เมื่อฉันโกหกลูกๆว่า...พ่อของเค้า...ตายแล้ว.....

เมื่อฉันโกหกลูกๆว่า...พ่อของเค้า...ตายแล้ว...

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เราเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว เลี้ยงลูกสามคน คนเดียว อดีตสามีไม่เคยเหลียวแลตั้งแต่เค้ามีเมียใหม่ เราตั้งกระทู้นี้ เพราะอยากแชร์เรื่องราว เรื่องจริงของเรา ที่พยายามหาคำตอบให้ลูก ว่า #พ่อของหนู อยู่ไหน?? เริ่มเลยนะคะ เรากับอดีตสามีอยู่ด้วยกันมา 10 ปี มีลูกด้วยกัน 3 คน แต่ด้วยปัญหาครอบครัว ทำให้เราต้องแยกกันอยู่ ตอนเราท้องลูกคนที่สามได้ไม่ถึงเดือน ตลอดเวลาที่แยกกัน อดีตสามียังคงดูแลส่งเสีย โทรหา ถามไถ่กันทุกวัน เราอยู่ด้วยความหวัง หวังว่าวันนึงเราจะกลับมาพร้อมหน้าอีกครั้ง ซึ่งเค้าเองก็รับปาก และสัญญาว่า จะไม่มีวันทิ้งลูกและเราเป็นอันขาด ขอให้เราอดทน รอวันที่เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่ยังไงความจริงของชีวิต ก็คือความไม่แน่นอน เมื่อวันที่เรากลัวมาถึง วันที่เค้ามีคนใหม่ ความจริงเราก็แอบรู้มาบ้าง แต่ด้วยความเชื่อใจ ก็เลยไม่คิดอะไร เพราะก็เคยคุยเรื่องนี้ แต่เค้าก็บอกไม่มีอะไร รู้แค่ว่าเค้ารักลูก พอแล้ว แต่พอเรื่องเกิด เอาละสิ ลูกคนที่สามก็เพิ่งคลอด ยังหาเงินเองไม่ได้ เงินเก็บก็ไม่มี ความสั่นคลอนในชีวิตเริ่มเกิด เลยคุยกันแบบจริงจังว่าจะเอายังไง เค้าบอกว่าไม่ต้องกลัว เค้ามีความรับผิดชอบมากพอ เค้าจะไม่มีวันทอดทิ้งลูกเด็ดขาด แต่เรื่องระหว่างเรามันไม่มีทางเป็นเหมือนเดิมแล้ว โอเคเราเข้าใจ จบ!! ขออย่างเดียวอย่างทิ้งลูก พอแล้ว หลังจากที่เค้าเอาเมียใหม่เข้าไปอยู่ในบ้าน บ้านที่เราช่วยกันสร้างขึ้นมา ด้วยน้ำพักน้ำแรงของเราสองคน บ้านที่เรายอมเป็นหนี้ เพื่อให้ได้มันมา สุดท้ายจบลงด้วยการเอาเมียใหม่เข้าไปอยู่ (ป.ล.ทุกวันนี้ภาระหนี้สินที่กู้มาสร้างบ้านที่เป็นชื่อเรา เค้าก็โยนมาให้เรา เค้าไม่รับผิดชอบอะไรใดๆเลย แม้แต่รถยนต์ที่เค้าให้เราเอามาใช้ ที่เค้ารับปากว่าจะรับผิดชอบไฟแนนซ์เอง ทุกวันนี้เค้าก็ให้ไฟแนนซ์มาตามรถที่เรา)..... ไม่เป็นไร เราไม่ยึดติด อย่างที่บอกขออย่างเดียว อย่าทิ้งลูก ซึ่งเค้าก็สัญญา แต่สัจจะมักไม่มีในหมู่คนทรยศ เค้าเคยทรยศ หักหลังเราครั้งนึงแล้ว ทำไมเค้าจะทำอีกไม่ได้ เราเลยตัดสินใจทิ้งลูกสามคนไว้กับยาย แล้วออกหางานทำ เพราะต้องมั่นใจว่าถ้าเค้าไม่ส่งเสีย ลูกๆเราจะได้ไม่อด แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ หลังจากมีเมียใหม่ เค้าเปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่ส่งเงิน ไม่โทรหา ไม่ถามถึงลูก โทรไปไม่เคยรับ ลูกไม่สบายก็ไม่สนใจ ไม่รับรู้อะไรใดๆทั้งสิ้น สัญชาตญาณความเป็นพ่อ ได้หมดสิ้นไปจากตัวเค้าโดยสิ้นเชิง  เค้าทำตัวเหมือนคนไม่เคยมีลูก ทำเหมือนกับเด็กสามคนไม่ใช่ลูกเค้า ส่วนเมียใหม่เค้า แย่งพ่อของลูกไปไม่เท่าไหร่ เรื่องจัดหนักให้เรานี่สิ เฮ้อ..เหนื่อยใจมาก มาแอดเพื่อนทางเฟสบุ๊ค แล้วส่งข้อความมาเยาะเย้ย สารพัด บอกให้เรารู้ ว่าเค้ารักกันมาก มากปานจะกลืนกิน ที่แย่ไปกว่านั้น เราไลน์ไปขอเงิน แต่คำตอบที่ได้ คือ ไม่ให้ และยังใช้ให้เราเอาลูกผูกคอตาย ทีแรกก็ไม่อยากคิดนะว่าเป็นผู้ชาย แต่แล้ววันที่ลำบากที่สุดในชีวิตก็มาถึง ลูกสาวคนกลางไม่สบายมาก ต้องผ่าตัด เราเองก็เพิ่งเริ่มทำงาน ต้องใช้เงินก้อน โทรหาเค้า ร้องไห้ บอกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่คำตอบที่ได้ ทำให้เราถึงกับอึ้ง เค้าบอกว่ามันไม่ใช่ปัญหาของเค้า ขึ้นสิคะ ยอมรับค่ะ ด่าเค้าคุยกับเค้าด้วยภาษาพ่อขุนล้วนๆ จนเค้าคงทนไม่ได้ สวนกลับมาว่า ถ้าอยู่แล้วมีปัญหานัก ก็ตายๆไปซะจะได้จบๆ ค่ะ ชัดมาก ชัดเจนมาก ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากปากเค้าเลย ไม่เคยคิดว่าเค้าจะทำกับเด็กที่ไม่รู้เรื่องได้ เราก็คิดแล้วล่ะ จากนี้จะต้องไม่มีการเอ่ยถึงคนๆนี้ในชีวิตของเรากับลูกอีก เอาไงดีล่ะทีนี้ เพราะลูกเริ่มงอแง ร้องไห้หาพ่อ อยากคุยกับพ่อ ร้องหาพ่ออยู่ตลอด เราปวดใจมาก ยอมลดศักดิ์ศรี ยอมโดนด่า ยอมทุกอย่าง ขอแค่ให้เค้าโทรหาลูก โทรคุยกับลูก เพราะลูกยังไม่หายดี คำตอบเหมือนเดิม โดนปฎิเสธ โดนด่า สารพัดสัตว์เลื้อยคลาน ผ่านลมปากเค้าออกมา เรารู้แล้วว่าจากนี้ไปคงไม่มีโอกาสที่จะให้ลูกได้รับรู้หรือติดต่อกับคนเป็นพ่อได้อีก แล้วเราจะทำยังไงดี ปวดหัว ปวดใจ จะบอกกับลูกยังไง ลูกยังเล็กเกินไปที่จะรับรู้ความจริง ความจริงที่โหดร้าย ความจริงที่พ่อไม่เอาเค้าแล้ว ไม่อยากให้ลูกโลกสวย แต่ลูกก็ยังเล็กเกินไปจริงๆ หลังจากปรึกษากับพี่สาวแล้ว จึงตัดสินใจบอกลูก โกหกลูก เพื่อที่จะให้มันจบ!!! (ป.ล.ตอนนั้นโกหกลูกว่าพ่อกำลังเดินทางมาหาลูก)

แม่ : เบลจ๋า เบลรักแม่ไหมลูก (เสียงสั่นตั้งแต่เริ่มต้น)
เบล : รัก เบลรักแม่ที่สุด พ่อมายังแม่ พ่อถึงยัง
แม่ : แม่รักหนูเหมือนกัน ฟังแม่นะ พ่อตายแล้ว พ่อของหนูตายแล้ว (ร้องไห้ไปก่อนลูกแล้ว)
ลูกชายคนโตหันมามองหน้า แล้วทำหน้างง จากนั้นหันไปนอนคลุมผ้า
เบล : ไม่ พ่อไม่ตาย พ่อจะมาหาหนู หนูรออยู่
