ผมถูกแฟนบอกเลิกในวันที่เขามีทุกอย่างพร้อมชาย/ชาย

สวัสดีครับนี่เป็นครั้งแรกที่ผมเป็นสมาชิกเวปไซล์และเป็นครั้งแรกที่ผมจะมาเล่าถึงประสบการณ์ชีวิตรักของผม
                       ผมต้องบอกก่อนว่าผมเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกัน ผมเจอแฟนผ่านโปรแกรมMSNตอนปี2554 ตอนนั้นผมอายุ24เป็นเจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลของโรงพยาบาลชื่อดังแห่งหนึ่ง เราจะเรียกเขาว่า “เอ็ม”กันครับ 
           ครั้งแรกที่ผมเจอเอ็มเขาอายุ21ปีเรียนยังไม่จบ ทำงานพาตไทมยังไม่มีงานประจำเป็นหลักลงเรียนรามไปด้วย ครั้งแรกผมจำได้เขาใส่กางเกงยีนขาดๆกับเสื้อโปโล แน่นอนเขาไม่ใช่คนหน้าตาดี (รู้นะคิดว่าผมหลงเขาที่หน้าตาล่ะสิ55)ผมรักเขาเพราะภายใต้หน้าตาธรรมดาเขามีแววตาที่จริงใจ มีความซื่อสัตย์ไม่เจ้าชู้ เขานั่งรถเมล์ไปส่งผมที่บ้านทุกวันแม้หอพักของเขาจะไกลกับบ้านของผม(ลำลูกกากับร่มเกล้า) เขาบอกว่าเขาดีใจที่ผมเลือกเขาเพราะผมเป็นคนรูปร่างหน้าตาดีมีการงานที่ดีแต่ตัดสินใจเลือกเขาและเขาสัญญาจะไม่ทำให้ผมผิดหวัง
       ในช่วงแรกชีวิตผมกับเอ็มมีความสุขมากผมตัดสินใจย้ายออกมาอยู่กับเอ็มแถวรามเพื่อสะดวกในการเดินทางผมสามารถนั่งเรือไปทำงานและเขาก็สะดวกในการไปเรียน และปัญหาของเราก็เริ่มขึ้นตอนน้ำท่วมใหญ่กทม.ผมกลับไปบ้านส่วนเขาไปเยี่ยมผมบ้างแต่อยู่ที่รามเป็นหลักวันหนึ่งผมมาหาเขา ผมสามารถเข้ารหัสFace bookเขาได้และผมไปเจอกล่องข้อความว่าระหว่างที่เกิดเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่กทม.เขามีการชวนคนอื่นคุยในลักษณะเชิญชวนคนอื่นมามีเพศสัมพันธ์ด้วย ตอนนั้นผมใจสลายมากมันเป็นความรู้สึกที่แทบอยากจะตายอทิบายไม่ถูกจริงๆ แต่ผมเคลียกับเขาเขาบอกว่าคุยทะลึ่งเฉยๆไม่มีอะไรผมเลือกที่จะไว้ใจเขาและให้อภัยพร้อมอยู่ด้วยกันต่อ      
           ตลอดเวลาที่เราอยู่ด้วยกันผมจะเป็นเหมือนแม่บ้านส่วนเขาเป็นพ่อบ้าน ผมจะดูแลเขาทุกอย่างทั้งเรื่องอาหารการกิน เสื้อผ้า และความสะอาดในบ้าน และยังเป็นสมองให้กับเขาในเรื่องที่เขามองไม่เห็น
      เริ่มจากเขาเลือกเรียน “คณะธุรกิจระหว่างประเทศ”ผมมองเห็นว่าเขาไม่เก่งภาษา ผมจึงแนะนำให้เขาเรียนเกี่ยวกับเทคโนโลยีคอมพิวเตอร์ ให้หางานใหม่เพราะงานพาตไทมเขามันโดนผลัดไม่จ่ายค่าแรงไปหางานทำจันทร์-ศุกร์เพราะเขายังมีวุติ ปวช.แล้วไปเรียนเสาร์-อาทิตย์ เราทะเลาะกันถึงเรื่องนี้สุดท้ายเขาก็ยอมไปเขาได้งานที่บริษัทหนึ่งเป็นช่างและได้ลงเรียนที่มหาวิทยลัยราชภัฎแห่งนึ่งในช่วงเสาร์-อาทิตย์และนี่เป็นขั้นแรกที่เขากำลังก้าวไปสู่ความสำเร็จโดยที่เขาไม่เคยรู้ว่าตัวเองทำได้แม้ว่าตอนแรกเขาจะไม่เห็นด้วยกับผม
