พี่เป็นแม่ที่โหดร้ายให้ลูกตัวเองกับคนอื่น แต่ไม่ใช่แม่ที่โหดเหี้ยมฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอค่ะ

สวัสดีค่ะ เราอยากแชร์ประสบการณ์นี้เพื่อให้วัยรุ่ยสมัยนี้ที่ใจแตก หรือกำลังคิดจะมีลูกเข้ามาอ่าน

เราจบ ม.2 ค่ะเนื่องจาก เราเกเรติดเพื่อนค่ะ เรามีแฟนค่ะแฟนคนแรกของเราหล่อเรียนที่ดีๆอายุมากกว่า 2-3 ปี เรากับเขาคบกันมาพักหนึ่งเราท้องคนค่ะตอนอายุประมาณ 17-18 เราก็คบกันมาพักใหญ่ๆ คบกันแบบลับๆเพราะฝ่ายชายไม่อยากให้ที่บ้านรับรู้เรื่องท้องค่ะเพราะเขาก็เรียนยังไม่จบ แต่โป๊ะแตกที่บ้านเขารู้ที่บ้านเขาสั่งให้เขาเลิกกับเรา และไม่รับเด็กในท้องไม่รับผิดชอบใดๆทั้งสิ้น เราแบกหน้ากลับมาหาแม่ เรามาอยู่กับแม่ประมาณ 4 เดือนหลังหลอด ตอนแรกแม่เชียร์ให้เอาเรื่องเขา แต่ตอนนั้นความรักบังตา ไม่เอาเรื่องกะจะทำงานเลี้ยงลูก หลังจากที่น้อง 4 เดือนแม่มาคุยว่าพ่อเลี้ยงของเราอยากรับเลี้ยงลูกเราซึ่งพ่อเลี้ยงอยากมีลูกแต่มีไม่ได้ ตอนแรกเราก็ไม่โอเค แต่แม่อยากให้เราไปทำงานส่งตัวเองเรียนมีชีวิตที่ดีกว่านี้เอาลูกให้แม่กับพ่อเลี้ยงไปเลี้ยงสบายใจกว่านะ เราตัดสินใจโอนให้เรียบร้อย

เรากลับมาทำงานที่กรุงเทพประมาณ 2 ปี เราได้คบกับผู้ชายคนใหม่ นามสมมุติ พีละกันค่ะ เราคบกันพีอายุเท่ากัน คบกันไป 1 ปีเราท้องอีกแต่คราวนี้เราไม่ได้เลิกกับพีค่ะแต่เรามีปัญหาที่ทำงานระหว่างท้องเลยทำให้เราไม่สามารถทำงานหาเงินเองได้เลยอยู่บ้านเฉยๆ เขาก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะแต่เขาเป็นคนติดเกม ติดอย่างหนักค่ะเล่น 3 วันไม่หลับไม่นอนก็เห็นมันทำมาแล้ว

อธิบายอีกหน่อย บ้านคนชื่อพีมีฐานะมากค่ะ พีเลยไม่ได้ทำงานเพราะที่บ้านส่งเงินให้ใช้เฉยๆ พอเราคลอดน้อง (ด้วยการผ่า) น้องออกมาแข็งแรงมากค่ะหนัก 4 โลเป๊ะ เลี้ยงง่ายแต่ตอนนั้นปัจจัยไม่พอในการเลี้ยงเด็กคนหนึ่งจริงๆ พีเลยพาเรากับลูกไปอยู่ที่บ้านพ่อแม่พีปัญหามันเริ่มจากตรงนี้ค่ะ พอลูก 3 เดือนเราออกไปทำงานให้พีเลี้ยงลูก แม่บ้านบอกเราว่าลูกร้องจนหน้าเขียวพีก็ไม่สนใจนั่งเล่นเกม บางทีโมโหเกมหยิกลูกจนเขียวไปหมด เราเลิกงานต้องมานั่งกอดลูกแล้วร้องไห้ทุกวัน จนลูก 5 เดือนเริ่มคลานได้ วันหนึ่งลูกคลานไปทั่วห้อง พีนั่งเล่นเกมลูกคลานไปข้างนอกจนมาอยู่หน้าบ้าน โชคดีมากที่คนข้างบ้านเห็นลูกเราคลานเล่นอยู่แถวสวน เชื่อไหมค่ะพีนั่งเล่นเกมแบบไม่รู้เลยว่าลูกคลานออกมาข้างนอกตั้งแต่เมื่อไหร่ วันนั้นเราทะเลาะกับพีแรงมาก เราโดนพีทำร้ายร่างกายวันนั้นเป็นครั้งแรกค่ะ แต่เราก็ทนเพราะอยากให้ลูกมีพ่อค่ะ