แม่ : พ่อรถคว่ำ ตอนเดินทางมาหาหนู จากนี้จะไม่มีพ่ออีกแล้ว จะมีแค่แม่ จะมีแค่เรา เราสี่คน แม่รักหนู เข้าใจไหมลูก (จำไม่ได้ว่าร้องไห้หนักแค่ไหน รู้แค่ว่ากอดลูกแต่ลูกไม่ยอมกอดเราเลย)
เบล : ไม่พูดอะไรต่อ เอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้น

เราตัดสินใจ อัดคลิปวีดีโอตอนลูกร้องไห้ไว้ เอาไว้เตือนตัวเอง ว่าเราแม่ลูก เจ็บปวดแค่ไหน อย่าแม้แต่จะคิดญาติดี กับผู้ชายคนนี้อีก เค้าไม่มีค่าให้เราคิดถึง ให้จำวันนี้ วันที่เราแม่ลูกจะร้องไห้เพราะเค้า ครั้งสุดท้าย ช่วงเวลาที่อัดวีดีโอ ลูกชายที่นอนคลุมผ้าอยู่ดิ้นไปมา ซึ่งมารู้ทีหลัง เค้าเองก็คลุมผ้าแล้วแอบร้องไห้เหมือนกัน แต่ลูกชายแค่ไม่อยากให้แม่เห็นน้ำตา เค้าไม่อยากให้แม่เห็นว่าเค้าอ่อนแอ เพราะเค้าสัญญากับแม่ไว้ว่า เค้าจะเข้มแข็ง เค้าจะเป็นลูกชายคนโตทีสามารถดูแลแม่และน้องๆของเค้าได้ (ป.ล.น้องเป็นเด็กออทิสติกนะคะ เค้าจะจำคำพูดแทบทุกคำที่สัญญาไว้กับแม่ได้ และมักจะทวนคำพูดให้เราฟังเสมอ ที่สำคัญเค้ารู้ว่าเราโกหก แล้วเค้าบอกที่เค้าร้องไห้ เพราะเค้าสงสารน้อง T T)
วันนั้นแทบไม่ได้นอนเลยค่ะ ไม่ได้นอนเลยเอาแต่กอดลูกสาว แล้วที่สำคัญวันรุ่งขึ้นต้องเดินทางจากลูกไปทำงานตั้งแต่ตีสี่ เลยอยากใช้ช่วงเวลาที่มีกอดเค้าให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้

วันรุ่งขึ้นเราเดินทางไปทำงานตั้งแต่ตีสี่ โทรกลับมาบ้านประมาณเที่ยง แม่บอกว่าน้องงอแง แล้วก็ซึมๆ เราบอกขอโทษแม่ ที่โยนภาระทั้งหมดให้แม่ แม่บอกไม่เป็นไร มันมาถึงขั้นนี้ แม่บอกให้เราอดทน บอกเราให้ระลึกเสมอว่าตอนนี้เราเป็นเสาหลักของบ้าน เราต้องเข้มแข็ง และอดทน ที่สำคัญ แม่บอกว่า แม่รักเราเหมือนกับที่เรารักลูกนั่นแหล่ะ ไม่ต่างกัน บอกให้เราตั้งใจทำงาน ไม่ต้องห่วงลูก แม่จะดูแลให้ดีที่สุดเท่าที่แม่จะทำได้ (นี่คือคำพูดของคนที่มักนึกถึงเราคนแรกยามที่เรามีปัญหา แต่มักเป็นคนสุดท้ายที่เรานึกถึง)
ผ่านไป สองอาทิตย์ แม่บอกน้องดีขึ้นแล้ว ไม่เคยถามถึงพ่ออีกเลย น้องกินได้ นอนหลับ เล่นตามปกติ แต่แม่บอกว่าแม่รู้สึกได้ ว่าน้องไม่ร่าเริงเหมือนเดิม แม่อยากให้เราโทรไปหาครูที่โรงเรียนแล้วคุยกับครู เพราะครูบอกว่าน้องเปลี่ยนไป เราเลยโทรไป ก็เป็นอย่างที่คิด น้องไม่ร่าเริงเหมือนเดิม จากเป็นเด็กช่างพูด กลายเป็นเด็กไม่พูด ซึม ถึงเวลากินก็กิน ถึงเวลานอนก็นอน ไม่มีปากมีเสียง..... เราปวดใจ แต่ก็ไม่ได้บอกอะไรกับครูไป ความรู้สึกผิดถาโถมเข้ามา เราเหมือนคนเห็นแก่ตัว เราไม่รู้ว่าใครจะคิดยังไง แต่เราไม่มีทางเลือก