใจของบูงอกลับทวีความร้อนรุ่ม  ทุกวินาทีที่กำลังผ่านไป  หล่อนจะต้องทำอะไรมากกว่านี้  หล่อนจะต้องรอป้าบูแลอีกนานไหม

บูงอพยายามคิดแง่ดีอยู่ว่า  ป้าของหล่อนอาจออกจากเรือนไปเพียงชั่วครู่ด้วยมีเรื่องให้ทำ  แต่เรื่องที่ให้ทำมันคืออะไร  สำคัญเพียงไหนหรือ  ถึงต้องรีบไปทิ้งลางิไว้อย่างนี้   ความเหมือนที่ไม่ต่าง  การหายไปไม่บอกกล่าวที่เพิ่งเกิดขึ้นกับซานัม  อย่างนั้นหรือ..

อ่านต่อในครั้งหน้า

หุบเขาแสงจันทร์ / นฤดม

สำนักพิมพ์บ้านทะเลล้อม 2008

ความเดิม ตอนที่ 26 https://board.postjung.com/1075434.html