ฮาเร็ม สวรรค์ของบุรุษอาหรับ

1 เมษายน 2559 (14:28)โพสท์โดย กำปวงปั๊วะทม

ในภาษาอาหรับคำว่าฮาเร็มหมายถึง ต้องห้าม มันจึงเป็นสวรรค์บนดินของผู้ที่เป็นเจ้าของ แต่เป็นดินแดนต้องห้าม
ของชายอื่นอีกร้อยพัน เปรียบไปก็เหมือนโรงอาหารที่เต็มไปด้วยของคาวหวานอุดมสมบูรณ์ แต่มีไว้บำเรอปากท้อง
ของคนเพียงคนเดียว ส่วนชายอื่นต่อให้ปากแห้งจนท้องกิ่วก็ไม่มีสิทธิ์ลิ้มลองเพียงครั้งเดียว

คำว่า ฮาเร็ม เกิดขึ้นนมนานมาแล้ว โดยมีที่มาจากขนบประเพณีของชาวเตอร์กเผ่าหนึ่ง ที่รวมตัวกันก่อตั้ง
อาณาจักรเล็กชื่อ “ออตโตมัน” โดยใช้ศาสนาอิสลามเป็นพื้นฐานการสร้างจักรวรรดิของตน และแผ่อิทธิพลออกไปเรื่อยๆ
ตั้งแต่ศตวรรษที่ 13 จนถึงศตวรรษที่ 15 จึงตั้งศูนย์กลางของอาณาจักรขึ้นที่กรุงคอนสแตนติโนเปิล
(กรุงอิสตันบูล ประเทศตุรกี ในปัจจุบัน) จักรวรรดิออตโตมันแผ่ขยายอาณาเขตออกไปมากที่สุดในยุคสุลต่านสุไลมาน
ราวศตวรรษที่ 16 คือครอบคลุมไปจนถึงฮังการี ภาคใต้ของรัสเซีย อิหร่าน ชายฝั่งปาเลสไตน์ อียิปต์ และแอฟริกาเหนือ
จากการที่ยึดคำสอนของศาสนาอิสลามอย่างเคร่งครัดที่ห้ามไม่ให้คนแปลกหน้าที่ได้เห็นโฉมหน้าของสตรีของตน
บ้านของชาวออตโตมันมันจึงจัดส่วนหนึ่งเป็นที่อยู่บรรดาภรรยา ลูกๆ และทาสผู้หญิงโดยเฉพาะมีรั้วรอบขอบชิด
คนภายนอกห้ามเข้าเด็ดขาด และเรียกพื้นที่ต้องห้ามดังกล่าวนี้ว่า ฮาเร็ม จึงกล่าวได้ว่าในสมัยนั้น ทุกบ้านของ
ชาวออตโตมันต้องมีฮาเร็ม แต่จะกว้างขวางใหญ่โตแค่ไหน ก็ขึ้นอยู่กับฐานะและอิทธิพลของผู้เป็นเจ้าของ

ดังนั้นฮาเร็มที่ใหญ่ที่สุดจึงอยู่ในกรุงอิสตันบูลคือ ฮาเร็ม ภายในพระราชวังทอปกาปิ โดยมีพื้นที่ถึง 6,720 ตารางเมตร
ประกอบด้วยตำหนักต่างๆ 8 หลัง ห้องโถงใหญ่ 8 แห่ง ห้องพัก 259 ห้อง และยังมีห้องย่อยๆ (ครัว ห้องเก็บไวน์)
อีกหลายสิบห้อง รวมทั้งอุทยาน สระน้ำ สถานพยาบาล โรงเรียน(สำหรับโอรสธิดา) และเรือนจำ สำหรับคุมขัง
และลงโทษชาวฮาเร็มที่ทำผิดกฎ

