เมื่อผมนึกสนุกเข้าไปร่วมกลุ่ม เด็กไซด์ไลน์ วูบวาบที่ใบหน้า ชาไปที่ไส้ติ่งถึงปลายเท้า

*****เป็นเรื่องที่ผมค่อนข้างอึ้ง และอึ้ง บอกได้เลยว่ามากๆ*****

จนต้องมานั่งคิดหนักแล้วว่า ผู้หญิงสมัยนี้ ที่เดินแต่งตัวกันสวยๆอยู่เต็มถนนนั่น ผมจะกล้าจีบใครได้บ้าง
ยิ่งเด็กสาวๆวัยใส ระดับ ม.ปลาย เด็กมหาลัย วิทยาลัย นี่ คือ ผมจะไว้ใจอะไรได้อีก
เพราะเรื่องที่ผมเจอมา มันทำให้ความรู้สึกที่อยากจะจีบสาวๆลดลงไปบานตะเกียงเลยครับ

*เรื่องมันเริ่มจาก ผมเห็นเพื่อนผมมันเป็นสมาชิกกลุ่มลงรูปปลุกใจเสือป่าอะไรทำนองนั้น
ปกติผมก็ไม่เข้ากลุ่มอะไรพวกนี้หรอกครับ เพราะผมเป็นพวกบ้าไปทางกลุ่มแต่งรถมากกว่า
แต่เพราะว่างพอดี ไม่มีอะไรทำ ผมเลยสร้างเฟสปลอม กดเข้าไปขอร่วมกลุ่ม
แปปเดียวหัวหน้ากลุ่มอนุมัติ ผมก็กดๆดู ไปเจอคนนึงโพสต์ว่า อยากได้ น.ศ.รับงานหาได้ที่ไหนบ้าง
แล้วก็มีอีกคน เอาลิ้งกลุ่มมาแปะ เป็นกลุ่มลับ แบบแนวๆรับงาน
ผมว่ามันน่าสนุกดีนะ เลยไปขอเข้าร่วมกลุ่มลับนั้นอีก

*ในนั้นมีการโพสต์รับงานเยอะมาก แต่จะเป็นเฟสปลอมเพื่อปกปิดตัวเองทั้งนั้น ผมก็เลื่อนๆดูไปเรื่อย
ไปเจอคนนึงโพสต์ว่า รับงานในเขตเมืองที่ผมอยู่พอดี เป็น น.ศ.ด้วย
ความที่ผมอยากเผือกว่า เธอ คือครายยยว้า เลยแอดแล้วส่งข้อความหาเสียเลย
อันว่าเรื่องจะกล่อมใครสักคน มันไม่ยากเกินความสามารถผมเลยครับ
ผมก็ชวนคุยเล่นก่อนครับ เพื่อเช็คว่า เป็นคนแถวเขตเมืองผมจริงหรือเปล่า เธอก็ตอบได้เป๊ะๆ โอเค ชัวร์แน่ๆ

*จนผมบอก จะเอาจริงๆนะ แต่อยากเห็นรูปร่างหน้าตาก่อนได้ไม๊ ตอนแรกเธอก็ดูลังเลครับ
เธอบอกให้ผมส่งรูปผมไปก่อนสิ ผมก็เลยเอารูปเพื่อนคนนึงที่มันอยู่ไกลๆที่ๆผมอยู่ ส่งไปให้เธอดู
สักพัก เธอส่งรูปกลับมา ผม ผงะแทบตกเก้าอี้ ร้อง เ -ี้ ย ลั่นห้องเลยครับ
ก็น้องเค้าเป็นคนที่ผมเห็นบ่อยๆ เป็น น.ศ.มหาลัยแถวๆนี้เอง แล้วบ้านผมก็ใกล้ๆหอพักเธอแค่เดิน 5 นาทีถึง
เธอขาว สวย หน้าตาน่ารัก ยิ้มมาแต่ละทีคือใจหวิวอ่ะ
เพราะเวลาผมไปนั่งกินน้ำชาตอนเช้า ร้านนี้จะมีน้ำชา ขนม ข้ามต้ม ปาท่องโก๋ขายครับ จะเจอเธอมานั่งกินก่อนไปเรียนกับเพื่อนๆบ่อยเลย
จากแค่ยิ้มให้กัน ก็มีเริ่มคุยกัน จนรู้จักชื่อแซ่ อายุ บ้านเดิมเป็นคนที่ไหน
ถึงจะไม่สนิทมากมายแต่ก็พอคุ้นหน้าครับ ผมเองก็อยากคุยไว้เป็นน้องสาวอะไรแบบนี้ (ถ้ามีน้องสาวหรือคนรู้จักสวยๆเราก็ดูเท่ห์ล่ะครับ)