แต่ฟ้าหลังฝนไม่มีจริงค่ะ พอลูก 6 เดือน ด้วยความชะล่าใจลืมกินยาคุม+กับมีอะไรกับพี ย้ำว่าแค่สองครั้ง ท้องค่ะ ถามว่าเครียดไหมเครียดมากค่ะ เราต้องออกจากงานอีกครั้ง เราต้องทนอยู่บ้านพี อยู่ท่ามกลางเสียงบอกให้เราทำแท้ง เราปฎิเสธหลังชนฝาว่าไม่ทำ ทั้งพ่อแม่ญาติพี่น้องพี บอกให้เราเอาออกเรายืนกระต่ายขาเดียวว่าไม่เอาออก เราโดนพ่อแม่พีด่าว่าเสียดที่บ้านทุกวัน ว่าลูกเอาไม่เอาไหนทำมาหากินก็ไม่เป็นทำไมเรายังปล่อยให้ท้องอีก ทำไมเราไม่เอาออก เราเสียน้ำตาไปเป็นลิตรค่ะ นอนร้องไห้คนเดียวทุกวัน พีไม่มานอนด้วย ช่วงนั้นคอมเสียค่ะ พีไปเล่นเกมที่ร้านเกมทุกวัน เวลาพ่อแม่พีไม่อยู่บ้านไปต่างจังหวัด เราไม่ได้ทำงานไม่มีตังซื้อนมซื้อหนมให้ลูกกิน เราต้องทำข้าวผัดใส่ไข่เปล่าๆไปเดินขายในโรงพยาบาลไม่ก็เซเว่นค่ะ ตอนนั้นท้อง 4-5 เดือน หอบลูกทั้งนอกและในท้องไปขายของด้วยค่ะ

เราทำแบนี้จน 7 เดือน พีติดผู้หญิงคนหนึ่งในเกมออดิชั่น เราทะเลาะกันมากขึ้น จนเขาจะเอาท่อนไม้มาตีท้องเรา เขาบอกว่า บอกให้เอาออกเอาออกจะเก็บมันไว้ให้เป็นภาระทำไม  ด้วยความเป็นแม่เราก้มลงตอนมันเอาท่อนไม้ตี ท่อนไม้โดนหัวเราแทน หลังจากวันนั้นเราหอบลูกทั้งในและนอกท้องเดินไปอย่างไร้จุดหมาย โชคดีมากค่ะที่มีรถกะบะคันหนึ่งจอดรถแล้วถามว่าเราจะไปไหน ตอนนั้นเราร้องไห้พูดไม่รุ้เรื่อง แต่พี่รถกะบะคันนั้นก็พาเราไประงับสติตัวเองจนเล่าให้เขาฟัง เขาเลยแนะนำให้เรากลับไปหาแม่ พี่รถกะบะอาสา ไปส่งให้เลยคะ จากเลย-ไปเพชรบุรี ไม่คิดเงินแถมชื้อนมกับขนมให้ลูกเรา พอเราเห็นหน้าแม่เท่านั้นแหละ เราปล่อยโหเลย จำได้ว่าวันนั้น กอดแม่ กอดลูกลูกสาวเราแล้วก็ลูกในท้องสามคนร้องไห้ไปด้วยกัน มันเป้นวันนรกแตกของเราค่ะ หลังจากนั้นน้องคลอดค่ะ 4300 เลยค่ะตัวใหญ่มากจ้ำม่ำสุดๆ ตัดสินใจทำหมั้นถาวรเลยค่ะ