ที่มีขนาดใหญ่ขนาดนี้เพราะเวลาสุลต่านทำศึกชนะเมืองไหน ก็จะนำหญิงสาวของเมืองนั้นๆกลับมาด้วย หรือบ้างครั้ง
ขุนนางผู้ใหญ่หรือกษัตริย์ต่างเมืองที่ต้องการจะทำไมตรี จะเสาะแสวงหาหญิงงามจากทั่วโลกมาบรรณาการ บางคน
ถึงขนาดส่งลูกหลานของตัวเองเข้าถวายตัวต่อสุลต่านเพื่อแสดงความจงรักภักดี โดยหวังว่าจะได้เข้ารับใช้สุลต่าน
เพราะถ้าหากสุลต่านเกิดโปรดปราน ยกขึ้นเป็นชายาทั้งครอบครัวก็จะมีชีวิตที่สุขสบายและมั่นคงไปตลอด

ด้วยเหตุนี้ ในบันทึกประวัติศาสตร์ของตุรกีหน้าหนึ่งจึงบอกว่าภายในฮาเร็มของวังทอปกาปิ ไม่เคยมีสตรีอาศัย
อยู่ต่ำกว่า 300 คนสักครั้ง แถมบางสมัยยังมีมากกว่า 900 คนเลยทีเดียวแต่จะไม่มีสาวชาวเตอร์กอยู่ในฮาเร็ม
แม้สุลต่านเองก็ไม่สามารถทำได้ ซึ่งไม่มีบันทึกไว้ว่าเพราะอะไร

เด็กสาวที่จะเข้าไปอยู่ในฮาเร็ม โดยเฉพาะของสุลต่านได้นั้น ไม่ได้อาศัยแค่เพียงรูปร่างหน้าตา หรืออาศัยคนชักนำ
เข้าไปเท่านั้น หากแต่พวกเธอเหล่านั้นต้องรับการฝึกอบรมในการบำรุงบำเรอความสุขให้บุรุษเพศ หรือองค์สุลต่าน
เป็นอย่างดีก่อนจะเข้าไป ชีวิตของนางในอาเร็มเหล่านี้ งานหลักคือคอยปรุงแต่งตัวเองให้สวยงามน่ามองอยู่เสมอ
โดยการแต่งตัวนุ่งน้อยห่มน้อย (หรือบางโอกาสก็ไม่ใส่อะไรเลย) และฝึกฝนกรรมวิธีดูแลปรนิบัติด้วยการอาบน้ำ นวดตัว
เพื่อสร้างความสุขและผ่อนคลายแก่พวกบุรุษเพศทั้งหลาย รวมไปถึงฝึกนาฏศิลป์ ดนตรี วรรณคดี และมารยาทสังคม
ทุกคนต้องมีความรู้ ฉลาดและพร้อมในทุกด้าน เพราะนี่คือใบเบิกทางไปสู่การถวายงานบนบรรจถรณ์ของสุลต่าน
ซึ่งเป็นเป้าหมายสุดยอดของทุกคน แต่ต้องอยู่ภายใต้การควบคุมอย่างเข้มงวด

ซึ่งผู้มีอำนาจสิทธิ์ในการปกครองในฮาเร็มนั้นก็คือผู้หญิงเช่นกัน นั่นคือ พระราชชนนีขององค์สุลต่านนั่นเอง
รองลงไปจาก คือ บาส คาดิน อีเฟนด์ หรือมเหสีที่ให้กำเนิดโอรสหรือธิดาองค์แรกของสุลต่าน และอิค บาลเลอร์
หรือสนมที่ให้กำเนิดโอรส-ธิดาองค์ถัดๆ ไป(ทุกคนที่มีทายาทกับสุลต่านจะถูกยกเป็นชายา ซึ่งมีมากกว่า 4 คนได้
แต่ห้ามเกิน 7 คน)