*ผมอึ้งมากครับ ยิ่งพอถามเรท ราคาค่าตัวเธอแล้ว เห้อ ไม่เปิดเผยแล้วกันครับ เดี๋ยวจะหาว่าผมชักนำการค้าประเวณีใน น.ศ.
ผมรู้สึกหน้าชาครับ แบบวูบวาบไปถึงปลายเท้าเลย ตอนแรกคิดว่าใครมันเอารูปน้องเค้ามาแอบอ้างหรือเปล่า ผมเลยบอกขอโทรคุยทางเฟสได้ไม๊ อยากได้ยินเสียง เธอก็ว่าได้ๆ แต่ไม่วิดีโอนะ ผมก็เคๆเพราะไม่อยากให้น้องเค้าเห็นหน้าผมเหมือนกัน พอผมโทรไป คือสำเนียงน้ำเสียง มันใช่ชัดๆไม่ใช่ใครเอารูปมาแอบอ้างแล้ว ผมก็ดัดเสียงถามเธอว่า ตอนนี้อยู่ไหน เธอบอกอยู่ห้อง ผมก็ลงทุนวิ่งไปชะเง้อดูที่ห้องเธอ ที่เป็นอาคารห้องแถว
เห้ยรถจอดอยู่จริงๆ

* ผมเลยยิงไม้เด็ดไปเลยครับว่า น้องชื่อ...... ขี่รถฟีโน่ทะเบียน....... พักอยู่ที่อาคาร...... ห้อง...... ซอย........ใช่เปล่า
เธอเงียบ (เหมือนจะอึ้ง)
เธอตอบกลับมาว่า พี่เป็นใครเนี่ย ทำไมรู้จักหนูละเอียดขนาดนี้ เห้ยใครอ่า .. ชัดเลยครับ พอผมรู้ว่าน้องเค้าทำอาชีพนี้ประกอบการเรียนแน่ๆ
ผมก็ตัดสายแล้วบล๊อคเธอเลยครับ เมื่อเช้าผมเดินออกไปจะไปกินน้ำชา เห็นเธอนั่งอยู่ ผมก็เดินกลับเลย ไม่กล้า กลัวมีพิรุธ

กลับมานั่งมานอนคิดๆ เห้อ สวยใส น่ารักขนาดนั้น ไม่น่าเป็นไปได้เลย นี่ถ้าผมเกิดซื้อจริงๆ เวลาเธอเจอหน้าผม เธอจะเหวอไม๊นะ
ที่เอามาเล่า ก็ไม่ได้ว่าอาชีพเหล่านี้ไม่ดีแต่อย่างใดนะครับ ทางใครทางมัน คนรับได้มี คนรับไม่ได้ก็มี แต่เราก็ต้องยอมรับความจริงอย่างนึงล่ะที่ว่า น.ศ.สมัยนี้ยอมขายเพื่อเงิน เพื่อความสบายมันมีจริง

อยากเตือนๆท่านชายทุกท่านนะครับ สวยๆใสๆโปรไฟล์แจ่มๆน่ะเช็คกันดีๆนะครับ หาแฟนสมัยนี้ เหมือนซื้อหวยเลยอ่ะ

ดวงดีได้แฟนดีไร้ราคีไป ดวงซวยเมื่อไหร่ก็ได้แบบสวย ผ่านวยมาหลายอันแบบนี้ก็รับกรรมกันไป

**อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจสาวสวยมันใช้ได้เสมอจริงๆครับในยุคที่สังคม แข่งกันทั้งฐานะและหน้าตา ความรักไม่มีค่ามากกว่าทองและไอโฟน**

ภาพประกอบไม่เกี่ยวกับเนื้อหา เค้ายืมมาจากเว๊บโป๊ญี่ปุ่น เครป่ะ