     เราเริ่มทะเลาะกันครั้งแรกจนต้องเลิกกันเพราะหลังจากที่เขาไปเรียนเขาได้เจอเพื่อนใหม่ที่นั่น2คนคือ เบส และ ดอม เบสคือเด็กหนุ่มที่เหมือนจะเป็นเกย์ใส่แว่นและเป็นผู้นำกิจกรรมในการเรียน ส่วน ดอม เป็นทหารที่มาลงเรียนต่อ(แต่ดูรู้ว่าเป็นเกย์) ผมสังเกตว่าเอ็มชอบแอบคุยFace book กับ2คนนี้ ผมสังหรใจว่าเขาจะชอบ2คนนี้และ2คนนี้ก็ทำท่าจะเล่นด้วย
โดยเอ็มจะชอบเบสมากกว่าแต่ดอมจะมาตามติดเอ็มเพื่อหวังว่าถ้าเอ็มผิดหวังก็จะมาหาตัวเอง ผมกับเอ็มทะเลาะกันเรื่องนี้สุดท้ายแล้ว เอ็มขาดการติดต่อจากผมและผมไม่สามารถกลับไปที่หอพักได้เพราะเขาไม่ให้เข้า แต่ก็ไม่เกินความสามรถผมพี่ที่หอพักรู้จักว่าผมอยู่ที่นี่แม้จะเป็นชื่อเอ็มแต่ผมก็สามารถเข้ามาได้ ภาพที่ผมเห็นคือมีของใช้ซึ่งเป็นของทหารวางอยู่ผมคิดว่าเอ็มกับดอมคงมีอะไรกันแน่ ผมตัดสินใจโทรหา เบส(เพราะเคยคุยกันเขาออกตัวว่าไม่ได้เป็นเกย์และจะช่วยผมดูดอมให้) เบสอาสาจะมาเกลี่ยกล่อมเอ็มให้ แต่นั่นเป็นหายนะแล้วผมจะบอกทีหลังว่าเพราะอะไรครับ
    ผมติดต่อเอ็มไม่ได้มา 1เดือนกว่าๆเอ็มเขาก็โทรกลับมาง้อผม ผมตัดสินใจคืนดีกับเขาแม้ในขณะนั้นมีคนดีๆทั้งรุปร่างหน้าตาและนิสัย อย่าง “เต้”มาจีบผมและเอ็มเขาก็รู้ผมกลับมาคบกับเอ็มแต่ความสัมพันธ์ไม่ดีเท่าไร่ เอ็มกลับมาแต่เหมือนไม่รักผม ตะคอกและทำร้ายน้าใจผมไม่เหมือนเอ็มคนเดิมและนี่คือคำตอบ
    ผมเข้ารหัสFacebookเอ็มเจอข้อความที่เขาคุยกับดอม ทำให้ผมรู้ว่าวันที่เบสอาสาจะคุยเกลี่ยกล่อมเอ็มให้ผมนั้น เขามีอะไรกัน เบสจงใจมีอะไรกับเอ็ม แต่ก็กลับทิ้งเอ็มไปหลังจากเสร็จกิจอาจเป็นเพราะแค่ความอยากลองของเบสแต่เบสคงไม่ได้รักเอ็มแถมทำท่ารังเกลียดเอ็มไม่ยอมเข้าใกล้ เอ็มปวดใจมากเลยไปมีอะไรกับดอม แต่ดอมก็กลับทำเหมือนเบสคือตีตัวออกห่างเอ็ม 
         ผมเสียใจจนแทบบ้าแต่ก็ทนอยู่ต่อและไปช่วยเอ็มย้ายหอพักผมกลับเจอถุงยางอนามัยที่ใช้แล้ว ซึ่งแน่นอนมันไม่ใช่ของเบสและดอม ผมพึ่งรู้ความจริงว่าวันที่เขาโทรมาขอคืนดี เขานัดมีอะไรกับคนแปลกหน้า และหวังว่าจะคบหาเป็นแฟนกับคนนั้นแต่คนนั้นไม่เล่นด้วย เขาเลยโทรมาง้อผม!