ด้วยเหตุนี้หญิงสาวในฮาเร็มจึงพยายามทำทุกทาง เพื่อให้ตนได้มีทายาทกับสุลต่าน เพราะนั่นหมายถึงอำนาจ
ทางการปกครองด้วยนั่นเอง ตำแหน่งของสตรีในฮาเร็มประกอบด้วย เกดิคลี คาดินลาร์ เป็นตำแหน่งของผู้ที่มี
ประสบการณ์สูง และได้รับการมอบถวายการรับใช้แบบรู้พระทัยสุลต่าน เช่น การสรงน้ำให้สุลต่าน ก็เป็นหน้าที่หนึ่ง
ของพวกเธอ

ต่อด้วย โอดาลิคลาร์ คือ บรรดาหญิงสาวที่สุลต่านทรงเรียกมาถวายงานแบบค้างคืน จนตั้งครรภ์และเตรียมตัวเป็นชายาต่อไป

กอสเด คือ คือทาสสาวที่สุลต่านเรียกตัวไปรับใช้ แต่น้ำยาไม่แรงพอก็เลยค้างเติ่งเป็น
นางบำเรอไปก่อน ท้องเมื่อไร่ถึงจะเลื่อนไปเป็นโอดาลิคลาร์ ซึ่งหญิงสาวส่วนใหญ่อยู่ในประเภทนี้
แต่ถ้าไม่ท้องก็หมายความว่านางทาสคนนั้นจะต้องเป็นนางบำเรอไปจนตาย ยิ่งในฮาเร็มที่มีสาวงามเป็นร้อยๆ คน
ทาสที่ไม่ท้องหลังจากถวายตัวครั้งแรกมักจะถูกลืมไปเลย ทั้งยังต้องกลายเป็นผู้หญิงที่มีราคี จะออกจากวังไป
แต่งงานก็ไม่มีผู้ชายคนไหนรับเป็นเมีย อยู่ในวังต่อไปก็ไม่มีอนาคต กอสเดจึงเป็นตำแหน่งที่อาภัพที่สุดแล้ว
ในบรรดานางบำเรอทั้งหมด

และอันดับสุดท้ายคือ คาริเยเลอร์ คือข้ารับใช้ทั่วๆไปในฮาเร็ม ซึ่งถ้าหากคนมีคุณสมบัติครบถ้วน คือรูปร่างดี และสวย
ก็อาจได้เลื่อนอันดับขึ้นเป็นกอสเดได้ แต่ก็มีบางรายที่ตลอดเวลาที่อยู่ในฮาเร็ม เคยเข้าถวายการรับใช้เพียงครั้งเดียว
หรือที่ร้ายกว่านั้นคือไม่เคยเข้าถวายการรับใช้แม้เพียงครั้งเดียว ซึ่งมีจำนวนไม่น้อยเลย ดังนั้นสมาชิกหน้าใหม่ในฮาเร็ม
จึงมีเป้าหมายอันดับแรกคือทำอย่างไรจึงจะสะดุดพระเนตรสุลต่านโดยเร็วที่สุด และโอกาสเช่นนั้นก็ใช่จะเกิดขึ้นได้ง่ายๆ
เพราะนอกจากจะมีให้เลือกมากมายแล้ว องค์สุลต่านก็มักจะไม่แสดงปฏิกิริยาว่าชอบสตรีแบบใด

