"บ้านนา".......ที่ข้ารัก

อยากแบ่งปันภาพบ้านนาสวยๆแด่ทุกคนคะ



หอมต้นข้าวเมื่อคราวเดินชมทุ่ง
กลิ่นคละคลุ้งฟุ้งกลิ่นกล้าพาใจหมาย                 
สูดเต็มปอดหอมเจ้าอยู่มิรู้คลาย
หอมกลิ่นใดไหนจะเท่าต้นข้าวงาม 








เขียวขจีแลไกลสุดโพ้นฟ้า
ช่างงามตาทุกคราที่มาเห็น
เฝ้ามองดูทุ่งนาอยู่ทุกเช้าเย็น
จะขอเป้นลูกชาวนาทุกคราไป 








มิลืมดอกต้นกล้า เมื่อคราก่อน
ครั้งล่ะอ่อน เคยถอนรับจ้างเค้า
มัดล่ะบาทสองบาทเร่งถอนเอา
รับจ้างเค้าหาเงินเข้าเล่าเรียน
 เพราะพ่อแม่ ลำบากยากหนักหนา
 จึงต้องมา หาเงินไปอ่านเขียน
 ด้วยลำบากฉันจึงต้องพากเพียร
 เพราะอยากเรียนเขียนอ่าน จำต้องทน 






สู้ลมฝน ทนแดดกล้า ผิวหน้าไหม้
หาใช่ใคร ชาวนาที่ว่าต่ำ
ปลูกต้นข้าวให้เรากิน จนกร้านดำ
ทุกเย็นย่ำ ทำนา อ่อนล้าแรง
อย่าดูถูกชาวนา ว่าต่ำต้อย
ให้แรงใจถดถอยไปกว่านี้
ใครกันเล่าปลูกข้าวเลี้ยงชีวี
ชาวนามีบุญคุณ อย่าลงหลืม 








บ้านนานี้ มีดีท่านรู้ไหม
ทุกคนต่างมีน้ำใจไมตรีหนา
ความจริงใจสัมผัสได้ทางสายตา
อิ่มอุรา เมื่อได้มาพร้อมหน้ากัน
 เรามีบ้านหลังน้อยดูด้อยค่า
 รู้ไหมว่า มันอบอุ่นมากแค่ไหน
 ทุกคนอยู่พร้อมหน้าอิ่มเอมใจ
 ทานข้าวไปคุยกันไปอย่างสำราญ
ญาติพี่น้องล้อมวงกันทานข้าว
อีกเพื่อนบ้านก็เอาข้าวมาเสริม
กับข้านนั้นอาจดูเป็นของเดิมๆ
แต่ทุกอย่างถูกเติมด้วยน้ำใจ 






ยายตื่นเช้ามาเฝ้าคอยใสบาตร
มิเคยขาดเรื่องทำบุญทำทานหนา
คนบ้านนอกนั่นคือภาพที่ชินตา
ทุกคนต่างตื่นเช้ามาเพื่อทำบุญ
 กระติ๊บข้าวใบเล็กสะพายบ่า
 อีกกายาอาหารหวานคาวพร้อม
 จกข้าวเหนียวในมือที่อดออม
 ใส่บาตรพระอย่างนอบน้อมและถ่อมตน 





เรื่องข้าวปลาอาหารฉันขอบอก
ไม่อดดอก หากมาบ้านนาฉัน
จะกุ้งหอยปูปลามีครบครัน
ให้เลือกสรรค์ ของกินในถิ่นเรา
 จะหน้าหนาวหน้าฝนหรือหน้าแล้ง
ทุกหนแห่ง ล้วนมีของกินหนา
จะในดินในน้ำในธารา
กุ้ง ปุ ปลา มีมาให้ได้กิน