         ความสัมพันธ์เราแย่กลับมาคบกันได้ 2 อาทิตย์ก็ไปต่อไม่ไหว เอ็มขอเลิกกับผมอีกครั้งบอกว่าไม่รักผมทำไม่ได้จริงๆผมยอมปล่อยเขาไปและเขาก็กลับมาหลังจากนั้น2อาทิตย์ให้หลังวึ่งผมก้ยังให้อภัยเขาอีกตามเคย(ผมรู้ผมโง่สุดๆ55)
        ผมเจอข้อความในมือถือเขาเขาส่งหาใครคนนึงว่า “คิดถึงนะครับติดต่อไม่ได้เลยโทรกลับที” ผมถามเอ็มได้คำตอบว่า “อ๋อคนเคยคุยตอนเลิกกะตัวเองแต่ตอนนี้เลิกติดต่อแล้ว” ซึ่งมันไม่จริง
       ขณะที่ผมอยู่หอพักใหม่มาเยี่ยมเอ็ม มีคนโทรหาเขา เขาแอบไปคุยนอกระเบียงจับใจความได้ว่า “อ๋อแฟนเก่ามาหาไม่มีอะไรไม่กลับไปคบหรอก” ผมตัวชาเลยได้ยินแว่วๆ ผมแกล้งบอกจะลงไปซื้อของแต่แอบเอาโทรศัพท์เขาโทรย้อนไปที่ปลายสายแล้วก็ได้เจอ “เอส” เอสบอกว่าเขาเป็นแฟนกับเอ็มและยังคบกันอยู่ อ๋อผมลืมบอกไปกลับมารอบ2ผมก็เจอถุงยางใช้แล้วซึ่งมันเป็นของที่เอ็มใช้กับเอสนั่นเอง แต่เหมือนกับเวรกรรมที่จริงเอ็มถูกเอสหลอก เอสมีแฟนอยู่แล้วและปิดเครื่องเพราะไม่อยากให้แฟนเอสรู้ว่าเอสแอบมีเอ็ม ผมตัดสินใจเดินขึ้นห้องไปเคลียกับเอ็ม แต่ผมแทบช็อคเมื่อเอ็มไม่มีท่าจะแคร์ผมเลย ผมถามว่าจะเลือกใครเขาก็ไม่ตอบแต่เขาเหมือนจะทำร้ายผมให้ได้ถ้าผมบังคับให้เขาโทรหาเอส 
     แต่เวรกรรมก็ยังไม่จบ เอส ตัดสินใจโทรมาเคลียขอเลิกกะเอ็มทำให้เอ็มมากอดผมและขอโทษผมก็เลยโง่ต่อไปให้อภัยเขาและคบกับเขาต่อ.......
หลังจากนั้นผมเริ่มเป็นผื่นแดงที่หน้าอกผมและเอ็มคิดว่าเราอาจติดเชื้อ HIV ซึ่งแน่นอนถ้าติดก็มาจากเอ็มชัวร์เพราะเอ็มเป็นคนแรกและคนเดียวของผม แต่ค่อยยังชั่วเราไปตรวจปรากฎว่าเราไม่ได้ติดเชื้อHIVแต่เหตุการณ์นั้นกลับส่งผลให้เอ็มรักผมมากขึ้นเหมือนเราผ่านอะไรด้วยกันมาในเรื่องความเป็นความตายเอ็มตัดสินใจย้ายมาอยู่ในบ้านผมโดยแบ่งห้องเช่าแต่ความสัมพันธ์ของเอ็มกับพ่อผมไม่ค่อยดีนักเพราะพ่อผมระเบียบจัดไปส่วนเอ็มก็ยังวัยรุ่น
      เอ็มเริ่มเจริญในหน้าที่การงานเรื่อยๆแม้ยังเรียนไม่จบแต่เอ็มได้งานเป็นโปรแกรมเมอร์เพราะความใฝ่รู้ของเขาและแน่นอนส่วนหนึ่งเป็นเพราะผม ผมมันจะทะเลาะกับเขาในเรื่องการดำเนินชีวิตคอยบงการให้เขา ไปสมัครที่นี่ที่นั้นถ้าบริษัทไหนเอาเปรียบแล้วเขาเข้าตาจนจะโดนฟ้องร้องค่าเสียหาย ผมก็จะออกความคิดช่วยเขาพ้นจากการเอาเปรียบมาโดยตลอด จนตอนนี้เอ็มไม่ใช่เอ็มคนเดิม เอ็มมีรถกระบะป้ายแดงหนึ่งคัน