เราเลี้ยงลูกได้ 3 เดือน แม่ก็มาบอกว่า ตอนนี้แม่ป่วยเป็นมะเร็งต้องใช้เงินรักษาตัวเอง ช่วยเลี้ยงลูกให้เราไม่ไหวแค่ลูกคนแรกเราก็แม่จะเลี้ยงไม่ไหว มีคนมาขอ ลูกสาวคนเล็กที่เพิ่งคลอดค่ะ คราวนี้เราปฎิเสธไม่ออกเลย แม่ถ้าเราตัดสินใจเลี้ยงเองแม่ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เราไม่ได้ฆ่าเขาเราแค่ให้เขาไปเจอคนดีๆ เราคิดแล้วจริงๆว่า เราไม่มีปัญญาเลี้ยงเขาวันนั้นทั้งวันไม่ทำไรเลยค่ะ นอนกอดลูกสาวที่เพิ่งคลอดร้องไห้สองวันสองคืนหัวลูกเปียกน้ำตาเราจนแฉะเลย ในใจคิดว่าทำยังไงให้เลี้ยงลูกได้ แต่ลูกสองคนจะเอาปัญญาที่ไหนเลี้ยงแม่ก็ช่วยไมไ่ด้พ่อนี้เลิกพูดเลยเขาไม่เอาแน่ พ่อเลี้ยงก็เลี้ยงลูกคนแรกของเราไปแล้ว

สุดท้ายแล้วก็มีคนมารับเลี้ยงไปอีก ฝ่ายชายทำงานเกี่ยวกับพวกการบิน ฝ่ายหญิงเป็นผู้จัดการโรงแรมค่ะ ฐานะดีทั้งคู่ทั้งคู่เป็นหมั้นมีลูกไม่ได้ เขาเลยอยากได้ วันที่เขามารับลูกเราเราห้ามน้ำตาไม่ได้เลยตอนส่งลูกเราให้เขาลูกมองหน้าเรา ก่อนเขาอุ้มไปจากสายตาใจเราจะขาดอยากวิ่งไปกระชากกลับมาแต่แม่บอกว่าเขาได้ดีไปแล้วได้ดีดีกว่ามาลำบากกับเราถึงจะเสียใจแต่ก็ต้องทำใจ จำได้ดีวันนั้นเหมือนคนบ้า ร้องไห้ไม่หยุดมันเหมือนใจจะขาด นอนดมเสื้อผ้าลูกแล้วร้องไห้อยู่หลายเดือนมาก ปัจจุบันเขาเข้าไปส่องเฟสคนที่เอาไปเขาเลี้ยงลูกเราดีจริงๆเสื้อผ้าแบรนเนม เตียงสวยๆ ของเล่นๆ เพียบ เราคิดถูกแล้วใช่ไหม ดีใจด้วยนะลูกของแม่ที่ไปดี  จบเรื่องลูกคนที่เพิ่งค่ะ ยังมีอีกคนนะคะ

ผ่านไป 1 ปี เราทำงานค่ะ เอาลูกให้แม่เลี้ยง แม่เราป่วยหนักมาก เราทำงานเดินละ 13000 เป็นคนดูแลพนักงานทำความสะอาดคอนโดแห่งหนึ่งเราต้องดูแลแม่ แล้วก็ส่งเงินให้ลูกคนที่สองเดือนละ 8000 ค่ะ  ที่เหลือเราก็อดมั่งกินมั่ง เราก็ต้องทนค่ะ แม่โทมาบอกว่าหมอจะผ่าตัดนะ ต้องใช้เงินแล้วหลังผ่าไม่มีใครดูแลลูกเราแล้วนะ (ลูกสาวคนที่สองอะคะสมมุติว่าชื่อน้องเม) เราก็นอนคิดมากเอามาอยู่ด้วยยังไงทำงานก็เอาไปไม่ได้จ้างเขาก็สู้ไม่ไหวไหนจะนมค่าจ้างเลี้ยงแถมเราเลิกงานดึกใครจะไปรับ แม่ก็ดูแลไม่ไหว เราไประบายกับเพื่อน

เพื่อนเราบอกว่าน้าอยากมีลูก น้าเป็นเจ้าของโรงแรมอยู่ที่สิงค์โปร์ แกไม่มีสามี แกเป็นหมันเนี่ยเขาอยากได้ เราเองปฎิเสธเสียงแข็ง ผ่านไป 8 เดือนแม่ทรุดลงหนักมาก เรารับน้องเมมาอยู่ด้วย อดจิงๆค่ะ จนถึงขนาดติดค่าห้องเช่าไม่มีที่จะซุกหัวนอนเลย เพื่อนคนเดิมยื่นมือมาช่วยให้เราไปพัก เขาก็ย้ำเรื่องน้าเขาค่ะ เรานอนมองหน้าลูก คิดถึงลูกคนแรกเลย เราเลยโทรไปหาแม่  แม่บอกเราว่า  รักลูกมันเป็นเรื่องธรรมชาติที่แม่ทุกคนรู้สึก แต่เองจะทนได้รึเปล่าที่เห็นลูกอด ตัวเองยังไม่เอาตัวไม่รอด แล้วเด็กตาดำๆที่น้องอยู่ข้างเองอะไม่สงสารมันหรอ ดูลูกอีกคนที่ให้เขาไปสิมีชีวิตที่ดีไหม ตอนนี้มันยังเด็กมันยังไม่รู้อะไร แต่ถ้ามันโตขึ้นไปคิดว่ามันอยากมีชีวิตที่ดีไหม  แม่พูดแค่นั้นแล้ววางสาย