บางครั้ง สุลต่านก็ไม่ได้เป็นผู้เลือกสาวเข้าไปรับใช้ด้วยตนเอง แต่เป็นยูนัค หรือขันทีที่ทำหน้าที่โดยเฉพาะ ที่จะสังเกต
รู้ได้จากแววพระเนตรว่าสุลต่านทรงโปรดสตรีคนไหน(ช่างรู้ใจกันเหลือเกิน) แล้วเขาจะรีบแจ้งต่อหัวหน้าของตนคือ
คิซลารากาซี(ขันทีที่เป็นชาวแอฟรกา ตัวดำ ท่าทางน่ากลัว ทำหน้าที่คล้ายตำรวจ)ต่อทันทีเพื่อจัดเตรียมส่งเธอผู้โชคดี
คนนั้นขึ้นถวายงานต่อไป ซึ่งการเตรียมนั้น เริ่มต้นด้วยการส่งเธอเข้าห้องเตอรกิช บาธ ให้ข้ารับใช้ผู้รู้งานขัดสีฉวีวรรณ
ทุกสัดส่วน ทุกซอกมุมก่อน (กล่าวกันว่าเส้นขนทุกแห่งของร่างกาย ก็จะถูกชโลมด้วยน้ำมันที่ทำจากขี้ผึ้งให้อ่อนนุ่มเป็นเงาชวนสัมผัส)
พร้อมทั้งประพรมน้ำหอมทุกจุดสำคัญของร่างกาย พอได้เวลาส่งตัวเข้าห้องบรรทม นางในฮาเร็มคนอื่นๆก็จะบรรเลงดนตรี
และขับร้องเหมือนกับช่วยกล่อมหออยู่ตลอดเวลา แล้วเธอผู้โชคดีคนนั้นจะเข้าไปในห้องบรรทมเพียงคนเดียว
โดยคลานไปที่บรรจถรณ์ และขึ้นทางปลายพระบาทของสุลต่านที่บรรทมรออยู่แล้วเท่านั้น ซึ่งพิธีรีตองการเข้าถวายงาน
ครั้งแรกจึงไม่ใช่เรื่องธรรมดาเพราะนั่นหมายถึงอนาคตของเธอผู้นั้นว่าจะเป็นคืนแรก หรือแค่คืนเดียวด้วย

ถึงแม้ชีวิตของเหล่านางในฮาเร็มทั้งหลายจะเป็นไปเพื่อสนองกามารมณ์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่พวกเธอทุกคน
ต่างมีความทะเยอทะยานแฝงอยู่ด้วยทั้งสิ้น โดยหวังที่จะได้เลื่อนระดับขึ้นไปหากถวายงานเป็นที่โปรดปราน
และสามารถตั้งครรภ์และมีทายาทได้ หรือถึงจะไม่ตั้งครรภ์ แต่ถ้าเป็นที่พอพระทัยแล้วล่ะก็ะได้เป็นสนมคนโปรด
ที่ทรงเรียกหาเสมอ ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย อย่าลืมว่านางในฮาเร็มมีอยู่หลายร้อยคนด้วยกัน และแต่ละคนนั้นล้วนแต่สาว
สวย ในระดับที่ผ่านการคัดกรองมาแล้วทั้งสิ้น

การถูกเรียกตัวครั้งหนึ่งก็เป็นความโชคดีมากพอแล้ว เพราะส่วนใหญ่มีแค่ครั้งเดียวแล้วถูกลืมไป จนกระทั่งหมด
ระยะเวลาและถูกโละทิ้งไป เนื่องจากสุลต่านชอบหญิงงามที่ยังเยาว์วัยเท่านั้น ทุกๆ 3 เดือน 6 เดือน หรือ 1 ปี
จะมีการจัดหาหญิงสาวชุดใหม่เข้ามาเพื่อแทนที่ หัวหน้าขันทีจึงมีอิทธิพลเหนือนางในฮาเร็ม เพราะสามารถเพ็ดทูล
เสนอใครเข้าถวายตัวสุลต่านได้ ยิ่งถ้าสาวไหนมีเรื่องมีราวขัดใจกับเหล่าขันทีพวกนี้ นั่นหมายถึง อนาคตเธอ
โดนโละทิ้งแน่นอน

