ข้อคิดสะกิดใจ 5 ข้อ

เรื่องที่1 
เลขาสาวเข้ามาพบเจ้านายด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
“เจ้านายคะ หนูท้องคะ!”
เจ้านายก้มหน้ามองเอกสารที่กำลังจะเซ็น จากนั้นก็เอ่ยอย่างยิ้มๆว่า
“ผมทำหมันมาตั้งนานแล้ว”
เลขาเมื่อได้ฟังก็ตาค้าง จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นหัวเราะ
“หนูล้อเจ้านายเล่นเฉยๆคะ 555”
เจ้านายเงยหน้าขึ้นมองเธอ แล้วยกน้ำชาขึ้นดื่ม
“ผมก็ล้อคุณเล่นเหมือนกัน!....”
@ เมื่อยามพบเจอกับเหตุการณ์ใด อย่าเพิ่งตื่นตูม ให้ฝ่ายตรงข้ามเปิดปากพูดก่อน เราได้เปรียบ

เรื่องที่2
ตอนที่เขาขอเธอแต่งงาน เขาพูดว่า “ขอให้คุณมั่นใจในตัวผม”
วันที่เธอให้กำเนิดลูกสาวคนแรก เขาพูดว่า “ลำบากคุณแล้ว”
วันที่ลูกสาวแต่งงาน เขากอดภรรยาและบอกว่า “คุณยังมีผมอยู่เคียงข้าง”
วันที่เขารู้ข่าวว่าเธอป่วยหนัก เขาเฝ้าพูดย้ำกับเธอครั้งแล้วครั้งเล่า “ผมอยู่ที่นี่ ไม่ต้องกลัว”
ตอนที่เธอกำลังจะสิ้นใจ เขาจูบที่หน้าผากของเธอแล้วพูดว่า “คุณรอผมนะ”
ทั้งชีวิต เขาไม่เคยเอ่ยคำว่า “ผมรักคุณ” แต่ความรักไม่เคยห่างหายแม้ชั่วขณะ
@ ในโลกนี้ มีคนมากมายที่แสดงออกไม่เป็น แต่ความรักที่เขามีไม่เคยจางหายไปไหน

เรื่องที่3
3ปีมาแล้ว ที่ช่วงวันวาเลนไทน์ เขาได้รับข้อความจากคนที่เขาไม่รู้จัก
ในข้อความที่เขียนว่า
“มีความสุขในวันวาเลนไทน์”
เขาไม่เคยตอบกลับไป
ในช่วงวาเลนไทน์ปีที่4 ไม่มีวี่แววว่าจะมีข้อความส่งมาถึงเขาเหมือนเดิม
เขารู้สึกกระวนกระวายใจ จึงตัดสินใจส่งข้อความตามเบอร์นั้นไป
“มีความสุขในวันวาเลนไทน์”
ครู่ต่อมา เขาก็ได้รับข้อความตอบกลับ
“ขอบคุณครับ คุณเป็นใคร?”
@ ความรักและความห่วงหา ไม่อาจรอคอยคุณอยู่ที่เดิมตลอดไป หากคุณไม่ระวัง มันก็จะหลุดลอยไปตามกาลและเวลา

เรื่องที่4
“แม่คะ แม่ดูนี่สิคะ!”
เด็กน้อยวิ่งเอากระดาษที่เต็มไปด้วยตัวอักษร
“หนูได้ยินพี่ชายข้างบ้านถามพี่สาวคนสวยว่า จะทำอย่างไรให้พี่สาวรัก”
“พี่สาวตอบว่า ให้พี่ชายเขียนชื่อของพี่สาววันละพันครั้งคะแม่”
“เด็กโง่เอ้ย!” เธอขยี้ผมของลูกสาวแล้วก็กอดด้วยความรัก
“แล้วลูกรู้ได้ยังไงว่าชื่อของคุณพ่อเขียนว่ายังไง?”
“นี่คะ” เด็กหญิงดึงลิ้นชักของโต๊ะออกมา
“คราวที่แล้วคุณพ่อเขียนชื่อไว้ตรงนี้คะ”เด็กสาวตอบ
เธอมองตามกระดาษที่ลูกชี้ มันคือใบหย่า.....
@ โลกของผู้ใหญ่ เด็กน้อยไม่อาจเข้าใจ

เรื่องที่5
เธอออกจากบ้านไปทำงานในเมือง ทิ้งลูกชายไว้ให้ตาเลี้ยง
ลูกชายเป็นเด็กซน มักจะทะเลาะและตีเด็กสาวข้างบ้าน
ช่วงตรุษจีนของปีหนึ่ง เธอกลับมาเยี่ยมบ้าน 
เธอเรียกลูกชายมาอบรม 
“หนูเป็นเด็กผู้ชาย อย่ารังแกเด็กผู้หญิงนะ วันนี้แม่จะพาหนูไปขอโทษเพื่อนๆนะ”
เด็กชายร้องไห้ด้วยความอดสูใจ
“พวกเธอด่าหนูว่าเป็นเด็กโกหก ฮื่อๆ...”
เธอพาลูกไปขอโทษลูกของคนข้างบ้าน
เด็กชายเมื่อพบหน้าเด็กหญิงข้างบ้าน ก็กอดแขนแม่ไว้แน่น แล้วก็พูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ภูมิใจสุดๆ
“นี่ พวกเธอดูสิ ฉันไม่ได้โกหกพวกเธอนะ ฉันก็มีแม่เหมือนพวกเธอเหมือนกัน!!”
@ มีบางครั้ง ผู้ใหญ่ก็ไม่สามารถเข้าใจโลกของเด็กเหมือนกัน