ก็เหมือนเดิมค่ะ คืนนั้นทั้งคืนร้องไห้ทั้งคืนเหมือนคนบ้า  เราอดทนกัดฟันทนยื้อจนหางานทำไม่ได้เงินในกระเป๋าไม่มีตังซื้อนมให้ลูกแล้ว เลยบอกเพื่อนว่าตกลงเราจะให้น้าเพื่อน  หลังจากนั้นสองอาทิตย์ น้าเพื่อนคนนั้นมารับลูกเราไป ลูกเราร้องไห้ ดึงเสื้อเราไม่ยอมไป  เชื่อไหม หัวใจแตกเป็นเสี่ยงๆ พอลูกไปพ้นสายตา ร้องจนเลือดกำเดาไหล คือร้องจนไม่เหลืออะไรแล้วชีวิตลูกสักคนรักษาไว้ไม่ได้เลยสักคน  

หลังจากนั้นสองสามวัน น้าคนนั้นติดต่องานโรงแรมให้เราทำ เงินเดือน 18000-20000 ทำงานกับคนจีน ชีวิตเราดีขึ้นเราเรียนหนังสือ จน จบ มีคอนโดหรูๆอยู่ มีเงินเก็บรักษาแม่ ช่วยแม่ผ่อนบ้านได้หมดอย่าง  ทุกวันนี้ลูกคนนี้เรียนโรงเรียนดีอยู่ต่างประเทศ กินแต่ของหรู คือดูเป็นผู้ดีไปเลย  

ทุกวันนี้ได้แต่ดูคลิปลูกที่ถ่ายไว้แล้วนอนร้องไห้คนเดียวทุกวัน เรื่องผ่านมากหลายปีแล้วละคะ 

ทุกวันนี้เห็นเด็กไม่ได้คะ เห็นแล้วคิดถึงลูก เห็นเด็กทีไรน้ำตาคลอคิดถึงลูกมาก มันเหมือนชีวิตดีขึ้นแต่ตกนรกทั้งเป็น  ทุกวันนี้เราเป็นโรคซึมเศร้า ปรึกษาคุณหมอประจำค่ะ

เหตุผลที่มาเล่าอยากเตือนสติหนูๆ ทั้งหลายที่มีแฟนก่อนวัยอันควร sex แบบไม่ป้องกัน เชื่อเถอะค่ะ มันไม่มีอะไรดีเลยตัวพี่เองถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะไม่ยอมมีลูกเลยสักคนจริงๆ เพราะตัวเรายังไม่พร้อม คิดถึงแค่ความรักงี่เง่า ไม่คิดว่าอีกชีวิตที่เขากำลังเกิดมาจะมีอนาคตยังไง มีแฟนมีได้แต่อย่าเพิ่งไปมีอะไรเลยค่ะเพราะถ้าพลาดขึ้นมามีแต่พังกับพัง  

แล้วก็ พี่ท้องมาสามท้องลำบากแค่ไหนพี่ไม่เคยคิดจะเอาออกค่ะ ถึงรู้ตัวว่าเลี้ยงเขาไม่ได้แต่ไม่เคยคิดจะเอาออกจิงๆค่ะ สงสารเด็กค่ะ เขาไม่มีแม้แต่โอกาสจะขอร้องชีวิตเขา ให้เขาเกิดเถอะค่ะ ถึงพี่จะเสียใจที่ให้ลูกกับคนอื่นไปแต่พี่ก็แอบดีใจทุกครั้งที่พี่ให้โอกาสเด็กน่ารักๆ 3 คนได้เกิดมาบนโลกที่สวยงานแบบนี้  พี่เป็นแม่ที่โหดร้ายให้ลูกตัวเองกับคนอื่นแต่ไม่ใช่แม่ที่โหดเหี้ยมฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอค่ะ

ปล. การให้ลูกเรากับคนอื่นไม่มีการรับเงินแม้แต่บาทเดียวค่ะ ทำเอกสารถูกต้องตามกฎหมาย