มีมือถือIphoneรุ่นล่าสุด ใช้มีอาชีพเป็นโปรแกรมเมอร์เงินเดือนดี ส่วนผมได้งานเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่บริษัทแห่งหนึ่งแต่ก็ต้องออกจากงานหลังจากที่ทำได้แค่วันเดียวเพราะ ในวันที่ผมได้งานเอ็มลาออกจากงานเพราะไม่ชอบเพื่อนร่วมงาน แน่นอนเอ็มไม่สบายใจถ้าต้องอยู่บ้านตอนกลางวันคนเดียวกะพ่อผม(ซึ่งที่จริงเขาไม่เคยทะเลอะกัน) เอ็มคิดจะออกไปข้างนอกเช้าจนเย็นเพื่อรอผมกลับ ผมไม่สามารถให้เขาทำแบบนั้นได้เพราะเข้าปีนี้มาเขาเปลี่ยนงานมาหลายหน ถ้าเขาไปข้างนอกไม่อยู่บ้านก็จะไม่มีเวลาหางานและเงินก็จะหมดไป ผมคิดดูแล้วว่าผมยังมี ปริญญาตรี แต่เอ็มยังเรียนไม่จบและยังต้องผ่อนรถ ผมตัดสินใจลาออกและช่วยเขาหางานรับจ๊อบเพราะผมไม่มีภาระอะไรเหมือนเขากะว่ารอเขาได้งานแล้วผมค่อยหายังไม่สาย และเขาก็ได้งานใหม่และนี่คือจุดจบของชีวิตคู่เรา
        เอ็มกลับดึกเพราะงานโปรแกรมเมอร์เราจึงมีปากเสียงกันแต่ผมก็พอจะรับไหว จนผมไปเจอคลิปโป๊ในคอมเอ็มซึ่งผมไม่ได้ไปพยายามเปิด แต่มันเห้นจากที่เอ็มเปิดโน็ตบุ๊คไว้แล้วชอบหลับคาโน็ตบุ๊คผมเลย จะปิดวันรุ่งขึ้นผมเตือนเขาว่าอย่าเพลอเอาน็ตบุ๊คให้คนที่ทำงานใช้(เพราะเขาพกไปทำงานด้วย)แต่เขากลับโมโหและเฉยเมยใส่ผม และเขาก็บอกเลิกผม
       อ่านมาถึงตอนนี้ทุกคนคงจะงงว่าเกิดอะไรขึ้นกับเอ็ม ตอนนั้นผมก็งงไม่ต่างจากทุกคน ผมพยายามไกล่เกลี่ยง้อเขาเขาว่าผมยุ่งแต่ผมอทิบายว่าแค่เตือนไม่ได้ไปดู ยังไงเขาก็จะเลิกบังเอิญผมสงสัยเลยกดมือถือเขาดูตอนนอน 
       เขามีคนอื่นครับเขาคุยทีเดียว2คนผมนั่งร้องไห้แต่เขาไม่สงสารผมเลยผมเฝ้าบอกเขาว่าทำไมเขาทำกับผมอย่างนี้ผมทำผิดอะไรติดข้างอะไรเขาหรอเขาถึงได้ทำกับผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าและนี่คือคำตอบของเขา
       “ กูรู้ว่าอ่ะดีดีหมดทั้งหน้าตา นิสัย ปรนนิบัติกูดี แต่เข้าใจไหมกูไม่ต้องการคนดี กูต้องการคนที่เข้าใจกู ยอมให้กูตัดสินใจ กูคุยกะคนพวกนี้กูสบายใจไม่เหมือน ชอบมาบงการจัดแจงโน้นนี่ กูรู้มันดีแต่กูไม่ต้องการ “
       มันเหมือนฟ้าผ่าใส่หัวอ่ะครับผมตกใจมาก ใช่ผมเป็นอย่างที่เขาพูดแต่ผมไม่คิดว่านี่คือสิ่งที่ผมได้ตอบแทน เขาไม่เคยเห็นใจผมเลยว่าผมรักเขาที่เป็นเขา รักเขาในวันที่เขาไม่มีอะไร รักเขาที่เขาใส่กางเกงยีนขาดๆตัวเดียว กับเสื้อโปโลเชยๆ เขากลับเลือกรักคนที่พึ่งเจอกันแค่ไม่ถึงอาทิตย์แล้วมาบอกเลิกผมที่รักเขาค่อยสู้กับเขามาเกือบ5ปี คุณรู้ไหมขณะที่ผมพิมพ์เล่านำ้ตาผมยังร่วงลงคีย์บอร์ดเลย และเขาก็ย้ายออกไปจากบ้านผมโดยปล่อยให้เขาช็อคและร้องให้เหมือนคนบ้า
