โดจินชิ ขายฝันด้วยผลงาน

“ว้าย อ่านโดจินด้วย”
“เธอซื้อโดจินเหรอ ไม่อายที่บ้านเหรอ”
.
เสียงสะท้อนของใครหลายคนเวลาที่เห็นเพื่อนหรือคนรู้จักสั่งซื้อโดจินมาอ่าน พวกเขามักจะทำหน้าแดงและเหมือนไม่เข้าใจคนซื้อนัก เวลาพูดถึงโดจินมักจะส่ายหน้าแทบทั้งนั้น
.
หนึ่งในสิ่งเข้าใจผิดสำหรับคนไทยนั้นก็คือ เวลาพูดถึง โดจินชิ เราจะนึกถึง การ์ตูนสาย 18+ เสมอทั้งที่เอาจริงแล้ว โดจินไม่ใช่หนังสือ 18+ แต่อย่างใด เพียงแต่ว่า คำว่า โดจินชินั้นหมายถึง หนังสือทำมือนั่นเอง
.
แน่ล่ะว่า โดจินชิ นั้น สร้างมาจากคำว่า 同人 ซึ่งแปลว่า "กลุ่มคนที่มีความสนใจแบบเดียวกัน" และ 誌 ซึ่งแปลว่า "นิตยสาร" หรือ "การเผยแพร่" ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นการ์ตูน 18 + เท่านั้น แต่สามารถเรียกการ์ตูนที่เขียนขึ้นกันโดยไม่ผ่านสำนักพิมพ์ก็ได้ หรือ ทำมือเองก็ได้เช่นกัน
.
โดยกลุ่มคนที่ทำหนังสือนี้จะถูกเรียกว่า เซอร์เคิ่ล หรือ กลุ่มผู้สร้างโดจินนั่นเอง
.
แน่นอนว่า โดจินชิ กลายเป็นความเข้าใจผิดของคนไทยเพราะ คิดว่าเป็นคำเรียกหนังสือแนว 18+ ทั้งที่เอาจริงแล้ว หนังสือแนวนี้นั้นเป็นเพียงเช็คชั่นย่อยของการทำหนังสือเท่านั้นเอง
.
เนื้อหาของโดจินชินั้นมักจะหยิบยกเอาตัวละครที่ชอบของการ์ตูน เกม อนิเมะ หรือ นิยายอย่างไลท์โนเวล มาเขียน ซึ่งบ่อยครั้งต้องบอกว่าเป็นความชอบส่วนตัวของคนเขียนเอง การมีแนว 18+ ก็เกิดจากความรู้สึกหลายอย่าง ๆ เช่น ชอบ รัก หรืออยากเห็นฉากนี้แต่ไม่มี หรือสร้างโลกส่วนตัวของเรื่องราวขึ้นมาเอง
.
แน่ล่ะว่า การเขียนโดจินชิเป็นเรื่องที่ผิดลิขสิทธิ์ของทางญี่ปุ่น แต่ทางต้นสังกัดของสื่อต้นฉบับนั้นจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเพราะ มองว่า โดจินชินั้นมีส่วนเหมือนประชาสัมพันธ์ให้กับเกมหรืออนิเมะนั้น ๆ ให้ดังขึ้นไปอีก ซึ่งยิ่งมีโดจินชิเกี่ยวกับเรื่องนั้น ๆ มาก็ยิ่งบอกว่าเรื่องนั้นดังมากขึ้น
.
แถมบางครั้งนักเขียนการ์ตูน หรือ นักเขียนภาพหลายคนก็ขึ้นมาจากการทำหนังสือขายเองในงานโดจินชินี่แหละ ซึ่งหลายคนกลายเป็นคนเขียนบทเกมชื่อดัง หรือ คนเขียนนิยายดังไปแล้วก็มี
.
แต่หลายคนก็ยังคงมาทำงานด้านโดจินชิอยู่เหมือนเดิม
.
แน่นอนว่า งานโดจินชิอาจจะเป็นงานอดิเรกของนักเขียนหลายคนแต่มันก็สร้างงานให้กับบรรดาคนเขียนได้พอสมควร เพราะ หนังสือพวกนี้มีลักษณะคือ ความพิเศษที่อาจจะออกขายเพียงครั้งเดียวในงานนั้น ๆ และมีจำนวนไม่มากและเป็นที่ต้องการของตลาดอย่างยิ่ง ยิ่งมีนักวาดชื่อดังวาดแล้วล่ะก็ยิ่งส่งเสริมให้โดจินนั้นขายดีไปอีก
.
หนังสือโดจินชิมีราคาแพงพอสมควร เริ่มต้นจากราคา 500 เยน ไปจนถึงหลายพันเยน ตามแต่จำนวนหน้าและคุณภาพของการผลิต แถมเดี๋ยวนี้การพิมพ์หนังสือแบบออฟเซ็ตกำลังมาแรงด้วยทำให้สามารถพิมพ์ในจำนวนไม่มากได้ และคุณภาพออกมาดีเสียด้วย
.
มีคนเคยถามถึงบรรดาผู้ทำโดจินถึงรายได้ว่า พวกเขาทำเงินเท่าไหร่ในงานนี้ หลายคนบอกว่า บวกลบหักต้นทุนหากขายหมดได้จะได้เงินไป 100000 เยนเลยทีเดียว หรือถ้าเป็นกลุ่มเซอร์เคิ่ลใหญ่ ๆ ที่มีชื่อเสียง รายได้อาจจะเข้าหักล้านเยนกันด้วยซ้ำ
.
เช่นเดียวกับผู้ซื้อโดจินที่บอกว่า บางครั้งหมดเงินไปถึง 100000 เยนยังมีเหมือนกัน
.
แน่นอนว่า ไม่ใช่แค่ญี่ปุ่น ในประเทศทางเอเชียตั้งแต่ ไตหวัน จีน หรือกระทั่งไทยก็เริ่มมีการจับกลุ่มทำโดจินชิ หรือ หนังสือทำมือออกขายกันบ้างแล้ว โดยไนไทยนั้นพึ่งจะเริ่มเรียกว่า ตั้งไข่ แต่ก็มองเห็นว่า กลุ่มโดจินนั้น ๆ กำลังค่อย ๆ พัฒนาไปที่ล่ะน้อย
.
แน่ล่ะว่า โดจินชิไม่ใช่เรื่องลามกแต่เป็นสิ่งยืนยันถึงการเขียนความฝันลงในกระดาษและสร้างมันเป็นเงินไปสู่อาชีพในอนาคตได้นั่นเอง