รู้ไหมว่าหลังจากพี่ตูนวิ่งผ่านไปในแต่ละพื้นที่ เกิดอะไรขึ้น!! ภายในหัวใจของผู้คนที่ได้พบเจอ !!!!

วันนี้แบเองมารอพี่ตูนด้วยใจที่ตื่นเต้น ขนาดที่ว่าอาจจะเป็นที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้. เพราะด้วยสภาพร่างกายแบบนี้ คงไม่มีโอกาสที่จะไปไหนมาไหนได้ไกล กว่าพื้นที่ของตัวเอง แบเองยังเล่าว่าเคยมีความฝันเล็กว่าอยากไปดูคอนเสิร์ตพี่ตูน เล่นเพลงแสงสุดท้าย. เพื่อจะได้อยู่ร่วมเหมือนคนอื่นๆ ที่เคยเห็นคนมากมายดูผ่าน YouTube. แต่เมื่อย้อนดูตัวเอง. ก็สารภาพว่าไกลเกิน

หลังเสร็จจากการละหมาดในเวลาตีห้า แบเองก็ขอให้คุณแม่ช่วยเข็นวีลแชร์ออกมารอพี่ตูนอยู่ที่ถนนฝั่งตรงข้าม

พร้อมกับกำเงินที่ตัวเองเก็บไว้ มารวบรวมกับเพื่อนบ้านเพื่อเตรียมส่งมอบให้กับพี่ตูน...

แล้วทั้งคู่ก็ได้เจอกัน....
สมความปรารถนาและความตั้งใจ

นอกจากภาพถ่ายที่แบเองภาคภูมิใจ
เปิดดู แล้วยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ 
คงเห็นจะเป็นคำพูดสั้นๆที่พี่ตูนพูดออกมาจากใจให้หนุ่มพิการคนนี้.

"สู้ๆๆ นะครับ"
"สู้ๆ นะครับ"
"ผมไปก่อนครับ. สู้ๆนะครับ"
.......,
สิบนาทีผ่านไป พี่ตูนวิ่งผ่านเกือบกิโล
แบเองยังคงก้มหน้าก้มตาดูภาพถ่ายที่แทนความทรงจำ

แม่ของแบเองกำลังจะเข็นแบกลับบ้าน..

จู่ๆ แบก็หันมายิ้มกับผม. 
แล้วพูดขึ้นมาว่า. 
"เจอพี่ตูนวันนี้. ผมจะไม่ท้อแท้กับชีวิตแล้วครับ"

หนึ่งความทรงจำที่งดงาม
ระหว่างทางผ่านที่พี่ตูนก้าวมาพบกัน...

ภาคภูมิ. ประทุมเจริญ.

(ใครรู้จักหรือพอมีทางติดต่อคนนี้บ้าง ฝากแชร์ด้วยครับ)