ทุกเช้าเวลาสิบโมงตรง หญิงงามประมาณ 300-900 คนจะเดินเรียงแถวผ่านองค์สุลต่านไปทีละคน ใครมีจริตจะกร้าน
มารยาหญิงแพรวพราวแค่ไหน ก็จะงัดออกมาใช้กันเต็มที่ เพราะนั่นหมายถึงโอกาสที่จะได้ร่วมเรียงเคียงหมอนกับเจ้าชีวิต
ส่วนองค์สุลต่านเองก็จะถือข้อมูลจำเพาะเกี่ยวกับหญิงสาวเช่น อายุ ความสูง ส่วนเว้าส่วนโค้ง นิสัยใจคอ และความ
สามารถต่างๆ ไว้ในมือ ที่ต้องอ่านบันทึกประกอบไปด้วย ก็เพราะจำนวนนางสนมทั้งหมดเยอะแยะยุ่บยั่บเสียจนตาลาย
ถ้าไม่อ่านอย่าหวังว่าสุลต่านจะจำใครได้ ขนาดคนที่เคยถวายตัวนอนกกมาแล้วทั้งคืน ดีไม่ดีสุลต่านอาจจะจำชื่อจำหน้า
ไม่ได้ด้วยซ้ำไป

พอสุลต่านเลือกสาวงามที่จะร่วมเรียงเคียงหมอนในคืนนั้นเป็นที่เรียบร้อย นวลนางเหล่านั้นก็จะถูกส่งไปยังห้อง "เตอร์กิช บาธ"
เพื่ออาบน้ำ ขัดสีฉวีวรรณและอบผิวทุกซอกทุกมุม เส้นขนทุกเส้นต้องชโลมด้วยนำมันที่ทำจากขี้ผึ้งเพื่อให้อ่อนนุ่มเป็นเงางาม
ไม่ระคายมือเวลาลูบไล้ จบด้วยการพรมน้ำหอมให้หอมฟุ้งไปทั้งตัวเป็นขั้นตอนสุดท้าย ก่อนจะไปแต่งสวยด้วยผ้าแพรบางเบา
และเครื่องเพชรเครื่องทองตั้งแต่หัวจรดเท้า จนได้เวลาสาวงามก็จะคลานชดช้อยเข้าไปหาสุลต่าน โดยต้องเข้าไปทาง
ปลายเท้าเท่านั้น ห้ามไม่ให้โผเข้าไปกอดหรือไปนั่งตักฉอเลาะป๋าคะป๋าขาเป็นอันขาด ใครอุตริทำผิดกฎยูนุคจะถูกเข้ามา
ลากตัวไปทำโทษอย่างทารุณ และจะไม่มีโอกาสได้ถวายตัวอีกเลย

รู้จักชีวิตในฮาเร็มพอคร่าวๆ กันไปแล้ว ทีนี้เรามาดู 3 ฮาเร็มที่จัดว่าเป็นสุดยอดวิมานในฝันของชายกันดีกว่า

อันดับที่ 1 ฮาเร็มของสุลต่าน กียาส อัด ดิน ศตวรรษที่ 15

ฮาเร็มนี้ควรจะได้รับตำแหน่งสุดยอดจริงๆ นั่นแหละ เพราะจุสาว ๆ ไว้ถึง 15,000 นาง เนื่องจากสุลต่าน กียาส อัด ดิน
ทรงเป็นนักรบมาตลอกชีวิต กว่าจะได้ครองบัลลังก์ก็พระชนมายุปาเข้าไปตั้ง 48 ปีเข้าไปแล้ว เลยทรงตักตวงความสุข
เป็นการใหญ่ จนไปๆมาๆ นางบำเรอชักจะล้นฮาเร็ม แต่ครั้นจะโละทิ้งไปบ้างก็ทรงเสียดาย จึงสร้างเมืองใหม่ขึ้นมารองรับ
นางบำเรอโดยเฉพาะ ให้ชื่อว่าเมือง จาฮาซ เมฮัล พอมีเมืองแล้วที่นี้จะมีเมียสักกี่คนก็ไม่ต้องหวั่น ปรากฏว่าตอนที่
สุลต่านกียาสทรงสิ้นพระชนม์ สามารถนับจำนวนนางบำเรอได้ถึง 15,000 คน ประมาณคร่าวๆ ว่าถ้าเสพสม 1 คืนต่อ 1 คน
ไม่เว้นวันหยุด องค์สุลต่านจะต้องกรำศึกเป็นเวลา 41.1 ปี ถึงจะนอนกับนางบำเรอได้ครบทุกคน เล่ากันว่าตอนใกล้สิ้นพระชนม์
สุลต่านกียาสไม่เกรงกลัวความตายเลย ทรงตรัสว่า

