หุบเขาแสงจันทร์ ตอนที่ 7 (ทะเลปริศนา)

ทันทีที่เห็นหน้าชายหนุ่มเจ้าของเสียงก้าวเท้าหนักๆ  ใบหน้าของละมอยิ้มเต็มยิ้ม   รีบลุกเดินไปหาชายหนุ่มวัยละอ่อนนั้นทันที

“กลับมาแต่เมื่อใด มาแล”   

ละมอเอ่ยถามระคนดีใจ

“กูเพิ่งเอาเรือจอดเทียบหาดเมื่อกี้  น้องสาวกูบอกว่า  แม่-ึงป่วยหนัก  อาการดีขึ้นยัง”

มาแลเอ่ยตอบและถามความที่เพิ่งรู้มา ด้วยน้ำคำเป็นห่วง

สองหนุ่มสาวแสดงความเอื้ออาทรใส่ใจกัน  ไม่สนใจความรู้สึกของคนบางคน..

นีลอจ้องมองทีท่าของพี่สาวอย่างนึกชัง

ซายอมองคนทั้งหมดอย่างเข้าใจ  เขาค่อยๆลุกขึ้นก้าวเท้าเดินมาหามาแล  ชายหนุ่มมอแกนวัยละอ่อน  ที่อายุน้อยกว่าเขาอยู่หลายขวบปี  “ -ึงมาก็ดีแล้วมาแล ช่วยไปบอกพวกเราให้ทั่ว   อีกสามวันจะถึงวันทำพิธีบวงสรวงดวงวิญญาณบรรพบุรุษประจำปี   แล้วเมื่อพ้นอีกวันกูอยากเจอพวกเราทั้งหมด”

“ถ้าเรื่องสำคัญมาก  เราเรียกคนทั้งหมดมาพรุ่งนี้เช้าก็ได้”  มาแลให้ความเห็น  เพราะดูๆสีหน้าซายอแล้วเหมือนกำลังกังวลใจบางสิ่ง

“ไม่เป็นไรหรอก  กูอยากให้ผ่านพ้นพิธีศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราไปก่อน”

แม้จะรู้สึกกังวลกับอาการเจ็บไข้ของแม่  และลางแห่งภัยคุกคามของมนุษย์ภายนอก  ที่เหมือนกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ทุกที   และเหมือนจะเด่นชัดขึ้นในบางสิ่ง  แต่ความเคร่งในจารีต  ก็ทำให้ซายอตัดสินใจจัดทำพิธีก่อน  เพราะความเชื่อศรัทธาที่ฝังรากในจิตใจว่าผีบรรพบุรุษจะคุ้มครองพวกเขาให้พ้นภัย

“ว่าแต่-ึงเถอะมาแล   กลับจากหาปลาคราวนี้ได้ปลามามากไหม”

ซายอเปลี่ยนเรื่องพูดคุย  ถามทุกข์สุขชายหนุ่มอ่อนวัยอย่างคนคุ้นเคย

“ได้มามากพอสมควร  ก่อนกลับมานี่  กูแบ่งเอาไปขายที่ฝั่งเมือง  ได้เงินมานิดหน่อย  ซื้อของมาฝากละมอมันด้วย” 

มาแลเล่าความอย่างคนชิดเชื้อ  ก่อนบอกกล่าวชักชวนละมอลงไปเอาของฝากที่ยังเก็บไว้ที่เรือ   “ -ึงไปเอาของกับกูที่เรือก่อนสิละมอ”

ละมอหันไปมองหน้าพี่ชายอย่างเกรงๆ

“ -ึงไปเถอะ  กูดูแลแม่ให้เอง”

ซายอเข้าใจความรู้สึกของน้องสาวคนโต  หล่อนเหนื่อยล่องเรือกับเขามาตั้งแต่เมื่อวันวาน  หากวันนี้จะมีความสุขชื่นใจกับไ-้หนุ่มสัตย์ซื่ออย่างมาแลสักนิด  จะเป็นไร

มาแลกับละมอก้าวเท้าลงจากเรือนไปแล้ว..  

ซายอและพ่อเฒ่าหันมาใส่ใจหญิงชราที่นอนซมผิดไข้ต่อ  ซายอว่าจะหันไปบอกกล่าวเตือนนีลอให้หาน้ำท่ามาอีกหน  เตรียมปลุกให้แม่กินยา  แต่พอแค่จะหันไปมอง  นีลอก็กำลังจะก้าวเท้าพ้นจากประตูกระท่อม

“อ้าวอีนีลอ  -ึจะไปไหน”

นีลอชะงักการก้าวเดิน  หันมองพี่ชายอย่างขวางตา “กูจะไปบ้านอีฮารี”

ชื่อเพื่อนน้องสาวที่ซายอได้ยิน  ทำให้เขาทำตาขวางใส่คืน

“ -ึงมีเรื่องอะไรกับมันอีก”

อ่านต่อในครั้งหน้า

หุบเขาแสงจันทร์ / ตรีวิทย์ นฤดม

สำนักพิมพ์บ้านทะเลล้อม 2008