เราอยากให้จบ แล้วเราไม่รู้จริงๆว่าเราควรทำยังไง จากวันเป็นอาทิตย์ จากอาทิตย์เป็นเดือน ตอนนี้ผ่านมาเกือบครึ่งปีแล้ว รอยแผลที่เราสร้างไว้กับลูกมันคงเริ่มตกสะเก็ดแล้ว มันอาจมีรอยแผลเป็นอยู่บ้าง แต่เราเชื่อว่าในความเป็นแม่ของเราที่พยายามเติมเต็ม ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน ความรักที่ตาและยาย และป้ามีให้ มันไม่ทำให้เค้าด้อยไปกว่าใครเลย อย่างน้อยเค้าก็บอกกับคนอื่นได้ ว่าเค้ามีแม่ที่รักเค้าที่สุดในโลก เค้ามีตา มียายที่คอยดูแลเค้า เค้ามีป้าที่น่ารัก เราเชื่อว่าสิ่งที่เค้ามีมันเพียงพอแล้ว สำหรับความเจ็บปวดที่เราหยิบยื่นให้เค้า เราก็เชื่อว่ามันจะเป็นเกราะที่สร้างความเข้มแข็งให้เค้าได้ เค้าสามารถผ่านมันมาได้ตอนเค้าอายุ 3 ขวบกว่าๆ มันแสดงได้ว่า เค้ามีความเข้มแข็งและอดทนมากพอ จากภาพที่เราถ่ายไว้ เราเก็บทุกรายละเอียดของลูกไว้เสมอ แอบสังเกตุเค้าอยู่ห่างๆ วันนี้รอยยิ้มของเค้าสดใสมาก เค้าพร้อมแล้วที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า พร้อมกับความจริง ความจริงที่เค้าขาดพ่อ ที่ไม่ได้ขาดทุกอย่างในชีวิต เพราะเค้ายังมีแม่ แม่ที่พร้อมทำเพื่อเค้า แม่ที่รักเค้า พร้อมจะให้เค้าทั้งที่ชีวิตที่มี
ทุกวันนี้ ไม่เคยมีวันไหน ไม่บอกรักเค้า ถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ใจเราผูกติดไว้ด้วยกัน สี่คนแม่ลูก ตอนนี้เราทำงานอยู่กรุงเทพ พยายามไปหาเค้า ไปเช้าเย็นกลับก็ต้องไป ไม่เคยรู้สึกเหนื่อย เพราะมีเด็กสามคนเป็นกำลังใจ ไม่เคยท้อ เพราะเรารู้ว่าเราอยู่เพื่อใคร แล้วเราเป็นความหวังของใคร จากนี้ไปเราจะล้มไม่ได้ แล้วเราจะไม่มีวันล้ม เราอาจจะก้าวไปข้างหน้าได้ช้า แต่ก้าวทุกก้าวมันมั่นคง แล้วเราคิดดีแล้ว ว่าเราจะเลือกเดินทางนี้ ทางที่มีลูกทั้งสามคนรอเราอยู่ ที่จุดหมาย จุดหมายที่เราต้องไปให้ถึง ลูกรัก เข้มแข็งและอดทนรอแม่นะ แม่จะต้องไปชื่นชมรางวัลชีวิตของแม่ให้ได้ #ออสการ์ #โนเบล #ซีไรต์  
ลูกรักของแม่....

สุดท้ายนี้ สิ่งที่ทำลงไป อาจจะเห็นแก่ตัว แต่ทุกวันนี้ ได้เห็นรอยยิ้มของลูกแล้ว ใครจะว่ายังไงก็ไม่สนใจ คนเรามักมีเหตุผลในการกระทำต่างกันไป อยู่ที่ว่าทำไปเพื่ออะไร ในส่วนของเรา เราทำเพื่อให้ลูกหยุดรอ การรอคนที่ไม่มีวันกลับมา รออย่างไม่มีความหวัง มันก็เป็นแค่ฝัน....จากนี้เค้ารับรู้ว่าเค้าไม่มีพ่ออีกแล้ว เค้าเคยร้องไห้ เคยเจ็บไปแล้ว จากนี้ไป เค้าจะไม่เจ็บไม่เสียน้ำตากับเรื่องนี้อีก....เค้าพร้อมที่จะเดินไปข้างหน้า พร้อมกับคนที่รักเค้า.....พอแล้ว