"แม้ตายก็ไม่เสียดายชีวิตเพราะข้าได้ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่แล้ว"

อันดับที่ 2 ฮาเร็มของกุ๊บไลข่าน ศตวรรษที่ 12

กุ๊บไลข่านนั้นเป็นหลานปู่ของเจงกิสข่านและเป็นช่วงที่มองโกลยึดครองประเทศจีนได้สำเร็จ ฮาเร็มของกุ๊บไลข่านมีสาวๆ
สะสมไว้ประมาณ 7,000 นาง โดยมีจักรพรรดินีทั้ง 4 พระองค์เป็นหัวเรือใหญ่ในการเสาะหาเมียน้อยมาประดับบารมี
จักรพรรดิดินีแต่ละองค์จะส่งคนรับใช้เดินทางไปทั่วแผ่นดิน เพื่อหาสาวพรหมจรรย์หลายเชื้อชาติ ทั้งเปอร์เซีย อาหรับ จีน ฯลฯ
กลับมาเป็นนกน้อยในฮาเร็ม ฮาเร็มของกุ๊บไลข่านจึงเหนือกว่าฮาเร็มของสุลต่านกียาส อัด ดิน ตรงที่มีผู้หญิงหลายเชื้อชาติ
หลากสไตล์ เรียกว่ามีรสเผ็ดเปรี้ยวเค็มหวานครบถ้วน อีกทั้งกุ๊บไลข่านไม่ใช่คนขี้เสียดาย เลยโละสาวที่ใช้งานแล้วทิ้งทุกๆ 2 ปี
ครั้งหนึ่งก็ประมาณ 400-500 คน

มีการแอบนับกันเล่นๆ ว่านี่ถ้าไม่โละทิ้งเลย กว่ากุ๊บไลข่านจะสิ้นพระชนม์ตอนอายุ 79 ปี พระองค์น่าจะมีสนมประมาณ
20,000 คนชนะสุลต่านกียาสอย่างแน่นอน

อันดับที่ 3 ฮาเร็มของจักรพรรดิเยอเฮนเจอร์ แห่งอินเดีย ปลายศตวรรษที่ 15

ในฮาเร็มของจักรพรรดิเยอเฮนเจอร์แห่งราชวงศ์โมกุล มีพระสนมที่สืบสายเลือดมาจากราชวงศ์ชั้นสูงประมาณ 300 นาง
ลูกชาวบ้านที่คัดสรรแล้วว่ายังเป็นสาวบริสุทธิ์และเซ็กซี่สุดใจขาดดิ้นอีก 5,000 นาง แต่ถึงขนาดนี้แล้วองค์สุลต่าน
ก็ยังไม่พอใจ เลยต้องไปกว้านเอาเด็กหนุ่มเนื้อเนียนมาเป็นนายบำเรออีก 1,000 นาย เป็นการเปิดศักราชการเสพถั่วดำ
ขึ้นในอาณาจักร ทำให้เศรษฐีในกรุงอิสตันบูลพลอยเอาอย่าง ไปเสาะหาเด็กหนุ่มมาบำเรอกันอย่างออกหน้าออกตาบ้าง

สรุปแล้ว จักรพรรดิเยอเฮนเจอร์ทรงมีนายและนางบำเรออยู่ในโควต้าทั้งหมด 6,300 คน เป็นลำดับสามในด้านจำนวน
แต่กินขาดเรื่องความวิตถาร ชนิดที่ถ้าไปเจอกันในยมโลกสุลต่านกียาสและกุ๊บไลข่านอาจต้องค้อนคนละหลายๆ วงเลยทีเดียว

ที่มานิตยสาร LIVE