หลังจากนั้นไม่ถึงอาทิตย์ผมก็เห็นหน้าFacebookของเขามีคนทั้ง2เข้ามาโพสประจานหน้าวอล์ถึงความเจ้าชู้บนไทมไลน์ของเอ็มเอง ผมคิดว่าตอนนี้เขาคงเลือกคนใดคนหนึ่งใน2คนนั้นไม่ก็เลิกทั้งคู่แล้วหาใหม่ เขาทิ้งผมไปเมื่อ ประมาน 22 กันยายน 2558 ก่อนหน้าวันเกิดผมไม่กี่วันบอกตรงๆว่าวันเกิดผมปี2558นี้เป็นการฉลองทั้งน้ำตาเลยก็ว่าได้(เขาน่าจะทนอยู่กับผมจนพ้นวันเกิดไปนะพวกคุณว่าไหมครับ55)
       ส่วนผมยังไม่ตาย ผมไปบังเอิญจะหนุ่มรัสเซียคนหนึ่งในคณะที่ผมไปไหว้พระตรีมูรติเพื่อขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์นำทางผมไปสู่การตัดใจและสงบ เขาชื่อ อเล็กซ์ อายุ25 เป็นคนรัสเซียเป็นโชคดีของผมที่เจออเล็กซ์ผมเลยพออยู่ต่อได้โดยไม่รุ้สึกแย่มากนัก อเล็กซ์พยายามเอาใจผมเขาชอบแท็กfacebookมาจีบผมเป็นแนวทักทายและชอบแท็กรูปที่เราไปเที่ยวกันมา
แต่ผมกับอเล็กซ์ตอนนี้เป็นแค่เพื่อนกันเพราะผมก็ยอมรับว่าผมยังเสียใจและลึกๆยังรักเอ็มอยู่ผมจึงต้องการเวลาที่จะตัดเอ็มออกไปได้หมดเพื่อความยุติธรรมต่ออเล็กซ์ มันคงไม่แฟร์ถ้าอเล็กซ์จะได้ผมเป็นแฟนเพราะผมอกหักมาเหมือนกับที่ผมได้เอ็มกลับมาเพราะเขาผิดหวังจากคนอื่นผมไม่อยากให้อเล็กซ์เป็นเหมือนกับผมเพราะเขาเป็นรัสเซียที่ดีและน่ารักมาก
    แน่นอนทั้งหมดไม่พ้นสายตาเอ็มเพราะเขายังเป็นเพื่อนผมในFacebookเขาถึงขั้นUn friendผมไปเลยทั้งๆที่เขาไม่เคยลบแฟนเก่าออกจากการเป็นเพื่อนในface book เราผมและเอ็มจึงได้มีโอกาสคุยกัน เขาบอกว่าผมว่าที่ลบผมไปเพราะ  “ก็เห็นฝรั่งหล่อมาจีบไม่อยากกวน” แต่ผมรู้หลายคนที่อ่านอาจคิดว่าเอ็มหึงผม ไม่หรอกครับมันคงเป็นการไม่ให้เกรียติเขา “เหมือนกับสิงโตไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับตัวเมียในฝูงทั้งที่ไม่ได้สนใจตัวเมียตัวนั้น” เขาแค่ไม่อยากให้ใครทับรอยเขา
     
                        ส่วนผมกับอเล็กซ์ตอนนี้เราเป็นแค่เพื่อนกันครับยังไม่มีอะไรเกินเลยมากกว่านี้ ผมต้องการที่จะตัดใจจากเอ็มได้จริงๆถ้าวันนั้นอเล็กซ์ยังรอผมอยู่ ผมคงเป็นคนโชคดีที่สุดที่ได้เริ่มต้นใหม่กับรัสเซียน่ารักๆอย่างอเล็กซ์ขอให้มันเป็นจริงด้วยเถอะครับ